AFİRA Basıldı

BÖLÜM 33 ~İ~

🌷~~Kadınları korumaktan vazgeçmeniz lazım, onları farklı işler ve farklı uğraşlarla baş başa bırakın; izin verin ki asker olsunlar, denizci olsunlar, otomobil sürsünler, liman işçisi olsunlar. "Kadınlık korunmaya muhtaç bir varoluş olmaktan çıkınca her şey olabilir."~~🌷

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Karşıda ki kadına hem şaşırmış hem de boş gözlerle bakıyordum. Hiç bir şey olmamış gibi çantamı masaya koyup yerime geçtim. Ciddiyetimi bozmadan "Buyrun ne istemiştiniz?" dedim. Kadın hazırda olan gözyaşlarını akıtmaya başladı.

"Ben sadece konuşmak istiyorum"

"Dinliyorum"

"Lütfen bana böyle yapma bilirsin seni çok severim. Hep de sevdim ben bunları konuşarak ne kadar her şeyi düzeltirim bilmiyorum."

"Lütfen Selda hanım sadete gelin." kadının suçu olmasa bile göremeye tahammül edemiyorum.

"Oğlumun yaptıkları için özür dilerim. O sadece seni çok sevdi, eğer ona bir şans verseydin belki de böyle olmazdı. Kimsenin canı yanmazdı."

"EE burada anladığım kadarıyla tek sorun benim ona şans vermemem mi?"

"Evet eğer bir şans verseydin onu sevseydin belki de böyle olmazdı kimse suçlu olmazdı."

Kapının açılmasıyla yavuz içeriye girdi. Tam ağzını açacak ken elimle dur işareti yaptım. Oda hiç bir şey söylemeden karşımda ki koltuğa oturdu.

"Bakın Selda hanım lütfen oğlunuzun yaptığı suçları, hataları ve günahları başkasında aramadan önce dönün ve oğlunuza bakın acaba benim oğlum bunu yaşadıysa suçu ne? Ne suç işledi ki böyle oldu. Hiç düşündünüz mü?"

"Olabilir her insan hata yapar. Benim oğlum da bir hata yapmış affetseydin ölür müydün?"

Ortam daha çok gerilirken yavuz huzursuz bir şekilde yerinde kıpırdanıyordu. Masada birleştirdiğim parmak uçlarını birbirine bastırarak siniri yükseltmeden konuşmaya başladım.

"Ölürdüm selda hanım. Eğer bir kez daha aldatıldığımı öğrenseydim ölürdüm. Evet benim kaan da üç yanlışım oldu. Tanıdım, güvendim ve inandım. Tek bir doğrum var oda sevdim. Evet yanlış duymadınız SEVDİM KENDİMDEN ÇOK SEVDİM. ÖLMEYİ GÖZE ALACAK KADAR SEVDİM. HER GECE ONUN İÇİN AĞLAYACAK KADAR SEVDİM. ALTADILDIĞIMI UNUTMAYA ÇALIŞACAK KADAR SEVDİM. Umarım bu anlattım da sizin oğlunuzun ne gibi bir payı var biliyorsunuzdur."

"Ben bunu bilmiyordum. Oğlum hep seni onu sevmediğini söyledi."

"Peki oğlunuz beni kaybettiği için ağladı mı? Hayır çünkü sizin oğlunuz başka kızlarla konuşurken yaptığı hataları düşünmez. Yediği haltları düzeltme gibi bir huyu yok. Bakın selda hanım oğlunuz sizin düşündüğünüz gibi iyi biri değil."

"Bundan başka oğlumun ne hatasını gördünüz?"

Artık sakin kalamıyordum. Kendimi sıktıkça kalbime bıçak batıyordu sanki. Göz ucuyla saate baktığım da ilaç saatimin geçtiğini  fark ettim.

"Bakın selda hanım sizin benim anlattıklarımı anlamayacak kadar cahil olduğunuzu ve saf olmadığınızı iyi biliyorum. İlk ve Son kez söylüyorum sizin oğlunuz BİR KATİL."

"Sen ne diyorsun benim oğlum katil değil. Benim oğlum yapmaz. Karıncayı bile incitmez benim oğlum. Kanıtınız var mı? " Diye bağırınca ben de ayağa kalkıp elimi masaya vurarak bağırmaya başladım. Annemin fotoğrafını göstererek.

"SİZİN FOTOĞRAFTA GÖRDÜĞÜNÜZ KİŞİ VAR YA ANNEM ŞİMDİ SADECE FOTOĞRAFTA VAR. HAYALLERİM DE VAR. RÜYALARIMDA VAR. NEDEN Mİ? SİZİN OĞLUNUZ YÜZÜNDEN ANNEMDEN ANNEMİN KOKUSUNDAN YILLARDIR MAHRUM KALDIM OĞLUNUZ YÜZÜNDEN. SİZİN OĞLUNUZ BENİM ANNEMİ ÖLDÜRDÜ. İSTER KABULLENİN İSTER KABULLENMEYİN SİZİN OĞLUNUZ BİR KATİL ANNEMİN KATİLİ OĞLUNUZ."