"ရီေပၚေလးေရ၊ လာ မနက္စာစားၾကရေအာင္"
"အင္း ေကာ"
ဒီေန႔ကေတာ့ရီေပၚ Being a Hero ရိုက္ကြင္းေနာက္ဆုံးေန႔။ ေရွာင္းက်န႔္လဲဘာအလုပ္မွသိပ္မရွိတာမို႔ ရီေပၚႏွင့္အတူလိုက္သြားရန္စီစဥ္ထားသည္။ ရိုက္ကြင္းကလူေတြကလည္းသိၿပီးသားေတြဆိုေတာ့ ဘာမွပူစရာမရွိ။ ခုတေလာရီေပၚက ေရွာင္းက်န႔္အလုပ္မရွိလၽွင္သူသြားေလရာသို႔ေခၚသြားတတ္သည္။ မီဒီယာေတြကိုအတတ္နိုင္ဆုံးသတိထားေပမယ့္ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္းအေလးမထား။ အစကေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္လဲေခ်ာင္းရိုက္ေတြဘာေတြ စိတ္ပူေပမယ့္ၾကာေတာ့လဲရီေပၚႏွင့္တူၿပီးအေရထူလာသည္။ တိတိေလးေတာင္ ဘာမွဂ႐ုမစိုက္တာ သူကေရာဘာကိုဂ႐ုစိုက္ေနရဦးမွာလဲ။ လူပ်ိဳႀကီးေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့အခ်စ္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီးသတၱိေတြအျပည့္ႏွင့္။
ရီေပၚအ၀တ္အစားလဲၿပီးလာထိုင္ေတာ့စားပြဲေပၚတြင္ရွိေသာမနက္စာေၾကာင့္မ်က္ႏွာရွုံ႔မဲ့သြားသည္။
"ေကာ ဘာလို႔အီၾကာေကြးနဲ႔ဆန္ျပဳတ္လဲ"
"ေခြးေပါက္ေလးဘာစားခ်င္မွန္းေကာမသိလို႔ေလ၊ အီၾကာေကြးနဲ႔ဆန္ျပဳတ္လဲမစားရတာၾကာၿပီမို႔လား"
"ဘာၾကာၿပီလဲ၊ ဟိုတစ္ခါ႐ုပ္ရွင္ရိုက္တုန္းကလဲစားထားတယ္မဟုတ္လား"
"အဲ့ဒါကၾကာၿပီကို"
ႏွုတ္ခမ္းဆူကာေျပာေနေသာယုန္ေပါက္ႀကီးကိုရီေပၚဘုၾကည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"အဲ့ေတာ့ အီၾကာေကြးနဲ႔ဆန္ျပဳတ္ကိုအရမ္းေတြႀကိဳက္ေနတယ္၊ စားခ်င္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
"အိုက္ယား၊ ေခြးေပါက္ေလးကလဲကြာ၊ အစားအစာမွာဘာအျပစ္မွရွိတာမွမဟုတ္ဘဲ၊ ၿပီးေတာ့အဲ့အတြက္လဲေခြးေပါက္ေလးစိတ္မဆိုးေအာင္ ေကာမေန႔ကပို႔စ္တင္ေပးထားတာကို"
မ်က္ေတာင္မ်ားပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနေသာယုန္မ်က္သြယ္မ်ားကိုလဲရီေပၚၾကာၾကာေတာင့္ခံနိုင္စြမ္းမရွိပါေခ်။ သို႔ေသာ္...
"ဒါမဲ့ ဒါမဲ့၊ ဘာလို႔ ခုခ်ိန္ႀကီးမွ အီၾကာေကြးနဲ႔ဆန္ျပဳတ္လဲေကာရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်က္ႏွာလာေျပာင္ေနတာလား"
