BÖLÜM 54 ~R~

918 650 43
                                    

🌷~~Dürüst bir kadının güzelliği, ateşe benzer; yaklaşmayana hiçbir zararı dokunmaz.~~🌷

#################################

Kimsesiz çocukların anne baba olduğu yerdir yetimhane. Sadece annesi babası ölen insanların çocukları yoktur burada. Sevgiye duyulan bir çok çocuk var. Annesinin istemediği çocuklar vardır sevgiye aç. Bagajdan aldığmız paketlerle yetimahaneye doğru yürüdük. Bizi gören görevli yanımıza doğru koşarak geldi.

"Afira hanım hoş geldiniz"

"Hoş buldum. Nasıllar benim çocuklarım"

"İyiler iyiler sizin yolunuzu bekliyorlar te ne zamandır. "

"Ben aldıklarımı vereyim onlara"

Yurda girdiğimizde koşarak bana gelen bir grup çocuk vardı. Kollarımı açarak sarıldığımde hepsi çok mutlu olmuştu. Ben hepsini tek tek öptükten sonra yavuz da öpmüştü çocukları seviyordu anlaşılan. 

Ben aldıklarımı çocuklara verirken mutlulukları yüzlerinden okunuyordu. Biz kızlarla çardakta otururken yavuz erkeklerle top oynuyordu. Masada oyuncaklarını inceleyen kızlara baktığımda daha çok küçük yaşlarda olan kıza baktım. Yüzü asık duruyordu bir şeye üzülmüş gibiydi. Yanına giderek kucağıma aldım.

"Ne oldu sana iyi misin ?" kafasını hayır anlamında sallamıştı.

"Biri mi üzdü seni?" kafasını tekrar salladığın da galiba bu evetti.

"Kim üzmüş bu fındık faresini"

"Afira abla melisa dün geldi ailesinden birileri bıraktı buraya. "

"Nasıl bıraktı ya ne kadar saçma bir şey küçücük çocuğu nasıl bırakırlar"

"Kötü bir olay olmuş heralde "

"Sen biliyor musun?"

"Hayır müdire annem biliyor"

Yavuz yanımıza gelerek ne oldu der gibi soran gözlerle bakmaya başladı. O da anlamıştı bir terslik olduğunu. Küçük kızı tekrar  yerine oturtup müdirenin odasına doğru gittim. Kapıyı iki kez tıkladığım da gel sesiyle içeriye girdim.

"Aa  afira hanım hoş geldiniz"

"Dün gelen melisa küçük kızın buraya gelmesini gerektirecek kadar ne yaşadı "

"Bir kadın mağduru daha afira hanım. Teyzesi geldi buraya kızı bırakmak için. Evde şiddetli geçimsizlik olduğu çocuğu korkutan şeyler olduğunu söyledi. Bir de"

"Bir de ne?"

"Babası annesini döverek öldürmüş. Kızın sırtında sopayla dövülmüş gibi derin izler var"

"Size hiç bir şey anlatamadı mı? "

"Hayır uygun bir psikolog bulup götürmeyi düşünüyoruz"

"Bakın ne diyeceğim benim ablam psikolog eğer izin verirseniz melisa bu gece bizde kalsın belki yararlı olur"

"Tabi olur ama yarın getirmeyi unutmayın"

"Tabi"

Odadan sevinçle çıkarken duvarın arkasından gelen ağlama sesine baktım. Küçük kız melisa ağlıyordu.

"Neden ağlıyorsun. Aldığım oyuncağı beğenmedin mi?"

Arkasından çıkarttığı bebeği gösterdiğinde bebeğin kolu çıkıktı. Galiba buna üzülüp ağlamış. Bebeğin kolunu tekrar yerine takıp kıza verdim.

AFİRA Basıldı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin