"ေပါင္းေပါင္းေရ."
"ေပါင္းေပါင္းေရ.....လို႔"
"ကိုယ့္ေလာင္ေဖာေလးကကိုယ့္ကိုထားသြားၿပီေပါ့..."
"အသည္းေရ..."
*၀ုန္း!!!
အိမ္သာတံခါး၀ုန္းခနဲပိတ္သံၾကားလိုက္တာနဲ႔ အခုနကဆိုဖာေပၚမွာပ်င္းတိပ်င္းရြဲမွီၿပီးေပါက္ပန္းေလးဆယ္ေတြေျပာေနေသာရီေပၚ သတိအေနအထားႏွင့္ေက်ာမတ္သြားသည္။ အနီးအနားသို႔က်လာနိုင္သည့္ပစၥည္းပ်ံမ်ားကိုေရွာင္သင့္ရင္ေရွာင္ရမည္ေလ။
"ခ်ီးေလးပါတာေတာင္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းမပါရဘူး၊ မင္းလူမွဟုတ္ေသးရဲ့လား၀မ္ရီေပၚ၊ ငါေသေတာ့မွာမို႔လို႔ မင္းကေအာ္ဟစ္ေနရတာလား"
ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ေျပာရင္း အိပ္ခန္းထဲ၀င္သြားတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ေနာက္ကို ၀မ္ရီေပၚတို႔ဘဲေလးဖင္ေကာ့ေနသလိုမ်ိဳး ေကာက္ေတာက္ ေကာက္ေတာက္ႏွင့္ဖင္ခါၿပီးလိုက္၀င္သြားသည္။
"ေကာကလည္း သားကလြမ္းလို႔ဟာကို"
ရီေပၚမနက္ခင္းအိပ္ယာထတုန္းက ေျခေထာက္ႏွင့္တြန္းထိုးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်လုဆဲဆဲျဖစ္ေနေသာေစာင္ကိုယူၿပီးကုတင္ေပၚလႊားတင္လိုက္သည္။
"သြား၊ ဟိုဘက္ကသြားကိုင္၊ ေစာင္ျပန္ခင္းမယ္"
"ေပါင္းေပါင္းကလည္း၊ ညက်ရင္လည္းျပန္အိပ္မယ့္ဥစၥာကို..."
"မင္း..."
ယုန္သြားစိျပကာ မ်က္လုံးျပဴးလာေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ရီေပၚဆက္အထြန႔္မတတ္ရဲေတာ့ဘဲ ျပာျပာသလဲကုတင္တစ္ဖက္စြန္းသို႔သြားၿပီးေစာင္ကိုင္ကာလႊားလိုက္ၾကသည္။
ေသခ်ာအိပ္ယာကိုျပန႔္ေအာင္ခင္းၿပီး ကုတင္ေဘးက ipad ကိုယူကာအခန္းျပင္ျပန္ထြက္လာေသာေရွာင္းက်န႔္ေနာက္ကို၀မ္ရီေပၚတေကာက္ေကာက္လိုက္ျပန္သည္။ မသိရင္ ၾကက္မႀကီးေနာက္ကလိုက္ေနတဲ့ၾကက္ေပါက္ကေလးလိုပဲ။
"မင္းတေကာက္ေကာက္နဲ႔ဘာလိုက္လုပ္ေနတာတုန္း၊ ဘာမွလုပ္စရာမရွိဘူးလား"
"ရွိဘူး၊ သားအလုပ္ေတြအကုန္မရွိဘူး၊ ေကာေနာက္ပဲလိုက္ဖို႔အလုပ္ရွိတာ"
