"ရီေပၚ၊ ထေတာ့ေလ၊ ရွုတင္သြားရမယ္ဆို"
ကုတင္ေပၚမွာမိုးေအးေအးနဲ႔ႏွပ္ေနတုန္းမားကဝ◌င္လာၿပီးႏွိုးေသာေၾကာင့္ရီေပၚမ်က္ႏွာရွုံ႔မဲ့သြားသည္။
"မားရာ...ငါးမိနစ္ ငါးမိနစ္"
ေစာင္ပုံထဲကေနလက္ငါးေခ်ာင္းေထာင္ျပလာေသာသားျဖစ္သူကိုၾကည့္ရင္းဝ◌မ္မားမ်က္ႏွာမဲ့သြားသည္။
"ဟဲ့၊ ဟိုကနင့္မန္ေနဂ်ာလာေတာ့မယ္ေလ၊ နင္အျပင္မွာလဲဒီလိုပဲလား"
ဘယ္ဒီလိုဟုတ္ပါ့မလဲ။ အလုပ္ခြင္မွာဝ◌မ္ရီေပၚကအခ်ိန္မွန္ၿပီးတိက်တဲ့လူသားတစ္ေယာက္။ အားလုံးကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ႏွင့္စနစ္တက်လုပ္ကိုင္တတ္လြန္းလို႔ စီနီယာေတြကအစအံ့ဩခ်ီးမြန္းရသည္။ သို႔ေသာ္ မိဘအိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ဝ◌မ္မ်ိဳးႏြယ္ေလးဟာ ရႏွစ္သားကေလးေပါက္ေလးအတိုင္းပင္။
"ဟဲ့ ထပါေတာ့ဆို၊ အမယ္ေလး နင့္လိုလူမ်ိဳးလင္ေတာ္ထားတဲ့ငါ့သားမက္ေလးအတြက္ေတာ့ရင္ေလးတယ္ေအ"
မားကအတင္းရိုက္ပုတ္နိုးေသာေၾကာင့္ေခါင္းစုတ္ဖြားႏွင့္ဖင္ကုတ္ေခါင္းကုတ္လုပ္ကာထသြားေသာသားျဖစ္သူကိုၾကည့္ရင္းဝ◌မ္မားၿငီးတြားလိုက္သည္။
"မားေနာ္၊ ကိုယ့္သားကိုယ္အေကာင္းေျပာမယ္မရွိဘူး"
ေျခေထာက္ႏွင့္တြန္းထိုးကာကန္ခ်ထားခဲ့ေသာေစာင္အပုံလိုက္ကို ၀◌မ္မားကေကာက္ကာ ခါသြက္ၿပီးေသေသခ်ာခ်ာျပန္ေခါက္လိုက္သည္။ အိပ္ယာခင္းေတြကိုဆြဲဆန႔္၊ ေရာက္တာေတာင္ႏွစ္ရက္မျပည့္ေသး၊ အမွိုက္ေတြပြေနတဲ့အခန္းကိုရွင္းလင္းေနတုန္း ရီေပၚေရခ်ိဳးခန္းထဲကေရစက္လက္ႏွင့္ျပန္ထြက္လာသည္။
"ၿပီးၿပီလား၊ အကၤ်ီေတြေရာျပင္ၿပီးၿပီလား"
"အင္း၊ က်န႔္ေကာအကုန္ျပင္ေပးလိုက္တယ္၊ အိတ္ပဲသယ္သြား႐ုံပဲ"
"ငါ့သားမက္ကေလးပဲသနားတယ္ေအ"
ေရာက္ကတည္းက သားမက္ကေလး၊ သားက်န႔္ဟူေသာစကားလုံးမ်ားကိုပါးစပ္ကမခ်ေသာမားကိုရီေပၚမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
ဟုတ္တယ္၊ ငါကတံတားေအာက္ကေကာက္လာတဲ့ကေလးပဲျဖစ္မွာ ဟမ့္
မွန္ထဲမွာဘဲဥဆံၿမိတ္ဆံပင္ကိုနည္းနည္းပါးပါးလက္ႏွင့္သပ္ၿပီး မားအသင့္ထုတ္ေပးထားေသာအကၤ်ီကိုေကာက္ဝ◌တ္လိုက္သည္။
"သားေရ၊ မန္ေနဂ်ာလူငယ္ေလးေရာက္ေနၿပီ"
"ဟုတ္ လာၿပီပါး"
၀◌တ္ၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ဧည့္ခန္းမွပါး၏လွမ္းသတိေပးသံေၾကာင့္ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုဆြဲၿပီးခပ္ျမန္ျမန္ထြက္သြားသည္။
------------------------------
"ရီေပၚ အဝ◌တ္လဲဖို႔အိတ္ေရာဘယ္မွာလဲ"
ရိုက္ကူးေရးအတြက္မိတ္ကပ္နည္းနည္းပါးပါးျပင္ၿပီးအဝ◌တ္လဲခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဒီဇိုင္နာအစ္မကရီေပၚေနာက္နားတစ္ဝ◌ိုက္ ဟိုဒီေဝ◌့ဝ◌ဲၾကည့္ၿပီးေမးသည္။ ဒီဇိုင္နာအသံေၾကာင့္ ေဘးနားမွာဖုန္းၾကည့္ေနသည့္ Feng Ge ကေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ေမ့ခဲ့တာလား ရီေပၚ"
