"ေခြးေပါက္ေလးေရ၊ ဒီေလာက္ကအေနေတာ္ပဲလား၊ ျမည္းၾကည့္ေပးဦး"
အနားသို႔သစ္သားဇြန္းေသးေသးေလးႏွင့္ေရာက္လာေသာ ေရွာင္းက်န႔္ခါးကိုဆြဲဖက္လိုက္ၿပီးမွ သစ္သားဇြန္းေလးထဲမွဟင္းအရည္နည္းနည္းကို ရီေပၚလၽွာဖ်ားေလးႏွင့္သပ္ကာျမည္းလိုက္သည္။ ပုံမွန္ႏွစ္တစ္ေထာင္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ဟင္းကိုၾကဳံသလိုခ်က္ၿပီး ၾကဳံသလိုျမည္းလိုက္ၾကမွာဆိုေပမယ့္ ကိုယ္ေတြကေတာ့မတူဘူးေလ၊ အဟင္း...ဘယ္လိုေျပာရမလဲ...အခ်စ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့မီးဖိုေခ်ာင္ေလးမွာ ဒီေလာက္ေတာ့ရိုလိုက္သင့္တယ္မဟုတ္လား...
"အင္း၊ အေတာ္ပဲေကာ၊ အရမ္းေကာင္းတယ္"
လက္မေလးႏွစ္ဖက္ေထာင္ကာေျပာေနေသာ ရီေပၚကိုၾကည့္ၿပီးေရွာင္းက်န႔္ယုန္သြားေလးမ်ားေပၚေအာင္ရယ္လိုက္သည္။
"ရီေပၚ၊ ေကာတို႔ခ်က္ထားတာေတြ သူတို႔ႀကိဳက္ေလာက္မွာပါေနာ္"
"သူတို႔မႀကိဳက္လဲ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္ေကာရာ"
ဟင္းအိုးေမႊေနေသာေရွာင္းက်န႔္ေနာက္သို႔ေရာက္လာကာ ရီေပၚကခါးသိမ္သိမ္ေလးကိုဆြဲဖက္ရင္း ပုခုံးသားေလးေပၚလည္းေမးတင္လိုက္သည္။
"အရြက္ေတြသင္ခိုင္းထားတာရၿပီလား ရီေပၚ"
ကလူ၏ျမဴ၏လုပ္ေနေသာရီေပၚကိုေတာာင္ အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ဘဲ ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ ညစာစားပြဲကိုအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္သာ စိတ္ေစာေနမိသည္။ ဒီေန႔က Yibo Wang Zha Teamရဲ့ဂုဏ္ထူးေဆာင္သုံးေယာက္ကိုညစာဖိတ္ထားသည္ဆိုေတာ့ ေရွာင္းက်န႔္စိတ္လွုပ္ရွားေနမိသည္ေလ။
"အင္း၊ ၿပီးၿပီေကာ"
"ၿပီးရင္ေရေဆးေလ ေခြးေပါက္ေလးရာ၊ မတ္တပ္ရပ္မေနနဲ႔"
သူ႔ကိုလွည့္မၾကည့္ဘဲ ဝက္သားခ်ဥ္စပ္လုပ္ဖို႔အခ်ဥ္ရည္စပ္ေနေသာေရွာင္းက်န႔္ကိုၾကည့္ၿပီးရီေပၚမွုန္ကုပ္လာသည္။
"ေကာ"
"ဟင္"
"ေကာလို႔"
"ဟင္လို႔"
"က်န႔္ေကာရာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္းလွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး"
