AFİRA Basıldı

BÖLÜM 57 ~F~

🌷~~Bir kadın olarak kentim yok. Bir kadın olarak kentim tüm dünya.. ~~🌷

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Yavuz gitmişti artık Allah kahretsin yetişemedim dur diyemedim. Gidişini izledim. Ellerimi saçlarıma geçirerek ağlarken insanlar bana bakıyordu.  Durduramamıştım işte gitmişti yine benim yüzümden durmamıştı. Kendi ellerimle uzaklaştırdım onu kendimden. Allahım bir mucize olsun da gitmesin yalvarırım.  Gözlerimle etrafı tararken tek bir kişi de kaldı gözlerim. Yavuz gitmemişti işte bırakmamıştı beni.

İnsanların arasından zorla geçerek yavuza yaklaşmaya çalıştım. Kaç defa Yavuz diye bağırsam da duymamıştı beni. Biraz daha yaklaştığımda bağırmıştım.

"YAVUZ" Yavuz arkasını döndüğünde bana şaşkınlıkla bakarken koşarak boynuna sarıldım.

"Yalvarırım gitme ben sensiz yapamam ne olursun bırakma beni. Seni çok seviyorum Yavuz bırakma bizi yalvarırım" 

Kollarını belime sararak saçlarımın içine gömmüştü kafasını ben de boynuna gömmüştüm.

"Sen yeter ki iste bizi ölesiye kadar asla bırakmam ben de seni çok seviyorum afiram"

Koştuğum için kalbim hızlı atıyordu. Gözlerime derin derin bakarken aktığı gözyaşlarımı parmağıyla silmişti.

"Ağladın mı sen?"

"Yok Gözüme sen kaçtın biraz ondan oldu"

"Seni ağlattığım için özür dilerim"

"Asıl ben özür dilerim sana inanmadığım için "

Tekrar birbirinize sarıldığımız da o zaman huzurun kokusunu almıştım. Ben yavuza aittim.  Tekrar ayrıldığımızda cebinden çıkarttığı yüzükle önüme diz çöktü. Bu yüzük bana büyük gelen yüzüktü.

"Bana bir ömür boyu katlanmaya ömrümüzün sonuna kadar kavga etmeye var mısın güzelim?"

"EVETT"

Yüzüğü parmağıma taktığın da ikimizde gülüyorduk etrafta bize hayranlıkla bakıp alkışlayanlar vardı. Şuan çok mutluydum. El ele hava alanından çıktığımızda ikimiz de çok huzurluyduk.  Az önce gitti korkusuyla ağlayan ben şimdi  mutluluktan ağlıyordum.

Bavulu bagaja atarak Yavuz sürücü koltuğuna ben de yanına geçmiştim. Gözlerimi hiç yavuzdan almak istemiyordum.

"Ne o çok mu özledin beni?"

"Evet "

"Sen iyi misin?"

"Evet "

"Sen ben gittim diye mi korktun?"

"Evet "

"Afira "

"Yavuz"

"Tamam yok bir şey"

Aklına bir şey gelmiş ama vazgeçmişti anın büyüsünü bozmak istemiyordu. Sabah daha 07.00 çok erken bir saatti. Yavuza kavuştuğum için mutluyum.  Ve sıra  emreye ne diyeceğimdi aramızın bozulmasını istemiyordum.

Yavuzun evine geldiğimizde o evine gitmişti ben de kendi evime doğru yol almıştım. Tarifsiz bir heyecan vardı. Sanki bir kaç gün önce üzülen ben değilmişim gibi hareket ediyorduk. Eve geldiğim de arabayı park ederek zile bastım. Suratım da aptal bir sırıtış vardı. Kapıyı açan annemdi. Gözleri ilk yüzümde ki sevince sonra parmağım da ki yüzüğe baktı.