ရီေပၚကရိုက္ကူးေရးလာတိုင္း ကားေပၚကဆင္းကတည္းကခရီးေဆာင္အိတ္ကိုပါတစ္ပါတည္းဆြဲဆင္းတတ္သူမို႔ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့မေတြ႕မိ၍ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"မဟုတ္ပါဘူးအစ္ကိုရဲ၊ ဪ...ဟိုမွာ လာၿပီ"
ရီေပၚလက္ညိဳးညႊန္ျပလိုက္၍ အဝ◌တ္လဲခန္းသို႔ေခၽြးသံတရႊဲရႊဲႏွင့္ဝ◌င္လာေသာမန္ေနဂ်ာကို အစ္ကိုမ်ားေရာဝ◌န္ထမ္းမ်ားေရာကဝ◌ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
"ေရာ့ ရီေပၚ ဒီမွာမင္းအိတ္"
ကားေပၚကဆင္းကတည္းကအိတ္ကိုတစ္ခါတည္းမယူသြားဘဲ သူ႔သေမာ္ဒီးေတြကိုမီးရွို႔ခ်င္သည့္လိပ္ပါးပါးက ကားပါကင္ထိုးၿပီးမွရိုက္ကူးေရးေနရာကိုတစ္ခါျဖတ္ၿပီး အိတ္ကိုျပန္သယ္လာေပးပါတဲ့ေလ။ ၀◌မ္ရီေပၚ၏အႀကံေအာင္ျမင္သည္ဟုေျပာရမည္။ သူတို႔မို႔ျခင္မကိုက္ ေႁမြမကိုက္ ရွိရွိသမၽွမည္းမည္းေတြထဲေမွာင္ရိပ္ခိုေနသည့္လိပ္မမ်ားက မန္ေနဂ်ာႀကီးျပန္သယ္လာသည့္ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုၾကည့္ၿပီး ဖယ္ရိုဗစ္ေသာက္လိုက္ၾကရသည္ေလ။
"ဘာလို႔ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္သယ္ခိုင္း..."
Da LaoShi ကေဟာဟဲေဟာဟဲျဖစ္ေနသည့္မန္ေနဂ်ာကိုၾကည့္ၿပီးရီေပၚဘက္လွည့္ကာ အေမးစကားဆိုေတာ့ႏွုတ္ခမ္းႀကီးတစ္ျခမ္းေစာင္းေနသည့္ရီေပၚကိုၾကည့္ၿပီး ေမးလက္စေမးခြန္းမ်ားရပ္သြားသည္။ Feng Ge ကေတာ့တဟားဟားေအာ္ရယ္ေနၿပီး Han Ge ကေတာ့အေမာေဖာက္ေနသည့္မန္ေနဂ်ာႀကီးကိုဆိုဖာမွာထိုင္ခိုင္းၿပီးေရတိုက္ေနရသည္။
"၀◌မ္ရီေပၚရာ...မင္းကေတာ့ ဟား...ဟား..."
၀◌ါးလုံးကြဲေအာ္ရယ္ေနေသာ Feng Ge ကိုၾကည့္ၿပီးမန္ေနဂ်ာႀကီးမ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္။
သူတို႔ကရယ္ေန၊ ငါ့မွာေတာ့ညားခါစမိန္းမေလးနဲ႔မၾကင္နာရဘဲအေမာဆို႔ၿပီးမေသတာကံေကာင္း...
"ဟီး ဟီး၊ ေသြ႕ပုခ်ိ အစ္ကို၊ ဒီထဲမွာပဲနားလိုက္ဗ်ာ၊ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး၊ က်န္တာအကုန္ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လုပ္လိုက္မယ္"
မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးျဖစ္ေနေသာမန္ေနဂ်ာႀကီးကိုမွန္ထဲမွျမင္ေနရသည့္ရီေပၚက လွည့္ကာမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာႀကီးအနည္းငယ္ေက်နပ္သြားဟန္ရွိသည္။
အဟမ္း...ေမ်ာက္ေလာင္းကဒီလိုလဲအလိုက္သိသားဟ။
"ရီေပၚ၊ ဒီတီရွပ္ေနာ္ ၀◌တ္မွာ"
"ဟုတ္တယ္က်ဲ"
ဒီဇိုင္နာလွမ္းေပးသည့္အကၤ်ီကိုရီေပၚယူဝ◌တ္လိုက္ၿပီး မွန္ထဲမွာေသေသခ်ာခ်ာကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္ေနသည္။
ငါတယ္ေခ်ာပါလား...
