"အစ္ကို၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစူးက်ိဳးသြားမယ့္လက္မွတ္၀ယ္ေပးပါလား"
"ေရွာင္းက်န႔္!"
မန္ေနဂ်ာႀကီးလွည့္ၾကည့္ေတာ့ေရွာင္းယုန္ေပါက္၏သနားစဖြယ္မ်က္လုံးမ်ားမွာတဖ်က္ဖ်က္ျဖစ္ေနသည္။
"ဟင္း..."
သူမ်ားေတြခ်စ္ျခင္းကိုမတားဆီးေကာင္းပါဘူးေလ...
"မင္းမနက္ျဖန္ညေနေတာ့အေရာက္ျပန္လာရမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ အစ္ကို၊ ဟီး"
ေရွာင္းက်န႔္သြားႀကီးႀကီးေလးမ်ားအားလုံးေပၚေအာင္မန္ေနဂ်ာကိုေက်းဇူးတင္စြာရယ္ျပၿပီး ဖုန္းေလးကိုဖြင့္လ်က္စာေလးတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္သည္။
*ရီေပၚ၊ ၿပီးရင္ဟိုတယ္ကိုမျပန္နဲ႔ဦးေနာ္၊ ေကာလာခဲ့မယ္
ပုံမွန္ဆိုအခန္းေသာ့လာဘ္ထိုးေတာင္းၿပီး ၀က္ေပါက္ေလးရင္ခြင္ထဲတိတ္တိတ္ေလး၀င္အိပ္ေနမွာဆိုေပမယ့္ အခုကယြဲ႕ဟြာကလူေတြပါရွိသည့္ေနရာဆိုေတာ့အဆင္မေျပ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္အျခားေနရာကိုသာ အခန္းဘြတ္ကင္ခ်ိတ္လိုက္ေတာ့သည္။
--------------------------------------
"ရီေပၚ၊ စားပြဲလိုက္မွာမို႔လား"
စင္ေပၚကဆင္းလာၿပီးအားလုံးဟိုတယ္ျပန္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ခ်န္ေရွာင္းကရီေပၚကိုလွမ္းေမးသည္။ ပြဲအၿပီးစားေသာက္ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမွာအားလုံးစားေသာက္ၾကဖို႔ခ်ိန္းထားၾကသည္ေလ။ ကုမၸဏီကလူႀကီးေတြမပါသည့္ပြဲေပါ့။
အလုပ္ၿပီးတိုင္းဖုန္းစစ္တတ္သည့္ရီေပၚကအက်င့္အတိုင္းဖုန္းကိုျပဴးျပဲၾကည့္ေနသည္မို႔ခ်န္ေရွာင္းစကားကိုအာ႐ုံမေရာက္နိုင္ပါ။
*ရီေပၚ၊ ၿပီးရင္ဟိုတယ္ကိုမျပန္နဲ႔ဦးေနာ္၊ ေကာလာခဲ့မယ္
ဟင္...ေကာကလိုက္လာမွာလား...
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့အခ်ိန္ကညသန္းေခါင္ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေကာဒီေရာက္ရင္သန္းေခါင္ေက်ာ္ကိုေက်ာ္မွာပဲ။
ထို႔ေနာက္ထပ္၀င္လာေသာ location ေလးတစ္ခု။ ရီေပၚႏွုတ္ခမ္းတို႔ျပဳံးေယာင္သန္းသြားသည္။ အေျဖျပန္မလာေသာရီေပၚကိုခ်န္ေရွာင္းကထပ္၍ေမးသည္။
