Kristal Gül Serisi 1: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (1. Kısım)

SARABETH'İN HİSLERİ

Yeni evindeki ilk gecesinden sonra gözüne çarpan güneş ışığı ve kulağına fısıldayan nazik bir ses tarafından uyandırıldı Katsu.

[Sarabeth: Efendim. Uyanın efendim.]

Yavaş yavaş kendine geldi ve sesin olduğu tarafa döndü ancak gözlerini açamayacak kadar uykuluydu. Katsu ile yüzyüze gelen Sarabeth, Katsu'nun dudaklarına baktı.

[Sarabeth: Daha yeni tanışmamıza rağmen böyle bir şey mi istiyorsunuz...!? Ne kadar da edepsizce...!]

Sarabeth, Katsu'nun dudaklarına doğru yaklaşmaya başladı. Onu durduran şey, Katsu'nun sayıklaması oldu.

[Katsu: Anne...]

Geri çekildi ve yatağın yanına oturup Katsu'nun saçlarını okşadı.

[Sarabeth: Yaşıtınız olarak bunu yapmam ne kadar etik bilmiyorum ama birazcık huzurlanmanıza izin vereceğim.]

Her şey gayet sakin giderken, odanın kapısı aniden sertçe açıldı.

[Lia: Uyansana artık! Yemekler soğuyor!]

Katsu yerinden hoplayıp yataktan düştü. Sarabeth ise hemen toparlandı ve ayağa kalktı.

[Katsu: Böyle uyandırılmayı hiç özlememişim...!]

Kafasını çevirdi ve Sarabeth'e baktı.

[Sarabeth: Efendimin arkadaşı da olsan ona böyle davranmana izin vermem düz memeli!]

[[Katsu: İŞLER ÇOK KÖTÜ BİR HAL ALACAK, HİSSEDİYORUM!]]

[Orenda: Aldı bile...]

[Lia: D- Düz memeli!? Elf yaşıtlarıma göre oldukça olgunum bir kere!]

[Sarabeth: Hah! Küçük görünümlü bir babaanne gibisin!]

[Katsu: Kavga etmesek...?]

[Lia: Lanet tilki!]

[Sarabeth: Sivri kulak!]

[Lia: Paspas kuyruk!]

[Sarabeth: Dinazor!]

[Katsu: Sarabeth, Lia benim çok değerli bir dostum olduğu için nazik davranmanı rica ediyorum... Lia, Sarabeth senin bana kabadayılık yaptığını düşündüğü için aşırıya kaçmış olabilir, bu yüzden birazcık alttan alamaz mısın...?]

[Lia: Özür dilerse olur!]

[Sarabeth: Kabalığımı mazur görün efendimin değerli arkadaşı. Efendimin de söylediği gibi kişilik analizlerinde pek iyi değilimdir.]

[[Katsu: Beklediğimden çabuk yola geldi!]]

[Lia: Ben de Katsu'ya bağırdığım için özür dilerim. İyi geçinelim olur mu?]

[Sarabeth: Elbette.]

Lia arkasını döndü ve odayı terk etti.

[Katsu: Çok olguncaydı Sarab-]

Sarabeth'in çevresine yaydığı uğursuz aura gözle görülebilirdi.

[Sarabeth: Efendimin ricası olmasaydı seni bu malikanenin zindanına kapatıp günlerce işkence ettikten sonra domuz yemi olmak üzere parçalara ayırırdım!]

[Katsu: Böyle bir şey yapmasan daha iyi...]

Sarabeth kapıya doğru ilerleyip nazikçe kapıyı kapatırken, kapının arasından bakıp zarifçe gülümsedi.

[Sarabeth: Üstünüzü giyip gelin efendim.]

Kapıyı kapattı ve alt kata yöneldi. Kendi ile başbaşa kalan Katsu dolabını açıp rahat bir şeyler giydi.

[Katsu: Daha dün gelmiş olmama rağmen dolabım bana uygun kıyafetlerle dolu! Sarabeth gerçekten işinin en iyisi! Tek başına olmasına rağmen tüm işleri kolayca hallediyor!]

Odadan çıktı, alt kata inip yemek odasına girdi. Bir kahvaltı için fazla gösterişli olan sofranın iki tarafına oturmuş dostları ve kapı tarafındaki uca oturmuş Gontas'ı gördü. Pencere tarafındaki uçta bulunan boş sandalyeye geçip oturdu. Sarabeth, sandalyesinin sol arkasında, ellerini karnının altında birleştirmiş şekilde duruyordu. Katsu yemeğe gömülürken konuştu...

[Katsu: Bu kadar şeye nasıl yetişiyorsun Sarabeth!? Aşırı lezzetli yemekler ve tertemiz bir malikane!]

[Sarabeth: O kafesin içinde sizi gördüğüm günden beri her gün kendimi eğittim efendim. Bir gün sizi bulup ölene kadar size hizmet etmek istiyordum.]

[Katsu: Sadece bir kez gördüğün biri için mi!?]

[Sarabeth: O hissi hiçbir şekilde tarif edemem efendim.]

[Katsu: Hmm...]

[Rachelle: Hmm...]

[Hanae: Hmm...]

[Sylvia: Hmm...]

[Lia: Hmm...]

[Lenon: Hmm...?]

[Orenda: Hmm...]

[Dimera: Hmm...]

[Gontas: Neler oluyor...?]

[Rachelle: Sarabeth'in hisleri hakkında ortak bir karara vardığımızı düşünüyoruz.]

[Sarabeth: Hislerim hakkında mı?]

[Rachelle: Katsu'ya aşık olduğun apaçık ortada.]

[Sarabeth: A- A- A- Aş- Aşık!? H- Hayır y- yani e- evet ş- şey!]

Sarabeth'in her tarafı kıpkırmızı oldu.

[Sylvia: Gün geçtikçe daha çok rakibim oluyor!]

[Katsu: Bence bu konuyu kapatalım...]

[Orenda: Bu hikayenin bir hareme dönüşmemesi gerekiyordu...]