လဲအလိုက္သိသားဟ။
"ရီေပၚ၊ ဒီတီရွပ္ေနာ္ ၀◌တ္မွာ"
"ဟုတ္တယ္က်ဲ"
ဒီဇိုင္နာလွမ္းေပးသည့္အကၤ်ီကိုရီေပၚယူဝ◌တ္လိုက္ၿပီး မွန္ထဲမွာေသေသခ်ာခ်ာကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္ေနသည္။
ငါတယ္ေခ်ာပါလား...
အကၤ်ီရင္ဘတ္တစ္ေနရာကိုတၾကည့္ၾကည့္ကာ စပ္ၿဖီးၿဖီးျဖစ္ေနသည့္ဝ◌မ္ရီေပၚကိုၾကည့္ၿပီးမန္ေနဂ်ာႀကီးသိပ္မသကၤာခ်င္ေတာ့။
ဒင္းဘာမဟုတ္တာေတြလုပ္ထားတာလဲ...ငါၾကည့္စမ္းမယ္..မွန္း...
မ်က္ေမွာင္ကိုက်ဳံ႕ၾကည့္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးေသးေနသည့္ရင္ဘတ္ကစာလုံးေလးေတြကိုမျမင္ရဘဲျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ Feng Ge ၏ေအာ္ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ မန္ေနဂ်ာႀကီးအေမာေဖာက္႐ုံမက မ်က္ျဖဴပါလန္ခ်င္သြားေလသည္။
"ဟာ ရီေပၚ၊ 0805×1005 တဲ့လား၊ ေပၚတင္ႀကီးပါလားဟ၊ မင္းလိပ္မေတြေတာ့ထနိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးေဟ့!!!"
ေက်နပ္ျပဳံးႀကီးႏွင့္ဝ◌မ္ရီေပၚကေတာ့တဟဲဟဲရယ္လို႔...
ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပသလိုလုပ္လိုက္မယ္ဆိုတာဒါကိုေျပာတာလား ၀◌မ္သူေဌးရယ္...
-----------------------------------
"မိန္းမ၊ ရီေပၚဒီမွာေမြးေန႔တစ္ခါတည္းေနသြားမလားမသိဘူး"
"အမယ္ေလးေလး ေျပာတတ္လိုက္တာရွင္ရယ္၊ ရွင့္သားလား ေမြးေန႔ကိုဒီမွာေနမွာ၊ သားက်န႔္ဆီတန္းေနေအာင္ျပန္ေျပးမွာအသိသာႀကီး"
"ဒါေပမယ့္အခုကသူ႔ေမြးေန႔နဲ႔အရမ္းနီးေနၿပီေလ"
"ရွင္မယုံရင္ေလာင္းမလား"
"ဘယ္ေလာက္ဖိုးလဲေျပာ"
"ကၽြန္မနိုင္ရင္ Gucci တစ္အိတ္ဝ◌ယ္ေပးရမယ္၊ ရွင္နိုင္ရင္ရွင္ႀကိဳက္တာေတာင္း"
အေဟးေဟး၊ စားရကံၾကဳံေတာ့မုတ္ဆိတ္ပ်ားဆြဲၿပီေပါ့ကြာ...
၀◌မ္ပါးပါးစိတ္ထဲကေနဝ◌မ္းသာအားရၾကဳံးဝ◌ါးလိုက္သည္။
၀◌မ္မားကခ်ည္ထိုးေန ၀◌မ္ပါးကအိမ္ထဲကအပင္ပုေလးေတြေဆးျဖန္းကာစကားစျမည္ေျပာေနတုန္း ၿခံထဲေမာင္းဝ◌င္လာေသာကားေလးေၾကာင့္ ၀◌မ္မားထိုးလက္စခ်ည္လုံးေလးကိုခ်ကာအိမ္ဝသို႔သြားလိုက္သည္။
"ရီေပၚ၊ ျပန္ေတာင္လာၿပီလား၊ ေစာလွခ်ည္လား"
"ဟုတ္ မား၊ ဒီေန႔ရိုက္ကြင္းေစာေစာၿပီးလို႔"
မားကိုေက်ာကေနဖက္ေနရင္းပုခုံးေပၚေမးတင္လို႔ခၽြဲအီေနသည့္ ၀◌မ္အိမ္ေတာ္၏ပူတူတူးေလး။
"ဗိုက္ဆာၿပီလား ရီေပၚ"
"အင့္၊ ဗိုက္ထဲမွာအသံေတာင္ထြက္ေနၿပီပါး"
အပင္ေတြေဆးျဖန္းေနရင္းမွပါးကလွမ္းေမးေတာ့ရီေပၚကေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ျပသည္။ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပေတာ့တုန္တက္သြားသည့္ပါးေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေတြကိုမားကဆြဲလိမ္လိုက္သည္။
"နင္ရိုက္ကြင္းမွာလည္းေစာက္စားေတြေသာင္းက်န္းလာတာငါသိတယ္ေနာ္၊ ဘာဗိုက္ထဲမွာအသံျမည္ေနၿပီလဲ၊ ငါလုပ္လိုက္ရ၊ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ အစားအေသာက္မီးလိုေတာက္ေနတာ ဆူမိုနပန္းသမားျဖစ္သြားမယ္ေနာ္"
"မားေနာ္၊ ကိုယ့္သားေခ်ာေခ်ာလွလွေလးကိုဘာဆူမိုနပန္းသမားလဲ"
