"က်န႔္ေကာေရ...ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာၿပီ"
ခါတိုင္းလိုပင္ ေရွာင္းက်န႔္အသံကိုေအာ္ေခၚရင္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေပမယ့္ အိမ္တစ္ခုလုံးမီးေတြမွိတ္ထားသည္။
"ဟင္ မီးပ်က္ေနတာလား"
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကဖုန္းကိုထုတ္ကာမီးဖြင့္လိုက္ၿပီး ေဘးကစင္ေပၚတင္လိုက္ကာ ဖိနပ္ကိုကုန္းခၽြတ္လိုက္သည္။
က်န႔္ေကာ ဘယ္သြားေနပါလိမ့္၊ အိပ္မ်ားေပ်ာ္ေနတာလား
အိမ္ထဲကဘာသံမွမၾကားေသာေၾကာင့္ေတြးလိုက္မိရင္းဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီးေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့...
"Trick or Treat ၀မ္ရီေပၚ"
အနက္ႏွင့္အနီကိုေပါင္းစပ္ထားေသာ၀တ္႐ုံကို၀တ္ကာ ဆံပင္ရွည္တို႔ကိုတစ္၀က္ခြဲစီးထားေသာ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္။ လက္ထဲမွာလည္းပုေလြအနက္တစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ထားေသးသည္။ အေမွာင္ထဲမွာ ထိုသူ၏မ်က္လုံးမ်ားကအနီေရာင္ေတာက္ေနသည္။
"ေကာ...ေကာကယ္ပါဦး...."
ဖိနပ္ႀကိဳးျဖည္ေနေသာရီေပၚလက္တို႔ကရပ္တန႔္သြားၿပီးေနာက္ကိုဖင္ထိုင္ရက္လဲက်သြားသည္။ ေနာက္ကိုတေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ဆုပ္သြားတာေၾကာင့္ဖိနပ္စင္ကိုတိုက္မိကာ စင္ေပၚတင္ထားတဲ့ဖုန္းေလးကေအာက္ျပဳတ္က်လာကာ ခြပ္ကနဲ။ ဖုန္းေလးမီးမွိတ္သြားျခင္းႏွင့္အတူ ရီေပၚကမၻာႀကီးလဲအေမွာင္က်သြားသည္။
-----------------------------------------------------------------------
ေလးလံေနေသာမ်က္ခြံတို႔ကိုဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ မွုန္၀ါး၀ါးေပၚလာေသာမ်က္ႏွာက်က္ႏွင့္အတူ နားထဲၾကားရသည့္ငိုရွိုက္သံသဲ့သဲ့...
"ရီေပၚ ရီေပၚ၊ မင္းလန႔္တတ္တာသိရဲ့သားနဲ႔စမိတဲ့ေကာမွားတာပါ...အီးးးဟီးးး"
ေခါင္းကိုေဘးဘက္လွည့္ကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းကိုငုံ႔ကာငိုရွိုက္ေနေသာ ၀တ္႐ုံအနက္ႏွင့္သူ။ ဆံပင္အရွည္တို႔မွာလည္းပုခုံးေပၚတြင္ေ၀့၀ဲက်ေနသည္။
"ေကာ..."
မ်က္ႏွာကိုအုပ္ထားတဲ့လက္ကိုဆြဲယူလိုက္ေတာ့ေမာ့လာသည့္မ်က္ႏွာေလးကဘယ္ေလာက္ေတာင္ငိုထားသည္မသိ။ နီစပ္စပ္ေလးျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လုံးနီနီေလးကလည္းမို႔ေနသည္။
