"သံဗုေဒၶ..."
ရိုက္ကူးေရးတစ္ေလၽွာက္လုံးကင္မရာေရွ႕ပဲနား၍ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြပါးစပ္ကပြစိပြစိလုပ္ေနေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ ရိုက္ကြင္းလက္ေထာက္ေရွာင္ခ်ီစပ္စုခ်င္လာသည္။
"သူေဌး၊ ဘာေတြရြတ္ေနတာလဲ"
"သံဗုေဒၶ..."
ေခါင္းအသာခါျပကာဆက္၍ပြစိပြစိရြတ္ေနျပန္ေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ ေရွာင္ခ်ီမ်က္လုံးေလးအျပဴးသားႏွင့္က်န္ခဲ့သည္။ ေဘးေရာက္လာေသာမန္ေနဂ်ာႀကီးေပးလိုက္ေသာေအာက္ပါအေျဖေၾကာင့္ေရွာင္ခ်ီခမ်ာ ဪ...ဟူ၍သာေျပာနိုင္ေတာ့သည္။
"ရီေပၚအႏၲရာယ္ကင္းေအာင္ သံဗုေဒၶ တစ္ေထာင္ရြတ္ေနတာေျပာတယ္.."
*တီ...
မီးေလးလင္းကာတုန္လာေသာဖုန္းကိုေရွာင္းက်န႔္အလ်င္အျမန္ပင္ေကာက္ယူကာ ဗီဒီယိုကိုဖြင့္လိုက္သည္။
"ေလာင္၀မ္၊ အဆင္ေျပရဲ့လား"
ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့တုန္တုန္ရီရီေမးလိုက္ေပမယ့္ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္တြင္ေပၚလာေသာမ်က္ႏွာေလးကအနည္းငယ္ႏြမ္းနယ္ေနေသာ္လည္းေပ်ာ္ရႊင္ေနမွန္းသိသာေလသည္။
"ေကာ၊ ကၽြန္ေတာ္အဆာေျပစားေနတာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘာဂါေကၽြးထားၾကတယ္"
လက္ထဲကဘာဂါေလးကိုေျမႇာက္ျပကာေျပာေနေသာရီေပၚကသြားေသးေသးေလးမ်ားေပၚေအာင္ျပဳံးရယ္ေနသည္။ သူမ်ားေတြကိုကူညီရတာဒီေလာက္ေတာင္သေဘာက်ရလား ေကာရဲ့ေခြးေပါက္ေလးရဲ့...
မ်က္ႏွာေလးညႇိုးေနေသာေရွာင္းက်န႔္ေၾကာင့္ရီေပၚကျပန္ႏွစ္သိမ့္ေပးေနရေလသည္။
"ေကာ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ပစၥည္းေတြပဲသယ္ေပးရတာ၊ ဘာမွအႏၲရာယ္မရွိဘူး"
"အင္း အင္း၊ ေကာဘုရားစာရြတ္ေပးေနတယ္သိလား ေလာင္၀မ္အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္"
"ဒါနဲ႔ေကာသိလား၊ လိပ္မေတြကလည္းေထာက္ပံ့ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးလွုူထားတယ္သိလား၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အဲ့ပစၥည္းေတြသယ္လိုက္တယ္"