အိမ္ေပါက္ဝတင္ရန္ျဖစ္ေနသည့္သားအမိႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာေခါင္းအသာခါရင္း ၀◌မ္ပါးမီးဖိုေခ်ာင္သို႔ထသြားကာထမင္းခူးလိုက္သည္။ အိမ္တြင္ဝ◌မ္မားကထမင္းခ်က္ၿပီး ၀◌မ္ပါးကထမင္းခူးေပးေလ့ရွိတာအေလ့အက်င့္။ မိန္းမအလုပ္ ေယာက်္ားအလုပ္ဟူ၍ခြဲျခားမထားေပ။ ရီေပၚကေတာ့သူ႔ထက္နည္းနည္းပိုအဆင့္ျမင့္သည္။ ပန္းကန္ပါေဆးေနရသည္ေလ။ ၀◌မ္ပါးကေတာ့တစ္ခါပန္းကန္ေဆးလၽွင္ ႏွစ္ခါစာပန္းကန္ကြဲတတ္သည္မို႔ မားကပန္းကန္ေဆးခြင့္ပိတ္ထားသည္။
"သား၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ"
ထမင္းစားရင္းမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေမးလာသည့္ဝ◌မ္ပါးကိုၾကည့္ရင္းရီေပၚစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ ရီေပၚသူ႔ေမြးေန႔အတြက္ေရွာင္းက်န႔္ကို ေလာ့ယန္ေခၚဖို႔စဥ◌္းစားေသးေသာ္လည္း ေရွာင္းက်န႔္ကေပက်င္းမွာအလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်န္ေနေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ရီေပၚလည္းေပက်င္းမွာအလုပ္ကိစၥအနည္းအက်င္းရွိသည္မို႔ ေပက်င္းကိုသာျပန္ၿပီးေကာႏွင့္အတူေမြးေန႔ေလးအႀကိဳလုပ္ဖို႔စီစဥ◌္ထားသည္။ ဒီအေၾကာင္းကိုမိဘေတြကိုေတာ့မေျပာရေသးေပ။
တူေလးကိုက္ကာေတြေတြေလးေငးေနသည့္ရီေပၚကို ၀◌မ္ပါးေမၽွာ္လင့္ခ်က္မ်က္ဝ◌န္းမ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။
ေမြးေန႔အထိဒီမွာပဲေနမယ္လို႔ေျပာလိုက္စမ္းပါကြာ၊ ငါ့မုတ္ဆိတ္ပ်ားဆြဲသြားေအာင္...
"အဟမ္း..."
၀◌မ္မားရဲ့ေခ်ာင္းဟန႔္သံေၾကာင့္ရီေပၚသတိျပန္ဝ◌င္လာၿပီး ခပ္ေလးေလးေျဖလိုက္သည္။
"မနက္ျဖန္ေလာက္ျပန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"အို....ဟုတ္တာေပါ့၊ သားကအလုပ္လည္းရွိမွာေပါ့၊ သြား သြား သား၊ သားက်န႔္ေလးနဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာေနသိလား၊ အဟမ္း ဟမ္း"
၀◌ိတ္ ၀ွက္...မားတို႔ကငါေမြးေန႔မေနလို႔ဝ◌မ္းနည္းေနမွာမဟုတ္ဘူးလား။
နားမလည္နိုင္စြာ ၀◌မ္မားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာျပဳံးၿဖီးေနေသာမ်က္ႏွာႀကီးကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ၀◌မ္ပါးကေတာ့ေမ်ာက္ႀကီးလည္လိမ္ေနသလို...
အင္း...တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲ...
"ပါး..."
"အင္း..."
တူကိုထမင္းပန္းကန္လုံးထဲေလးတိေလးကန္ေမႊေနသည့္ဝ◌မ္ပါးကျပန္ထူးလာသည္။
"သားေမးတာမွန္မွန္ေျဖေနာ္၊ ပါးတို႔မလိမ္နဲ႔"
ရီေပၚစကားေၾကာင့္ ပါးေရာမားပါအထိတ္တလန႔္ႏွင့္ေမာ့ၾကည့္လာၾကသည္။
ဘာလဲ...ငါတို႔အေလာင္းအစားကိစၥကိုဝ◌မ္ေလးသိေတာ့မွာလား???
"သားက ပါးအျပင္ကရလာတဲ့ကေလးမလား"
"ဖြီး....အဟြတ္ အဟြတ္!!!"
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ဟင္းခ်ိဳခပ္ေသာက္ေနေသာဝ◌မ္မားမွာ ရီေပၚစကားေၾကာင့္ဟင္းခ်ိဳသီးသြားသလို ၀◌မ္ပါးမွာလည္းပါးစပ္ႀကီးအေဟာင္းသားႏွင့္။
ငါတို႔ေမြးထားတဲ့သားကက်ပ္ေရာျပည့္ရဲ့လား...
