"ေကာ ကၽြန္ေတာ္ဒီစေနနဲ႔တနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္ႏွစ္ရက္ရတယ္"
ဖုန္းထဲကၾကားေနရေသာရီေပၚအသံကအေတာ္ေလးပင္အူျမဴးေနပုံ။
"ဟုတ္လား အဲ့ဒါဆိုေခြးေပါက္ေလးနားရၿပီေပါ့၊ ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္၊ နားခြင့္ရတုန္းေအးေဆးနားသိလား၊ ဒီႏွစ္ရက္အတြက္အိမ္ကိုအေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္လႊတ္ေပးရမလား၊ ေခြးေပါက္ေလးစားေရးေသာက္ေရးအဆင္ေျပေအာင္ေလ"
ေရွာင္းက်န႔္မရွိသည့္ရက္ေတြဆိုလၽွင္ရီေပၚကအလုပ္မွာပဲထမင္းစားတတ္သည္။ ဒါေတာင္ခုတေလာအစားအေသာက္မမွန္ပဲဗိုက္ေအာင့္တာျပန္ျဖစ္သျဖင့္မန္ေနဂ်ာကိုဂ႐ုပိုစိုက္ေပးရန္အကူအညီေတာင္းထားရသည္။
ခုလိုနားရက္ရသည့္ေန႔ဆိုလၽွင္မန္ေနဂ်ာလည္းသူ႔နားခ်ိန္သူယူခ်င္ေပလိမ့္မည္။ ေရွာင္းက်န႔္ကလည္းနမ့္က်င္းေရာက္ေနတာမို႔ရီေပၚစားေသာက္ေရးအတြက္နည္းနည္းခက္ခဲသည္။ အျပင္တစ္ေယာက္တည္းထြက္စားဖို႔မွာလည္းမျဖစ္နိုင္ေပ။
အားလပ္ရက္ရသည္ဟုၾကားသည္ႏွင့္မိမိစားေသာက္ေရးကိုစိတ္လွမ္းပူေနေသာယုန္ညိဳႀကီးေၾကာင့္ရီေပၚႀကိတ္ျပဳံးမိသည္။
"နိုး နိုး၊ ေခၚစရာမလိုပါဘူးေကာရဲ့"
"မေခၚလို႔ရမလားေခြးေပါက္ေလးရဲ့၊ မင္းဟာမင္းလည္းခ်က္တတ္တာမွမဟုတ္တာ"
"ကၽြန္ေတာ္ကေကာဆီလာမွာေလ"
"ဘယ္လို ဘယ္လို???"
"ဒီႏွစ္ရက္ေကာဆီလာမွာလို႔၊ ေကာမရွိတဲ့နားရက္ႏွစ္ရက္ကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ငရဲလိုပဲ"
"စကားေတြတတ္ေနတာ အဟိ"
အမယ္ အမယ္...ဖုန္းထဲကယုန္ႀကီးအသံနားေထာင္ရသေလာက္ေတာ့ရွက္ေသြးေတြျဖာေနၿပီထင္ပါရဲ့။ ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ပါးေလးနားေလးေတြနီရဲေနမွာ...စားလိုက္ရရင္ေတာ့ကြာ...ရွလြတ္
"ရီေပၚ ရီေပၚ ဘာလို႔ျပန္မေျပာတာလဲ"
"အမ္ အမ္ ဘာ ဘာေျပာလိုက္တာလဲေကာ"
ျခေသၤ့က်င့္ ျခေသၤ့ႀကံႀကံေနသည့္ရီေပၚတစ္ေယာက္ ယုန္သားစားမည့္ပလန္ကိုေနာက္မွစဥ္းစားေတာ့မည္ဟုစဥ္းစားကာအေတြးမ်ားကိုပစၥဳပၸန္သို႔ျပန္ပို႔လိုက္ရသည္။
