AFİRA Basıldı

BÖLÜM 38 ~İ~

🌷~~Bazı erkekler kadınları anlamaya çalışır, diğerleri kendilerini daha basit konulara adarlar, örneğin görelilik kuramına...~~🌷

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Adliyeden geldikten sonra randevu belgelerini bilgisayarıma geçirmiştim. Arkama yaslandığım da biten işlerimin yanın da ben de bitmiştim. Dün gece ablamın dediğiyle gece boyu gözüme uyku girmemişti. Sabah babamla konuştuğum da geri döndüğünü söylemişti. Hangi ara gittin de hangi ara döndün be baba.

Balkona çıkıp vücudumu esnettim. Ağrıyan kemiklerim için çok iyi gelmişti. Bugün ablamı istemeye geleceklerdi. Ama ben hiç mutlu değildim. Yavuzun balkonuna baktığım da hala çalışıyor olmalı. Yukarıya baktığım da ablamın balkon kapısı açıktı. Demek ki ablam eve gitmemiş.

Odamın kapısı tıklanınca kimin geldiğine baktım. Ablam gelmişti.

"Müsait misin canım?"

"Evet abla gel"

"İşlerin bitti mi? İsteme içi elbise bakalım."

"olur abla"

Ablam odadan çıktıktan sonra ben de eşyalarımı toplayıp odamdan çıktım. Randevular bittiği için koridor ve bekleme salonu boştu. Odamın sağında ki oda yavuzun odasıydı. Kapıyı tıklayıp gel sesini duyduktan sonra içeriye girdim. Emre ve yavuz bir dava üzerine konuşuyorlardı. Demek ki emre bazı şeyleri düzelmiş. Beni görünce ikisi birden kafanı kaldırdı.

"Benim işlerim bitti. Ablamla isteme için elbise bakmaya gideceğiz. Emre Zeynep de gelicek mi? Onu da alalım."

"Bilmiyorum ki benim işim var şimdi, sen ara konuş."

"Çok geç kalmayın ablam kızar yoksa"

"Tamam afira çok uzattın hadi git"

"Tamam be ne kızıyorsun"

Bunlarda bir hal var ama ne olduğunu anlamadım. Dün ablam bugün emre. Ofisten çıkarken zeynebi aradım.

"Efendim canım"

"Ablamla isteme için elbise bakmaya gidicez seni de alalım mı?"

"Yok beni almaya gelmeyin. Ben çarşıdayım zaten, gideceğiniz yeri söyleyin ben geleyim."

"Tamam ben sana konum atarım."

Arkamı döndüğüm de heyecandan duramayan ablamı gördüm bildiğin yanıma seke seke geliyordu.

"Hadi gidelim. "

Gideceğimiz yeri zeynebe konum attıktan sonra avm' ye gitmek için arabayı sürdüm. Ara da gözüm ablamla Serkan abi'nin konuşmasını dinliyordum. Tövbe yarabbim ikisi de heyecandan yerinde duramıyodu. Allahım sen bunlara akıl bana sabır ver. Telefonum çaldığın da kimin aradığına baktım. Ayşe yengem arıyordu.

"Efendim"

"Nerdesiniz kızım"

"Elbise almaya gidiyoruz. Siz nerdesiniz?"

"Biz size geldik. Zeynep de sizinle gelecek haberin olsun."

"Tamam yenge haberim var."

Telefonu kapattıktan sonra arabayı park edip indik. Ablam hala telefonla konuşuyordu.

"Ya tamam Serkan kısa açık elbise almak yok."

"..."

"Ya ona karışma bari."