"ရီေပၚ၊ သားဘာေတြေျပာေနတာတုန္း"
"ဟုတ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာမမွားနိုင္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ကပါးအျပင္ကရလာတဲ့သားဟုတ္တယ္မလား"
မဟားတရားေတြေရႊဉာဏ္ေတာင္စူးေရာက္ေနေသာဝ◌မ္ရီေပၚေၾကာင့္ ၀◌မ္မားေရာဝ◌မ္ပါးပါ အသက္ဘယ္အေပါက္ကထြက္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့။
"၀◌မ္ရီေပၚရယ္...နင့္ကိုငါေမြးထားတာပါဟယ္"
"မျဖစ္နိုင္ဘူး၊ ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ဘူး"
"ဟဲ့ မေအတစ္ေယာက္လုံးကေမြးထားပါတယ္ေျပာတာကိုနင္ကမျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုေတာ့ နင္ကဘယ္ေကာင္မရဲ့အေပါက္ကထြက္လာတယ္ထင္လို႔လဲ"
"သားက...သားက...အဲ...မားကသားေမြးေန႔ဒီမွာမရွိတာေပ်ာ္ေနတယ္ထင္လို႔၊ ပါးကေတာ့ဝ◌မ္းနည္းေနၿပီး"
ငါဘယ္လိုကေလးမ်ိဳးေမြးခဲ့မိပါလိမ့္...
"ဟဲ့ ငါကေနပါဆိုေတာ့နင္ကေနမွာမို႔လို႔လား၊ လင္ဆီတန္းေနေအာင္ေျပးမယ့္ေကာင္ကမ်ား"
"သိဘူးေလ၊ ဒါေပမယ့္...ဒါေပမယ့္...ပါးက ပါးက..."
"ငါကမုတ္ဆိတ္ပ်ားမဆြဲလို႔ဝ◌မ္းနည္းေနတာဟ!"
"ပါးကဘာလို႔မုတ္ဆိတ္ပ်ားဆြဲခ်င္တာတုန္း၊ မုတ္ဆိတ္လည္းမရွိဘဲနဲ႔"
"နင္အခုျပန္မလား ငါရိုက္ထုတ္ရမလား"
"အား...မား မား...က်န႔္ေကာ...ကယ္ပါ!!!"
---------------------------------
*က်န႔္ေကာ ကၽြန္ေတာ္ေလယာဥ◌္ေပၚတက္ေတာ့မယ္ေနာ္
ပို႔လိုက္ေသာစာေလးကို seen မလုပ္ေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ရီေပၚမ်က္ေမွာင္တို႔အလိုမက်ေသာပုံစံႏွင့္အနည္းငယ္ခ်ိဳးသြားသည္။
အလုပ္လုပ္ေနတာမ်ားလား...
မနက္ကတည္းကပို႔ထားသည့္စာမ်ားကို မ seen ထားေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ရီေပၚနည္းနည္းႏွာမွုတ္ခ်င္လာသည္။
"ခင္ဗ်ားႀကီးတစ္မနက္လုံးဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲ...ျပန္လာရင္ေတာ့ေတြ႕ေတာ့မယ္..."
-----------------------------
ေလယာဥ◌္ေပၚကအဆင္း Flight Mode ကို Off လိုက္ေတာ့ေတာင္ခနဲဝ◌င္လာေသာစာေလးေၾကာင့္တစ္လမ္းလုံးတြန႔္ခ်ိဳးထားေသာမ်က္ေမွာင္ေလးကေျပက်သြားေသာ္လည္း စာကိုဝ◌င္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ေမွာင္ေလးျပန္ကုတ္သြားျပန္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္ကဘာစကားမွမေျပာထားဘဲ Location တစ္ခုသာပို႔ထားသည္။ ေရွာင္းက်န႔္ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ေသာ္လည္းလူႀကီးမင္းႏွင့္သာတိုးေနသည္။
ရီေပၚအတန္ငယ္စဥ◌္းစားၿပီးဒရိုင္ဘာကိုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"အစ္ကိုအိမ္မျပန္ဘဲ ဒီေနရာကိုေမာင္းေပးပါ။"
ျပထားသည့္ Location ေနရာကိုေရာက္သြားေတာ့ၿမိဳ႕အျပင္နားက အေဆာက္အဦးခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခု။ ရီေပၚမ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕လိုက္သည္။
"ေကာဒီေနရာ location ကိုဘာလို႔ပို႔တာပါလိမ့္ မဟုတ္မွလြဲေရာ..."
ေကာကိုျပန္ေပးဆြဲထားၾကတာလား???
စဥ◌္းစားမိသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ရီေပၚတစ္ကိုယ္လုံးတုန္တက္လာၿပီး စိုးရိမ္စိတ္မ်ားအထြတ္အထိပ္ေရာက္လာသည္။
ေကာကိုျပန္ေပးဆြဲၿပီး ေငြညႇစ္ဖို႔ပဲျဖစ္မယ္၊ ဒီေကာင္ေတြေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့...
