"ေခြးေပါက္ေလး မနက္ျဖန္ Nanning သြားရမွာမလား၊ အ၀တ္အစားေတြထည့္ေတာ့ေလ"
"ညမွထည့္မယ္ေလ"
"ခုထဲကထည့္ထားေတာ့ဘာျဖစ္မွာမို႔လို႔လဲ၊ မင္းအားေနတယ္မလား၊ အဲ့လက္ထဲကဂိမ္းစက္ကိုခ်ၿပီးအခုထထည့္"
"ဟင့္"
အိပ္ယာေပၚမွာအပ်င္းတစ္ၿပီးတြန႔္လိန္ကာဆႏၵျပေနေသာရီေပၚကို ေခါင္းအုံးႏွင့္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆင့္ရိုက္ေပးလိုက္သည္။
"မင္းထမလား မထဘူးလား"
"ေကာကလည္းမနက္ကတည္းကတလွုပ္လွုပ္ နဲ႔လုပ္ေနတာခုထိမၿပီးေသးဘူးလား၊ လာ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာလာလွဲ"
"ေျပာမရလည္းေနေတာ့"
သူ႔ထခိုင္းတာကိုယ့္ပါအေဖာ္ဆြယ္ၿပီးလာလွဲခိုင္းေနေသာသေကာင့္သားကိုထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့။ သူ႔ေျပာရတာကိုယ္ေတာင္အသံေတြပိုေအာင္လာသလိုလို။ ဖင္ကိုလည္းတခ်က္ျပန္စမ္းလိုက္မိသည္။ လိပ္ေခါင္းေတြဘာေတြမ်ားထြက္ေနၿပီလားလို႔။ ေျပာမရဘူးေလ။ သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ကသူမ်ားေတြထက္ပိုက်ယ္ေနတယ္မလား။ အဲ့ေတာ့သူမ်ားေတြထက္လိပ္ေခါင္းထြက္နိုင္ေခ် 2ဆေလာက္ပိုမ်ားေနၿပီဟုေျပာလို႔ရသည္။
ဘီရိုေအာက္ထဲထည့္ထားသည့္ ခရီးေဆာင္ေသတၱာတစ္ခုကိုထုတ္ယူလိုက္ၿပီးကုတင္ေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဟိုဘက္တိုးဦး၊ ဒီမွာေနရာမရွိေတာ့ဘူး"
ျဖဲကားထားေသာရီေပၚ၏ေျခေထာက္ကိုလွမ္းရိုက္လိုက္ေတာ့ေျခေထာက္ကို႐ုတ္သြားကာေရွာင္းက်န႔္ဘက္တေစာင္းလွည့္ၿပီးေခါင္းကိုလက္ေထာက္ကာၾကည့္ေနသည္။
"ကိုယ့္ဟာကိုယ္ထည့္ပါဆိုတာကိုေတာ့မထည့္ဘူး"
"ေကာ ထည့္ေပးတာလိုခ်င္လို႔ပါ"
"မင္းကိုယ္တိုင္ထည့္ေတာ့မင္းစိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္တာေပါ့"
ေန႔လည္ေရာက္ေနၿပီးအစာမေကၽြးေသးေသာေၾကာင့္အစာေတာင္းရန္အခန္းနားကပ္လာေသာက်င္းေကာ္အခန္းထဲမွအသံမ်ားေၾကာင့္ႏွာေခါင္းေသြးလၽွံခ်င္သြားသည္။ ခုမွေနေတာင္မေစာင္းေသးဘူး ဒီပါးပါးတို႔ကဘယ္လိုေတြျဖစ္!!! အပ်ိဳေလးက်င္းေကာ္နားရွက္တယ္။ သမီးမိန္းကေလးရွိတာကိုဆင္ဆင္ျခင္ျခင္မေနခ်င္ၾကဘူး။ အံ့ဩဘ။
