"ေကာ...က်န႔္ေကာ....ေရွာင္းက်န႔္ရား...."
ဆိုဖာေပၚမွာပ်င္းတိပ်င္းရြဲထိုင္ကာက်င္းေကာ္ကိုေပါင္ေပၚတင္ထားေသာ၀မ္ရိေပၚ။ အလုပ္ေတြပါးသည့္အခ်ိန္ေလးျဖစ္ေန၍ ခုတေလာအိမ္မွာစကိတ္ဘုတ္စီးလိုက္၊ ေကာကိုကပ္ခၽြဲလိုက္၊ ဟိုဟာေလးစားလိုက္ဒီဟာေလးစားလိုက္ျဖစ္ကာ ပိန္က်သြားေသာပါးေလးလည္းျပန္ေဖာင္းကာ၀က္ေပါက္ကေလးပင္ျဖစ္လို႔ေနၿပီ။ အျပင္လည္းသိပ္မထြက္ျဖစ္။ ကိုယ္ကအျပင္မွာပဲအခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ေနရသူဆိုေတာ့ နားရက္ေလးအိမ္မွာေနခ်င္သည္။ ေကာရွိသည့္အိမ္မို႔လို႔လည္းပါတာေပါ့။
ခုလည္းမနက္စာစားၿပီး ေကာကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဘာေတြလုပ္ေနျပန္သည္မသိ။ အားရက္နားရက္ကေလး ခ်စ္သူႏွစ္ဦးခ်စ္ၾကည္ႏူး တစ္တီတူးကာ ခ်စ္စကားေတြတြတ္ထိုးခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့အေဖာ္မဲ့အထီးက်န္ငွက္ငယ္ေလးျဖစ္လို႔ေနသည္။
ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေခၚေခၚ မီးဖိုေခ်ာင္မွာအလုပ္မျပတ္ေသာေကာေၾကာင့္မီးဖိုကိုပင္စိတ္တိုလာေလၿပီ။
တစ္ခါတည္းၿဖိဳခ်လိုက္ရေကာင္းမလား......
ႏွုတ္ခမ္းကိုတစ္ခ်က္မဲ့လိုက္ၿပီး ေပါင္ေပၚကက်င္းေကာ္၏ႏူးႏူးညံ့ညံ့အေမႊးဖြားဖြားေလးမ်ားကိုပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။ က်င္းေကာ္ကေတာ့မ်က္လုံးမွိတ္ကာဇိမ္ခံေနသည္။
"က်င္းေကာ္၊ ဒက္ဒီတို႔စကိတ္စီးမလား"
နားနားကပ္ကာေမးလိုက္ေသာရီေပၚအသံေၾကာင့္က်င္းေကာ္မ်က္လုံးတို႔ဖ်က္ခနဲပြင့္သြားသည္။ သူ႔ကိုငုံ႔ၾကည့္ေနေသာ၀မ္ရီေပၚကိုဆက္ခနဲေမာ့ၾကည့္ၿပီးအေမႊးမ်ားေထာင္ကာေပါင္ေပၚမွေျပးဆင္းသြားသည္။
က်င္းေကာ္တို႔ကတစ္ခါေသဖူးပ်ဥ္ဖိုးနားလည္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့လ၊ ေရွာင္းက်န႔္နမ့္က်င္းမွာဇာတ္ကားရိုက္ေနတုန္းက ၀မ္ရီေပၚရိုက္ကူးေရးေစာေစာၿပီးသည့္ရက္ဆိုအိမ္မွာက်င္းေကာ္ႏွင့္ရီေပၚႏွစ္ေကာင္တည္း။
ႏွစ္ေကာင္ေပါ့၊ ႏွစ္ေကာင္ေပါ့။ ပါးပါးကဒက္ဒီကိုႏြားသိုးလို႔လဲေျပာတယ္၊ တစ္ခါတစ္ခါေမ်ာက္လို႔လဲေခၚတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလက် ၀က္ျဖစ္သြားသလို တစ္ခါတစ္ေလဆိုလည္းျခေသၤ့ေပါက္ေလးျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ အဲ့ဒီေတာ့ ဒက္ဒီကဘာေကာင္မွန္းက်င္းေကာ္လည္းေသခ်ာေတာ့မသိေပမယ့္ လူမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ညညေတြဆိုပါးပါးရဲ့ "၀မ္ရီေပၚ၊ မင္းလူမွဟုတ္ရဲ့လား" ဆိုတဲ့စကားသံကိုၾကားေနရတယ္ေလ။