အကၤ်ီလက္ဖ်ံကိုေခါက္တင္ကာကားေပၚကေနဝ◌ုန္းဝ◌ုန္းဒိုင္းဒိုင္းဆင္းသြားေသာရီေပၚကိုဒရိုင္ဘာမ်က္လုံးအျပဴးသားၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ကိုလည္းလွည့္ေျပာလိုက္ေသးသည္။
"အစ္ကိုလိုက္မလာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရွင္းမယ္"
သူေဌးကဘာေတြျဖစ္လို႔ ဘာကိုရွင္းမွာလဲ???
----------------------------------
ရီေပၚစိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ထိုအေဆာက္အဦးထဲဝ◌င္လိုက္ေတာ့ၿခံဝ◌န္းထဲမွာအားလုံးကတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ လူရိပ္လူေယာင္ေတာင္မရွိေသာေၾကာင့္ရီေပၚေခၽြးျပန္ခ်င္လာသည္။
ငါကလူဆိုးေတြကိုမေၾကာက္ေပမယ့္ သရဲေတာ့ေၾကာက္တတ္တယ္...
အနည္းငယ္ဒူးတုန္ခ်င္ေနေသာ္လည္း ေရွာင္းက်န႔္ကိုလည္းစိုးရိမ္ေနတာေၾကာင့္အေဆာက္အဦးထဲသို႔ေျပးဝ◌င္လိုက္သည္။
"ေကာ...ေကာ...က်န႔္ေကာ...ကၽြန္ေတာ္လာၿပီ...က်န႔္ေကာမေၾကာက္နဲ႔...ကၽြန္ေတာ္လာ..."
အေဆာက္အဦးတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ကေယာင္ေျခာက္ျခားေျပာေနသည္မ်ားအားလုံးရပ္တန႔္သြားကာဝ◌မ္ရီေပၚတစ္ေယာက္မ်က္လုံးႀကီးျပဴးကာမတ္တပ္ရပ္ေနသည္။
သူျမင္လိုက္ရသည္က အနီေရာင္အဆင္တန္ဆာမ်ားႏွင့္အလွဆင္ထားေသာမဂၤလာပြဲအခမ္းအနားတစ္ခု။အခမ္းအနား၏အလယ္တည့္တည့္တြင္လည္း မဂၤလာကိတ္လိုကိတ္မုန႔္ႀကီးတစ္လုံးရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္လူေတာ့တစ္ေယာက္မွမရွိ။
ဘာလဲဟ...ငါဘယ္မဂၤလာေဆာင္ကိုမွားေရာက္လာတာလဲ
ရီေပၚအူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြးေနတုန္းအခုနထိန္လင္းေနေသာအခမ္းအနားႀကီးတစ္ခုလုံးမီးမွိတ္သြားေသာေၾကာင့္ရီေပၚလန႔္သြားသည္။
ဘာ...ဘာျဖစ္တာလဲ...မီးဘာလို႔ျပတ္သြားတာလဲ...က်န႔္ေကာေရ...
ရီေပၚေခၽြးေစးေတြျပန္လာၿပီးအတုန္တုန္အယင္ယင္ျဖစ္ေနတုန္း ရီေပၚေရွ႕တည့္တည့္က Projector ကမီးလင္းလာသည္။ အေမွာင္ထဲမွာ႐ုတ္တရက္လင္းလာေသာ screen ကိုရီေပၚမ်က္ခုံးမ်ားၾကဳံ႕ကာမနည္းႀကိဳးစားၾကည့္ေနရင္းမွ ေပၚလာေသာ Video ေလးေၾကာင့္ရီေပၚအံ့အားသင့္သြားသည္။
Screen ေပၚမွာက်န႔္ေကာကသူ႔မူပိုင္ယုန္သြားေလးမ်ားေပၚေအာင္ျပဳံးကာရွပ္အကၤ်ီအနီေရာင္ေလးႏွင့္။
"ေခြးေပါက္ေလး ရွင္းရီခြိဳင့္ေလာ့၊ ေကာရဲ့ေခြးေပါက္ေလးကအလုပ္ႀကိဳးစားၿပီးသားဆိုေတာ့အထူးတလည္မဆုေတာင္းေပးေတာ့ဘူးေနာ္။ ေခြးေပါက္ေလးနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ေအာင္ျမင္မွုေတြက သူ႔အလိုလိုေရာက္လာၿပီမို႔။
အင္း...ေန႔တိုင္းျမင္ေနၾကဆိုေပမယ့္ဒီလိုမ်ိဳးစကားေျပာရမယ္ဆိုေတာ့နည္းနည္းေတာ့တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ ဟီး ဟီး..."
