Rena (GirlxGirl)

1 ☘️

Başlamadan birkaç şey diyeyim tekrardan,

Bu kitap eski hesabımda yazılıyordu buraya almaya karar verdim kitap buraya taşındığı için GirlxGirl olarak devam edecek ki aklımdaki hep oydu zaten bir şey değiştirmeyeceğim tşk.

Bilenler asla eski hesap hakkında ordaki kitaplar hakkında bi şey sormasın cevap vermeyeceğim tşk.

Bu kitabı aşırı seviyodum o yüzden buraya aldım tşk.

Kız ilk başlarda baya sinirinizi bozabilir alışınca hoşunuza gidiyo garanti verebilirim ona da tşk sjfklşgdf

Asla bu kız kadar zeki bi insan değilim bu bir kurgu ve hatalarım olabilir tşk

Zaten 50 üstü bölüm var hepsini birden yayınlamicam çünkü geçen sene tam bu sıralar Aptal'ın Birinde o haltı yedim ve bildirimlerden telefon kitlendi sağ olsun o yüzden 15-20 dakikada bir bölüm atıyor olacağım bu sırada bende bölümleri gözden geçirip hatalarımı düzeltmeye çalışacağım beni yoruma boğun lütfen tşk

Siz bunu okurken Sarsılmaz'ı yazmaya çalışcam inş yazarım tşk inş bunu da çok seversiniz tşk

tşk tşk tşk sjhfddsjhlghdfkjgdf

>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Aldığım derin nefesini yavaşça vererek kitabın kapağını kapattım. Bir kitap daha bitmiş, kitabın içinde yaşayan onlarca insan sonsuza kadar kitaba mahkûm edilmişti. Bu kitabı da okuduğum yüzlercesinin arasına koydum.

Kapım tıkladığında odak noktamı kapıya çevirdim. Koskoca evde annem ben ve kardeşim yaşıyorduk zaten. Babam başka bir şehirde çalışıyordu. Tahmin hakkımı kullanarak oyumu anneme verdim.

"Ekin, okul vakti." Dedi yumuşak ses tonuyla. Kardeşimin odama yaklaşma ihtimali bile yoktu zaten.

"İhtiyacım olmadığını biliyorsun." Dedim hayıflanarak.

"En azından sınavlara girmelisin. Devamsızlığın konusunda bir şeyler yapıyorum zaten." Dedi. Ah, ne kadar olmuştu okula gitmeyeli?

Annem yeni yıkanmış üniformamı uzattı. Gece boyunca uyumamıştım ve şimdi saçma sapan bir sınava girmek zorundaydım. Gereksiz zaman harcamalarından kurtulup olabildiğince hızlı bir şekilde hazırlandım. Saçımdaki topuzu daha dün yapmıştım ve olduğu gibi duruyordu. Gözümdeki büyük çerçeveli dinlendirici gözlüğü çıkararak yüzümü yıkadım. Yanıma sadece bir kalem alarak kahvaltımı bile yapmadan evden çıktım.

Annem arabayla okulun kapısına kadar bıraktı.

"Almama gerek var mı?" diye sordu.

"Eve kendim gelebilecek yaştayım." Diyerek onu gönderdim. Okula girer girmez birkaç göz üstüme çevrildi ve arkamdan konuşmalar başladı.

"Bu o değil mi? Okula gelmeyen ama her sınavda tam not alan?"

"Sadece sınavlara geliyor diye duydum."

"Dahi diyorlar onun için, sporda da çok iyiymiş."

"Ama anlaşılması zor biri olduğu için hiç arkadaşı yokmuş."

"En azından duyamamağım bir yerde konuşun. Oksijeni boşa harcıyorsunuz." Dedim onlara dönerek. İnsanlarla anlaşamıyordum. Ya onların beyni benim anlayamayacağım bir aptallıkla çalışıyordu ya da benim beynim onların algısını aşırı derecede aşıyordu.

Sınıfıma girip her zamanki yerime oturdum. Benim sıram olduğunu bildiğinden kimse bu sıraya oturmuyordu. Sanırım benimle laf dalışına girmeye çekiniyorlardı. En azından ben öyle sanıyorum.