AFİRA Basıldı

BÖLÜM 30 ~A~

🌷~~Bir kadını ağlatan bir erkekten daha kötü tek şey,
bunun için kendini suçlu hissetmeyen bir erkektir.~~🌷

♧◇♧◇♧◇♧◇♧◇♧◇♧◇♧◇♧◇

AFİRA

"Anne neden her şey böyle oldu"

"İmtihan kızım"

"İmtihan mı? Nasıl yani?"

"Yaşadıkların, hissettiklerin, duydukların, gördüklerin ve sana yapılanlar imtihamdır kızım."

Annemi bunu demesi üzerine sessiz sessiz bebeğimle oynamaya devam ettim. Karşıdan gelen beyaz ışığa baktım.

"Anne o da ne?"

"Beyaz kızım. Beyaz güzeldir. Anlamlıdır, saftır, temizdir. Beyaz temiz lekesizdir annem."

"Peki o beyazın içinde ki kız kim anne? Ne kadar da güzel giyinmiş. Saçları aynı benim gibi gözleri de. Anne bu kız bana benziyor. "

"Sensin annem"

"Ben mi? Ama orada kız tek başına mezar da ağlıyor ama anne. Yazık değil mi bana. Ne yapacağım şimdi ben?"

"Sen her şeyi yapıyorsun annem zaten. Sen pet etmiyorsun, sabrediyorsun, neyi nerede yapacağını amacını iyi biliyorsun"

"Anne ben yorulduğu mu hissediyorum"

"Daha en başındasın annem. Ve sen tek başına devam etmeye devam edeceksin. Benim sana itimadım tam. Belki de kavuşuruz ha"

"Sen nereye gideceksin ki?"

Annem bir anda beyaz ışığın içinde kaybolmaya başladı.

"Anne bırakma beni anne gitme. Ben yapamam anne"

Arkamı döndüğüm de annem uçurumun kenarında bana bakıyordu.

"Gel kızım"

Yavaş adımlarla uçuruma doğru yürüdüm. Bu yolum anneme çıkacaktı. Anneme kavuşacaktım. Annem geriye doğru giderken ben de yanına gittim. Elini tutmak üzereyken annem aşağıya düştü. Ama  nasıl olur. Annem bana hala elini uzatıyor. Eğer bir adım atarsam anneme kavuşacaktım. Adım atacakken ablamın sesini duydum.

"Bizi bırakma kardeşim. Biz sensiz yaşayamayız."

"Abla bak annemi buldum. Annemle kavuşacağız."

"Ver elini bana"  elini uzatan ablama baktım.

"Hayır elini bana ver." Diyen anneme baktım.

Ablama versem annemi bir daha göremeyecektim. Anneme versem ablamı göremeyecektim. Ama  ben hep annemi aradım. Onu bulmuşken kaybedemem.

Derin nefes alarak beyaz elbisemin uçlarından tutarak anneme elimi verdim. Arkaya baktığımda ablam ağlıyordu ellerinde ki kanlarla ağlıyordu.

"Yalvarırım gitme"

Artık geç ben anneme elimi verip teslim olmuştum.

"Bugün komada ki 2. Günü. Ah be kızım keşke biraz daha dayansaydın. Dışarıda seni bekleyenler varken."

"İnsanlara çok faydası olan bir avukatmış hocam"

"Neyse hemşire sen ilacı ver. Belki tepki verir"

"Tamam hocam"

İğnenin verilmesiyle derin bir uykuya geçtim.