ေရွာင္းက်န႔္ကကင္မရာကိုၾကည့္ၿပီးရွက္ရယ္ရယ္ေနတာမို႔ ရီေပၚလည္း ေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ရင္းၾကည္ႏူးမွုမ်ားႏွင့္လိုက္ရယ္ေနမိသည္။ ပါးေပၚမွာေတာ့ပီတိမ်က္ရည္မ်ားကစီးက်လို႔။
"အင္း...ေကာတို႔ေတြ႕ခဲ့တာ၂ႏွစ္ရွိၿပီဆိုေပမယ့္စေတြ႕ကတည္းကအခုထိမင္းကေကာရဲ့ေခြးေပါက္ကေလးပဲ၊ အင္း စစေတြ႕ခ်င္းတုန္းကေတာ့ခပ္တည္တည္ႀကီးနဲ႔မို႔ ျခေသၤ့ေပါက္ေလးလို႔ထင္ခဲ့တာ၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေခြးေပါက္ေလးမွန္းသိလာတယ္ေလ။"
ရီေပၚဗီဒီယိုကိုမ်က္ရည္မ်ားရစ္ဝ◌ိုင္းေနသည့္ၾကားမွဝ◌မ္းပန္းတသာၾကည့္ေနသည္။
"စေတြ႕ကတည္းကမင္းကေကာကိုကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ကေလးေပါက္ေလးက အခုေတာ့၂၄ႏွစ္ျဖစ္သြားၿပီတဲ့လား၊ ၀◌ိုး...မယုံနိုင္စရာပဲ"
Screen ေပၚကေရွာင္းက်န႔္ကဝ◌ိုးခနဲပါးစပ္ကေလးဝ◌ိုင္းျပရင္းအသည္းယားစရာလုပ္ျပေနျပန္သည္။
"အသက္၂၂ႏွစ္အရြယ္မွာစခ်စ္မိခဲ့တဲ့ေကာရဲ့ကေလးေပါက္ေလးကို ေနာက္အသက္ေတြအမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့အထိ၊ ေခြးေပါက္ေလးဆံပင္ေတြျဖဴၿပီး သြားေတြက်ိဳးတဲ့အထိခ်စ္ေပးသြားမွာမို႔ အဲ့အခ်ိန္အထိေကာေဘးမွာေနေပးရမယ္ေနာ္၊ ေကာကပဲ ေလာင္ဝ◌မ္ရဲ့ေပါင္ေပါင္းလုပ္မွာမို႔ စိတ္ပ်က္မသြားနဲ႔၊ ေကာကိုထားသြားဖို႔မစဥ◌္းစားနဲ႔၊ ေကာတို႔ရဲ့ဖူးစာႀကိဳးနီကမ်က္စိနဲ႔မျမင္နိုင္ေပမယ့္ ေကာတို႔လက္ေတြကိုရစ္ပတ္ၿပီးသားမို႔လို႔ေကာကိုပဲျမတ္နိုးေပးပါ၊ အရမ္းခ်စ္တယ္ ေလာင္ဝ◌မ္"
မ်က္ႏွာေလးရဲကာေျပာေနသည့္ေကာက ရွက္ၿပီးဆက္မေျပာတတ္ေတာ့သည့္ပုံစံႏွင့္ဗီဒီယိုကၿပီးသြားေတာ့ အခန္းတစ္ခုလုံးမီးလင္းလာသည္။ Projector အေနာက္ကသိုးေမႊးအကၤ်ီအနီေရာင္ေလးႏွင့္ထြက္လာသည့္က်န႔္ေကာကတကယ့္ကို မဂၤလာသတို႔သားေလး။ ရီေပၚေျပးကာေရွာင္းက်န႔္ကိုဖက္လိုက္ရင္းတအီးအီးေအာ္ငိုေတာ့ ရီေပၚေက်ာျပင္ေလးကိုဖြဖြပုတ္ေပးလာသည္။
"ေမြးေန႔ရွင္ေလးကဘာလို႔ငိုေနတာလဲ...မငိုရဘူးေလ"
"အီး...ခ်စ္တယ္ေကာ...ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့သံသရာကိုပါေကာကိုပုံအပ္ထားၿပီမို႔လို႔...အင့္...ေကာသာကၽြန္ေတာ့္ကိုထားမသြားပါနဲ႔ အစ္...ဟင့္"
ေရွာင္းက်န႔္ကိုယ္လုံးေလးကိုလြတ္ထြက္သြားမွာစိုးသည့္အလားတင္းၾကပ္ေနေအာင္ေပြ႕ဖက္ရင္း ငိုယိုကာခ်စ္ေၾကာင္းေတြတဖြဖြေျပာေနသည့္ ၀◌က္ေပါက္ေလးကိုေရွာင္းက်န႔္ျပန္ဖက္လိုက္သည္။
"အင္း၊ ေကာဘဝမွာခ်စ္ရတဲ့တစ္ဦးတည္းေသာေယာက္်ားကေလာင္ဝ◌မ္မို႔လို႔ သံသရာတစ္ေလၽွာက္လုံးေလာင္ဝ◌မ္ကိုပဲခ်စ္မွာ"
"ေကာရာ...အီး..."
