AFİRA Basıldı

BÖLÜM 17 ~F~

🌷~~Kadın Anne'dir. Kadın Sır'dır. Kadın Aile'dir. Kadın Kız çocuğudur. Kadın zenginliktir. Kadın iffettir. Kadın Cennet'tir. Kadın Cehennem kilididir. Kadın sırat köprüsünde yol arkadaşıdır. Kadın sığınılan limandır. ~~🌷

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°

Belki uzun zaman sonra bir gecem bir uykum huzurlu geçti. Ne kadar da özlemişim huzurlu olmayı ama hani insan çok güler çok mutlu olursa o zaman anlarsın ya hemen ardından gelecek kötü haberi, işte ben de onlardan mutlu olmaya korkanlardanım.

İyi gelen bir uykunun yanında her zaman ki gibi açtım gözlerimi her zaman ki gibi duygularımı sakladım. Belki de bana bu iyi oluyordu. Kim bilir...

Rutin işlerimi hallettikten sonra yatağımı topladım. Dolabımın yanına gidip ne giysem diye bakmaya başladım. Elime gelen ilk kıyafetleri giydim. Aynın karşısına geçip kolyemi ve küpelerimi taktım.

Odamın kapısını açtığım da gülme sesleri geliyordu. Baya neşeliler galiba aşağıdan gelen seslere bakılırsa. Merdivenlerden inerken topuklarımın sesi eve yankı yapmıştı. Neden mi? Ben merdivenlerden inerken gülüşme sesleri kesilmiş gergin bir hava almıştı.

Ne olmuştu ya da ne olacaktı. Elimde cübbemle merdivenleri inip ablamların yanına gittim. Bakışlarım ablamı onların bakışları beni bulmuştu. Yaşanacak olan çok mu kötüydü.

Ya da yaşandı beni bekliyordu. Ablama bakıp ne oldu der gibi baktım gözlerine, hepsinin gözlerine hiçbir yokmuş boş bakıyorlardı. Ablam hızla arkasını döndü sanki orada bir şey varmış. Tekrar bana bakıp derin bir nefes aldı.

"abla iyi misin ne var arkanda ?"

"yok yok bir şey canım gel kahvaltı yapmayacak mısın?"

"yok ben çıkacam canım istemiyor bir şey"

"afira kahvaltı yap da çık sonra şekerin düşüyor ayıltamıyoruz bir saattir"

"büroda yerim ben bir şeyler hem randevular çok bugün dün de gitmedim zaten."

"tamam o zaman sonra emreyle beraber biz de geliriz."

Ablam benden bir şey saklıyordu. Hali hareketi elleri devamlı havada yüzünü yelliyordu. Arkamı döndüm gidiyordum ki mutfak kapısının yanın da bir hareketlilik hissettim. Arkamı tekrar dönüp mutfak kapısına yürüdüm. Ablam direk kolumdan tutup beni durdurdu.

"afira nereye çıkmayacak mıydın sen?"

"bir dakika abla mutfakta bir hareketlilik var sanki herkes sofrada"

Ablamı geride bırakıp mutfağa gittim. Mutfağa baktığımda kimse yoktu.

"kimse yok işte afira hadi işe git sen işine geç kalacaksın"

"bir dakika abla bahçeye bakacam"

Ablam mutfak kapısında tedirgince bekliyordu. Terası açtığımda kimse yoktu. E ben kimi gördüm o zaman, yanlıştım herhalde. Balkonun kapısını kapatmaya çalıştım ama kapanmadı. Yere baktığımda kapının kenarında tespih olduğunu gördüm. Tanıdık geliyordu sanki bir yerde görmüştüm. Elime aldığımda iyice inceledim.

"o ne gereksiz bir şey herhalde ver sen onu bana işe git hadi."

Ablama elimle dur işareti yaptım. Kimindi bu kimin gözlerimi kapatıp düşündüm biraz. Aklıma gelen şeyle gözlerimi açtım. Yok canım daha neler. Bana sormadan yapmazlardır demi yapmazlardır. Tespihi çantama atıp mutfaktan çıktım. Herkes bu fevri hareketime ne oldu der gibi baktı. Afiyet olsun deyip çıktım evden. Garajdan arabayı çıkartıp büroya doğru sürdüm.