AFİRA Basıldı

BÖLÜM 26 ~A~

🌷~~Ötelerden duyulan bir kadın feryadı,
Param parça etti,
O güzelim pazar gecesini.
Olaya yıldızlar ve mehtap şahit oldu.~~🌷

▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎¤▪︎

SEÇİL

Emreyi zorlayarak ben de onlarla beraber gidiyordum. Nereye mi? Mardine kardeşimi bulmaya gidiyordum. Evi zeynebe ve babama emanet etmiştik. Allahım ne olur kardeşimi bulalım koskoca bir gün oldu kardeşimi bulmayalı kokusunu içime çekmeyeli. Gecenin karanlığına bakıyordum gök de yıldız yok. Sevinç yok. Afiramın kokusu yok.

Yavuzun telefonunun çalmasıyla dikkatimizi oraya yönelttik.

"evet dinliyorum"

"..."

"emin misiniz?"

"..."

"tamam tamam sağ olun"

"abla verdiğimiz kemiklerin DNA sı sizinkilerle uyuşmuyor"

"ne nasıl yani annem değil mi o?"

"değil ablam değil. Telefonun üzerinde ki ve silahta ki kan"

"evet kime ait o kan kanuşsana "

"afiraya ait çıktı"

"ne"

Araba aniden durunca kendimi dışarıya attım. Afiraya ait dedi onun kanı dedi. Ne oldu benim kardeşime. Bağırma seslerini duyduğum da emre kollarını açmış bağırıyordu. Ben arabaya yaslanmış ağlarken yavuz arabanın tekerine vurarak ağlıyordu. Bu bu çok ağırdı. Elim boynumda ki kanlı kolyeye gitti. Kardeşimin kanı boynumdaydı. Afira' nın seslerini duyuyordum. Bakın abla diyor.

"afiraa"

Bakın yardım istiyor. Hala abla diyor. Duyun sizde.

"afira beni çağırıyor duymuyor musunuz? Bakın yine bağırdı yardım istiyor bakın"

Sesler kesilmeye başladı.

"hayır hayır hayır gitme gitme hayır" ellerimi kulaklarıma kapattım sesleri gitmesin diye. Duyamıyorum kardeşimin sesini duyamıyorum. Ermenin beni sarsmasıyla kendime geldim.

"abla bana bak bana bak dedim. Kardeşimizi bulacağız tamam mı? Şimdi ona gidiyoruz kendini topla yola devam etmemiz lazım."

Kafamı salladım. Çünkü sadece yapa bildiğim oydu kafamı sallamak. Sabah olmak üzereydi. Kardeşimi bulamamın ikinci gününe giriyorduk. Elim devamlı annemin kolyesindeydi. Telefonumdan afirayla benim çekildiğimiz fotoğrafa baktım. Ne de güzel gülmüştü benim kardeşim. Abla ya demeleri, oflamaları, sırf ben fenerliyim diye bana sataşması. Annemi özlediğin de boynuma sarılarak uyuması. Nerden kardeşim nerdesin.

Koltukta ki ceketi elime alıp derince kokladım. En son bunu giymişti benim kardeşim. Kokusu hala üzerindeydi. Yıkamamıştım bunu sanki olacak her şeyi biliyor muşum gibi. Araba durduğunda geldiğimiz yere baktım. Eski bir su deposu. Endişeli bir şekilde arabadan indiğimde polisler içeriye giriyorlardı.

Korkarak girdim depoya. İçki şişeleri eşyalar. Kan izleri yere çöküp kan izlerini elimle sürttüm kurumuştu. Allahım ne olursun kardeşimin olmasın bunlar allahım ne olur. Ayağa kalkıp duvara tutunarak yürümeye devam ettim. Dayanacak gücüm kalmadı. İlerleyemiyordum, yok gücüm. Kapının kenarından boş odaya baktığımda kan izlerinin buradan başladığı belli olmuştu.

Yerleri incelerken gördüğüm şeyle dizlerimin bağı kalmamıştı. Yere düştüğümde gördüğüm kanlı bilekliği elime aldım. Kardeşimin bilekliğiydi bu benim aldığım bileklikti. Söz vermişti çıkartmayacağım diye. Elimde ki kanlı bilekliği göğsüme bastırarak hıçkırarak ağlamaya başladım. Allahım allahım yardım et bana kardeşimi bağışla. Yanıma emrenin oturmasıyla bilekliği gösterdim.