"ဟယ္...ရီေပၚရယ္၊ နင့္႐ုပ္ႀကီးနဲ႔ငိုမေနပါနဲ႔၊ ငါတို႔ကိတ္မုန႔္စားရဦးမွာ"
အသံၾကားရာဆီသို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀◌မ္ပါး ၀◌မ္မား၊ ေရွာင္ပါး ေရွာင္မားႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာငယ္သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ရီေပၚပိုအံ့ဩသြားသည္။
"ဟင္ မား ပါး၊ ဘယ္လိုလုပ္ဒီကို"
"နင္ကမေအ ဖေအကိုထားခဲ့ၿပီး ေဘက်င္းကိုျပန္ေျပးေပမယ့္ငါတို႔သားမက္ေလးကေတာ့ငါတို႔ကိုပစ္မထားပါဘူးေအ"
"အီး...မား...ပါး..."
၀◌မ္မားနဲ႔ဝ◌မ္ပါးကိုရီေပၚေျပးကာဖက္လိုက္ေတာ့ မားႏွင့္ပါးကလည္းပီတိျပဳံးေတြနဲ႔ ၀◌မ္သားေလးကိုျပန္ဖက္ထားၾကသည္။
"ဖေယာင္းတိုင္ မွုတ္လိုက္ဦးေခြးေပါက္ေလး"
"ဟုတ္ေကာ"
ရီေပၚမ်က္လုံးေလးမ်ားအသာမွိတ္ကာဆုေတာင္းၿပီးေရွာင္းက်န႔္ကိုလွည့္ကာနမ္းလိုက္သည္။
"ဟဲ့၊ ကိတ္မုန႔္စားမယ္ေလဟယ္၊ နင္တို႔ကလည္း ဆရာေရွာင္းကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာတဲ့ ေကာင္းမယ့္ပုံပဲ"
ေမြးေန႔ကိတ္နားသို႔ပါးစပ္တျပင္ျပင္ႏွင့္ဝ◌ိုင္းလာေသာေလာ့ယန္ကသူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုရီေပၚမ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္တားလိုက္သည္။
"ေနဦး"
"ဟမ္"
"နင္တို႔ဖို႔မုန႔္သက္သက္မွာေပးမယ္၊ ငါ့ေကာရဲ့ကိတ္ကိုမထိၾကနဲ႔"
"ေခြးေပါက္ေလးကလည္း"
"မရဘူးေကာ၊ က်န႔္ေကာရဲ့အထူးစပယ္ရွယ္လက္ရာကိုကၽြန္ေတာ္ကလြဲၿပီးဘယ္သူမွထိတာမလိုခ်င္ဘူး"
"အမေလးဟယ္...နင့္ေမြးရတာငါ၀မ္းေရစပ္လိုက္တာ၊ မစားနဲ႔ သားတို႔သမီးတို႔ မားမုန႔္လုပ္ေကၽြးမယ္"
၀မ္မားကေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ႏွင့္ဝင္ေျပာေတာ့ ေရွာင္ပါးႏွင့္ေရွာင္မားကရယ္ေနသည္။
"ဟဲ့ မဟုတ္ဘူးေလဟယ္ ငါတို႔ကစားခ်င္...ခ်င္..."
ဒိုင္းခနဲပစ္ဝ◌င္လာေသာမ်က္ေစာင္းႀကီးေၾကာင့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းႀကီးမ်ားမွာအထြန႔္မတက္ရဲေတာ့ဘဲမွာထားသည့္မုန႔္မ်ားႏွင့္သာတင္းတိမ္ၿပီး ကိတ္မုန႔္ႀကီးကိုဗူးထဲေသခ်ာျပန္ထည့္ကာ အိမ္ျပန္ယူသြားသည့္လင္လင္ႏွစ္ေယာက္ကိုေမတၱာပို႔လိုက္သည္။
"၀◌မ္ရီေပၚ၊ ကိတ္မုန႔္စားၿပီးခ်ီးပန္းပါေစဟယ္"
သို႔ေသာ္၊ ေဘာ္ဒါေဘာ္ဂၽြတ္မ်ား၏ဆႏၵမ်ားမွာမျပည့္ဝသြားရွာပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၀◌မ္ဝ◌က္ေပါက္မွာ ေကာေကာလက္ရာစေတာ္ဘယ္ရီကိတ္မုန႔္မစားဘဲ ေကာေကာ၏မူပိုင္မက္မြန္သီး Cup Cake ေလးႏွစ္လုံးကိုၿမိန္ေရရွက္ေရပင္အသားကုန္သုံးေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
---------------------------------
အမ်ားႀကီးခ်ိဳေပးထားတယ္ေနာ္
ဒါနဲ႔ေမြးေန႔မွာ ခ်ပ်ိဳက္လုပ္ေပးမယ့္ဘဲရွိလား🙂
ၿပီးေတာ့ Yizhan's Diary ေလးကအခုဆိုတစ္ႏွစ္ေတာင္ျပည့္သြားပါၿပီ၊ အခုထိ Diary ေလးနဲ႔တူတူရွိေနေပးတဲ့ဒါဒါတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္😍🥰
