"အဟြတ္ အဟြတ္"
"ေကာ သက္သာရဲ့လား"
"ငါ ဟြတ္ ဒီမွာ အဟက္ ဟက္ ေသမလိုေတြ အြတ္ အြတ္ ေခ်ာင္းဆိုးေနတာမင္းမျမင္ဘူးလား ဟြတ္ အဟြတ္"
ေရွာင္းက်န႔္တဟြတ္ဟြတ္ တဟက္ဟက္ႏွင့္၀မ္ရီေပၚကိုလွည့္ရန္ေတြ႕မိသည္။ ဒီေခ်ာင္းကမဆိုးဘဲေနပါ့မလား။ ဟိုတစ္ေန႔က၀မ္ရီေပၚလာပို႔တဲ့ေရခဲမုန႔္ကားႀကီးေၾကာင့္ေလ။ ေနပူခံထားၿပီး ေရခဲမုန႔္ေတြစားလိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့ အမ်ားႀကီးက်န္ေနရင္ႏွေျမာစရာေကာင္းလို႔ တတ္နိုင္သမၽွစားလိုက္မိတာ။ ဟမ္ဘာဂါေတြေရာပဲ။ ငါစားခ်င္လို႔စားတာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့လင္ပိုက္ဆံအလကားျဖစ္မွာစိုးလို႔စားတာ။ ဒါေတာင္ ရိုက္ကြင္းကလူေတြကပါ၀ိုင္းစားေပးလို႔ေပါ့။ မဟုတ္ရင္ေရွာင္ေရွာင္းက်န႔္တို႔ေရခဲမုန႔္စားၿပီးေသတဲ့မသာဆိုျဖစ္ဦးမယ္။ အဲ့ဒါဒင္းေၾကာင့္၊ အဲ့ေမ်ာက္ေလာင္းေကာင္ေၾကာင့္။ သူသာကိုယ့္အတြက္သက္သက္တစ္ကားမပို႔ေပးလၽွင္ဒီလိုျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။
ေရွာင္းက်န႔္၀မ္ရီေပၚကိုမ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။
"ေကာကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေကာကိုခ်စ္လို႔ဟာကို"
မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ႏွုတ္ခမ္းေလးစုခၽြန္ကာေျပာေနသည့္၀မ္ရီေပၚ။ ေတာ္လိုက္ေတာ့၊ ေတာ္လိုက္ေတာ့။ အဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ငါ့ကိုညႇင္းသတ္ေနတာဘယ္ႏွစ္ခါရွိၿပီလဲ။ လုပ္လိုက္ရင္အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္။ သူရိုတာ လိပ္ေတြခ်ိဳလားမခ်ိဳလားေတာ့မသိဘူး။ ငါေတာ့ခ်ိဳလြန္းလို႔ ေခ်ာင္းဆိုးရင္ၾကပ္ျဖစ္ေနၿပီ။
"ေကာ၊ ေဆးေလးေသာက္လိုက္ပါဦးလို႔"
"ေပး ေပး"
ေရွာင္းက်န႔္ ရီေပၚလွမ္းေပးလာသည့္ေဆးခြက္ေလးယူကာေသာက္လိုက္သည္။ ေဆးရည္ကပူရွိန္းရွိန္းေလးမို႔လည္ေခ်ာင္းေတြယားေနတာနည္းနည္းသက္သာသလိုရွိသြားသည္။
"ေကာ ကိုယ္လဲေႏြးေနတယ္၊ ဆရာ၀န္ေခၚလိုက္ရမလားေကာ"
"မေခၚနဲ႔၊ ခဏအိပ္လိုက္ရင္သက္သာသြားမွာ၊ ဆရာ၀န္ေခၚမွကိုဗစ္ဆိုၿပီးေဆး႐ုံဆြဲခံေနရမယ္"
