AFİRA Basıldı

BÖLÜM 10 ~A~

🌷~~Bir kadının en çaresiz olduğu an, gözyaşlarını kendi eliyle sildiği o andır.~~ 🌷

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

"BABAA!"

İçeriye girdiğimiz de zeynebin babası yerde yatıyordu. Zeynep ve annesi yanı başında ağlıyorlardı. Ablam yanlarına gidip zeynebin babasının nabzını kontrol etti.

"nabzı çok yavaş hemen hastaneye gitmek lazım emre ambulansı ara afira Zeynep ve annesi al buradan sakinleşsinler böyle hiçbir yere varamayız. Zeynep sakin ol annen de üzülüyor. Teyze sen de sakin olur musun?"

Ablam bir psikolog olsa da o da bir doktordu sonuçta. Duyulan siren sesleri ambulansın geldiğinin habercisiydi. Sağlık görevlileri zeynebin babasını ambulansa götürürken biz de dışarıya çıkıp gideceği hastaneyi için takip etmeye başladık. Ambulansta ablam gitmişti.

"afira daha fazla hızlı gidemez misin?"

"Zeynep sakin ol olabildiğince hızlı gidiyoruz zaten."

"hangi hastaneye gidiyoruz kızım normal bir hastaneye gidelim kızım bütçesi bizi aşmasın"

"çınar hastanesine gidiyoruz teyze sen merak etme biz hallederiz."

"yok kızım olur mu öyle şey"

"olur teyzem olur."

Araba durduğuna hastaneye geldiğimizi anladım. Hızla arabadan inip çınar hastanesine girdik.

"doktor doktor yok mu?"

"geldim durum nedir?"

"bilmiyorum birden bayıldı"

"tamam siz dışarıya çıkın ben gerekli müdahileyi yapacağım lütfen dışarı"

Dışarı çıktığımız da derin bir sessizlik kaplamıştı koridoru.

"babam iyi olacak mı anne"

"olacak kızım olacak Allahtan ümit kesilmez"

Gelen topuk tıkırtılarına baktığımız da ablamla beraber iki kişi daha geliyordu. Biri yaprak abla diğeri yağmurdu.

"merhaba ben kardiyoloji uzmanı yaprak çınar bundan sonra hastamızla ben ilgileneceğim. Geçmiş olsun"

Yaprak abla yağmurla içeriye girdiğin de biz dışarı da beklemeye başladık. Koridorda dört kez volta atmamıza rağmen kimse bir şey söylemiyordu.

"teyze iyi misin bir hava alalım mı yada kantine gidelim bir su alayım sana kahve içelim rahatlarsın iyi olacak her şey."

"tamam kızım sağ ol"

"Zeynep istersen biz de hava alabiliriz rahatlarsın iyi gelir"

"peki emre burası dar gelmeye başladı artık."

"afira biz bahçedeyiz bir şey lazım olursa ararsın"

"tamam emre abla bizimle kantine gelecek misin?"

"yok siz gidin ben burada bekleyeceğim "

Ablamı burada bırakıp kantine indim. Çay ve su alarak masaya oturdum. Ayşe teyze benim geldiğimi görünce göz yaşlarını sildi hemen.

"Ayşe teyze ben geldim diye gözyaşlarını gizleme kimse senin hakkında kötü düşünmez merak etme annem böyle derdi."

"yok kızım sen üzülme diye şey etmiştim ben"