AFİRA Basıldı

BÖLÜM 27 ~F~

🌷~~Kadın hakları diye bir şey yoktur, çünkü onlar hep haklıdır.~~🌷

♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡

AFİRA

Tık tık tık tık tık

Hayatın bize ne getireceğini bilemez halde her şeyden habersiz yaşar insan oğlu. Annemin katilini bulmaya çalışırken bir anda annemin katilinden gelen mesajla gerçekleri öğreneceğim ya da ölüme nasıl yürüyeceğim konusu daha çok ağır basıyordu. Ben afira ateş kadınları korumak için avukat oldum. Ama kendi hayatımı koruyamadım kendimi koruyamadım. Herkese elim uzanan yardım eden ben şaka gibi olan hayatıma yardım edemedim.

Belki de benim suçum belki ben buradayım diye beni bekleyen bir çok kadın varken kendi hayatımın sorumsuzluğu yüzünden o kadınlara yetişemiyordum. Sinirden ağlama isteği geliyordu artık. Gözümü açtığım da her yeri beyaz bir odada boş bir yatak yatağın üzerinde hasta ve çaresiz yatan ben ve boş odanın içinde sesler. Tık tık tık tık tık. Boş odada yankı yapan bir birine çarpan boncuklar. Tam biz sinir yükü.

Gece mi? gündüz mü? Hiç bir fikrim yok. O kadar yorgunum ki adım atmaya mecalim yok. Ateşim arada yükselip iniyor. Boğazıma batan ağrılar canımı daha çok yakıyordu. Üzerime baktığım da kan lekeleri olduğunu gördüm. Ceketimin kollarını sıvadığımda kollarım da kesikler vardı. Duvara sürttürdüğümü hatırlıyorum ama canım yanmamıştı.

Ben mezarda yatarken üzerime doğru gelen köpek bir el ateşle yere serilmişti. Sonra havalandığımı ve kulağıma fısıldayan kişi ne demişti. 'Ellerime düştün bu fırsat kaçmaz sevgilim' beni kim getirdi? Kim buldu hiç bir fikrim yok. Ama hala şu sinirimi bozan birbirine çarpan boncuklar. Neydi bunun özelliği. Ben düşünürken kapı açıldı.

"Oo benim sevgilim uyanmış nasıl hissediyorsun kendini"

"Yeni alışverişten gelmiş gibi. Manyak mısın oğlum sen"

"He senin manyağın oldum. Hastayım kızım sana"

"Bundan banane sen bana oldun. Ben mi dedim sana gel bana hasta ol diye"

"Bakıyorum da eski halinden eser kalmamış baya cesaretlenmişsin  sen"

"Maalesef işimiz gereği şerefsiz atlıyoruz. Buna da sende olmayan yürek derler"

"Dil de papuç kadar. Yaşâdıkların yetmedi galiba ha sen benimsin kızım benim duydum mu ayağıma gelen fırsatı teper miyim hiç"

Elleriyle çenemi sıktığında yüzüne tükürdüm. Eliyle yüzünü silip odadan çıktı. Geri zekalı mal dengesiz herif. Sen kiminle konuştuğunu fark et önce. Aklıma gelen kişiyle gözlerim doldu. Ablam çok özledim ablamı. Beni bulmamıştır şimdi o çok korkmuştur. Elim bileğime gittiğim de bilekliğim bilekliğim yok. Bileğimin ne zaman kesildiğini bile bilmezken. Nerde düşürdüm evden çıkarken kolumdaydı.

O şerefsiz kaan yüzünden oldu kesin çünkü burası değiştirdiğimiz üçüncü mekandı. Konuştuğu telefondan sinyallerini belli ettiği için polisler izimizi bulmuştu. Umarım bi son olur kurtulmak istiyorum. Hayır korktuğum için değil. Kaanın yanın da durmaktan midem bulanıyordu. Kapı açıldığın da elinde tepsiyle kaan girdi içeriye. Aklıma gelen soruyu sordum öfkeyle.

"Kimin maşası oldun? "

Kaşlarını çatarak soru işaretleriyle bana bakıyordu.

" anlamadın mı sana kimin maşası oldun dedim."