AFİRA Basıldı

BÖLÜM 42 ~F~

🌷~~Kendi bedenine sahip olmayan ve bedenini kontrol edemeyen bir kadın özgür değildir. Ve hiçbir kadın bilinçli olarak anne olup olmamayı seçene kadar kendine özgürüm dememelidir.~~🌷

♧◇♡♤■□●○•°¤▪︎☆♧◇♡♤■□●○•°¤▪︎☆

AMERİKA

Siyah gözlüklerimi takıp valizimle beraber uçaktan indim. Ve işte yeni bir oyun, kısa süreliğine yeni bir hayat. Beni nelerin bekleyeceğini neden bunların olacağını neden burada olduğumu bilmek istiyordum ama her şey sırayla. Bize doğru yaklaşan korumalar zelal ve benim valizimi alıp hava alanının dışında ki arabaya götürdüler. Siyah bir minibüsün yanına geldiğimiz de açılan kapısından duymayı özlediğim ses.

"Efendim afira ateş geldiler"

"Bekletmeyin alın içeriye"

Koruma eliyle arabanın içini gösterdiğin de arabaya bindim. Bana göre biraz yabancı ama ona göre memnun olduğu bir şeydi. 5 yılın hesabı nasıl bitecekti bilmiyordum.

"Neden ben?"

"Çünkü sen diğerlerine göre bana daha yakınsın. Ve biz bu işi bereber yürüyeceğiz."

"Neden 5 yıl önce öldün?"

"İşim gereği mecburdum. Bir mit için gizlilik önemlidir."

"Bize söylemek zor muydu?"

"Size söyleyemezdim siz beni merak eder iletişim kurmaya çalışırsınız. Bu da benim için tehlike demekti."

"Peki babam neden hapisteydi? Madem bir suçu yok. Neden onu suçlamama sebeb oldun?"

"Baban hapiste değildi. Düşmana öyle gösterilmişti Kemal benim yanımdaydı. İşi bitince de kefaretle çıkmış gibi yapıldı. Unutma baban bir polis."

"Peki ya seni öldürmeye gelenler onlar kimdi? Ve kaan o ne alaka?"

"Ailemdi o kişiler bir kişi zelalin babasıydı diğeri abisi. Ve kaana gelecek olursak o sadece bir pürüzdü ve ortadan kalktı."

"Senin pürüz dediğin kişi yüzünden ben canımdan olacaktım haberin var mı?"

"Var benim her şeyden haberim Var ne zaman işe başladın hangi davadasın. Hastanedeyken bile saat başı doktorların sana dediklerinden haberim var. Komada kaldığın günler zor geçti. Ablanın umutla bekleyişi emrenin zeynebi kurtarmak için İstanbula dönmesi. Ve yavuzun seni sevmesi"

"Yavuz mu? Ah hatırlatma sinirim bozuluyor adını duyunca"

"Ben söyledim her şeyi yapması için"

"Derken"

"Bugün olan kavgalarınız ben söylediğim için oldu. Seni öldü gösterdiğimiz de ayrı kalacağın için üzülmemen gerekti. Ve sen afira ateşsin en sevdiğin de olsa sinir oldun mu önemsemezsin."

"Sen çok hayırcıydın  ne oldu da böyle oldun. Bir şey yapsak hayır derdin. Şimdi ne değişti?"

"Artık büyüdünüz. Ablan, emre ve sen artık büyüdünüz. Bir başınıza ne yapacağınızı öğrendiniz. "

"Geçerli açıklaman böyle mi? Peki beni neden öldü gösterdiniz?"

"İşimizi halledip türkiyeye geri döneceğiz ve sen de bana yardım edeceksin"

"Ben sadece avukatım bir avukat sadece ne yapabilir ki?"

"Senin işin sadece avukat olmadığını ikimiz de biliyoruz afira iki üniversiteyi aynı anda bitirdin. Ve senin gibi iyi bir araştırmacı benim işime çok güzel yarar. İşin bittiğin de Türkiye'nin sayılı zenginlerinden olacaksın"