AFİRA Basıldı

BÖLÜM 52 ~F~

🌷~~Kadın kendi başına ne gül goncasıdır, ne de diken. Koklamasını bilirsen gül, tutmasını bilmezsen diken olur.~~🌷

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Ben televizyon karşında annemin dizinde yatarken annem de saçlarımı okşuyordu. Eniştemin bana sorduğu soruya her şeyi anlatmıştım.  Emre, babam ve serkan abi evden hızla çıkmışlardı. Off ne yapacaktım ben. Sehpaya koyulan yemek tabağına baktım zeynebin yüzünde belki yersin ifadesi vardı.

"Afira artık bir şeyler mi yesen?"

"Canım istemiyor. Midem de almıyor zaten "

"Kızım o tabak bitecek bana sakın üzgün bakışlar atma. Benim kızım çok güçlü benim kızım her şeyin altından kalkar. "

Yemeğimi yedikten sonra zeyneple bahçede geziyorduk. Onunla bahçe de gezmeyi özlemiştim. Duvarın dibinde beyaz köpek geçiyordu. Sanki yavuzun köpeği buluta benziyordu. O gün tek düşüncem nişan hazırlığı ne zaman değişeceğiydi. Zeynebin omzuma dokunmasıyla.

"Üzülme her şey düzelecek "

"Şuan bu kelimeler bana yalan geliyor"

"Sen amiraka da çok şeyle başarmışsın haber kanalların da gördüm meslektaşımı"

"Meslektaşımı derken "

"Merhaba avukat zeynep ateş kadınları korumak için afira ateşe yardıma geldim."

"Ya güzelim benim" yavuz da bana ne güzel güzelim diyordu.

"Afira emin ol her şey düzelecek.  Biliyor musun? Nişan elbisemi istediğim gibi almıştım. Ama düğüne bir hafta kala ayrıldık emreyle"

"Ne !"

"Neden gelinliğim çok güzel diye kavga etmiştik. Aslın da gelinlik değil de beni kıskanmıştı. Bak bana afira nerden nereye geldim. Benş bulduğunuz günü hatırlıyor musun? Her tarafım yara bere içimdeydi. Bak şimdi bana neydim ne oldum. Şimdi hiç bir şeyi kafaya takmayarak yoluna bakacaksın. Ve sen bir avukatsın kadınlarımızın avukatı. Hangi başarıya üzülmek yakışır. Ve sen kimsenin yapamadığı imkansızın içinde ki imkanı bulup bunları yapmışken. Sen ki afira ateş bunlarla yıkılır mısın?"

"Sarsılmam bile daha keskinleşirim"

"İşte benim kardeşim "

Salona geçtiğimiz de üç erkeğe baktım. Üçü de birbirinden kızgın. Ablam mirayı kucağıma vererek odama çıkmamı istediğin de dediğini yapmıştım. Ablamın odasından mirayın oyuncaklarını alıp odama geçtim. Bir kaç eşyasını da almıştım. Suyu maması emziği bunlar en temeliydi. Mirayı yatağa yatırarak etrafına yastıklar koydum düşmesin diye. Biraz su içirdikten uykusunu belli eden mırıltılar çıkartmaya başlamıştı. Sabah türkiyeye çok erken saatlerde gelmiştik ama çok şey yaşamıştım daha gün bitmeden.

Aşağıya indiğim de ablam ve eniştem hazırlanmıştı. Annemle babam da yoktu. Emreyle zeynep evlerine gitti galiba.

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Bir arkadaşımın düğününe miraya sen bakarsın değil mi?"

"Bakacağım artık. Annemler nerede?"

"Emreyle birlikte amcamlara gittiler"

"Tamam"

"Miray sana emnet ablacım"

"Tamam abl"

"Bana bak baldız eğer çocuğu yaramaz hale gatirirsen yakarım"

"Baş üstüne yeter ki istiğin bu olsun"