SENİN İÇİN (AŞKIN SINAVI)

Sonunda sizi de dünya gözüyle bir görsem.

Gözde sabah erkenden kalkıp arkadaşının kapısına dayanıp “Müsait misin?” diye sordu.

Eylül “Gelsene.” Dediğinde dün gece Yiğit’in söylediklerini hatırlayınca yüzü düştü. Duygularını bildiğini itiraf etmek dün gece konuştuklarının ortaya çıkması demekti. Bu yüzden dikkatini son kalan eşyalarını valize yerleştirmeye verdi.

Gözde bir süre arkadaşının kaldığı odaya bakıp “Toparlanman bitti mi?” diye sordu. 

“Bitti. Sen ne yaptın?”

“Ben hazırım Yiğit kalksın kahvaltımızı yapar çıkarız.” Dedi ama içindekileri söylenmezse rahatlayamayacaktı. “Eylül sen evde tek kalmak istediğinden emin misin?” diye sordu. Eğer arkadaşında ufakta olsa bir tereddüt sezerse fikrinden caydırmak için elinden geleni yapacaktı. Gerekirse ek takviye bile alabilirdi.

Eylül dün Yiğitle konuştuklarından sonra daha bir emin oldu eve dönmeye “Bunu daha öncede konuşmuştuk herkes için doğrusu bu.” Diye sözlerini geçiştirdi. Ama karşısındaki kişi en yakın arkadaşıydı ve aklına koyduğunu kesin yapar ağzından çıkmasını istemediği lafı alırdı.

Gözde biraz öfkeli birazda set bir tonda “Herkesi bırak. Kendi adına  konuş.” Diye kesin bir cevap istedi.

“Eminim.” 

Gözde yatağın ucuna oturup gözlerini arkadaşının üzerinde gezdirdi. “Yine de senin  yalnız kalmandan dolayı içim rahat değil.” Diye itiraf etti. Eylül’ün peşindekilerinin dikkatini kendi üzerine çekmeye çalıştığını biliyordu ve elinden hiç bir şey gelmiyordu.

Eylül arkadaşının tedirgin haline dayanamadı rahatlatmak için yanına oturup  kollarını açıp sıkıca sarıldı. “Benim için endişelenme ben çok iyiyim. Evime döndüğüm içinde çok mutluyum.” Derken aslında korkuyordu ve gizlemek için elinden geleni yapıyordu.

“Seni zorlayamam kalman için yanında gelmeme izin vermiyorsun ama kendini yalnız hissettiğinde bir alo demen yeterli hemen gelirim.”

“Biliyorum canım söylediğin gibi bir durum olursa söz arayacağım. Bu arada sen Demir’ler de mi kalacaksın?”

“Evet. Demir bir süre daha yanlarında kalmamı istedi. İş için bir kaç gün evde olmayacakmış Yağmur’a eşlik etmemi istedi.”

“Söylesene sen iyilik meleği misin önce bana şimdide Yağmur’a yardım ediyorsun.”

Gözde doğru duyduğundan emin olmak için “İyilik meleğimi.” Diye tekrarlayıp sonrada komik bir şey duymuş gibi  gülüşü odayı sardı. Bu durum Eylül’ünde neşesini yerine getirdi. 

Gözde her zamanki gibi muzip haline bürünüp “Sen bunu birde Demir’e söylesen, beni gördüğünde öldürecek gibi bakıyor.” Diye itiraf etti.

“Neden ki.”

“Güya karısını kendi tarafıma çekip ikimiz kendisine karşı birlik olmuşuz.”

Eylül duyduklarına hiç şaşırmadı. Gözdenin neşesi bulaşıcıydı. Yağmurda sürprizlerle dolu biriydi “Demir’in ikinize karşı hiç şansı yok.” Diye düşüncelerini söyledi.

“Bence de. Hem yakında Deniz’de geliyormuş. O kızı seviyorum tam benim kafadan.”

“Demir için üzülmeye başladım.”

Gözde “Gıcık sende.” Dediğinde Yağmur ve Demirin birbirleri için yaratıldıklarını düşünürken ‘Sonunda sizi de dünya gözüyle bir görsem.” Diye kendince  dua etti.

“Bu gıcığı özleyeceksin.”

“Yalan değil seni gerçekten özleyeceğim. İzin ver de bende seninle geleyim.”