Kristal Gül Serisi 1: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (1. Kısım)

DÖNÜŞ

Maden şehrine doğru olan yolda, karşılarına çıkan ilk şehre girdiler ve handa bir oda kiraladılar. Vagonun arkasında bağlı oturan Gordo'yu muhafızlara teslim etmek istediler. Karşılarına çıkan ilk muhafıza onu gösterip suçunu anlattılar.

[Muhafız: Anlattıklarınızdan ve Gordo isminden yola çıkarak, bu şahsın arananlar listesinde olduğunu sanıyorum ve başında iyi bir ödül var. Sizi lordun huzuruna çıkarıp başarınızın ödülünü almanızı istiyorum.]

Muhafızın eşliğinde kaleye doğru ilerlediler. Şehrin adı Vallengard idi ve mimarisi oldukça güzeldi. Şehrin insanları neşeyle dolup taşıyordu.

Devasa kalenin önüne geldiklerinde, önlerindeki muhafız kapıyı yavaşça aralayıp onları içeri aldı. Lordun taht odasına girmeden önce, muhafızlardan biri gelip Gordo'yu aldı ve diğer muhafız, taht odasının kapısını açtı.

Koca salonun karşısında büyük bir tahtta oturan lord duruyordu. Tahttan kapıya kadar uzanan kırmızı halının yanlarında askerler dizilmişti.

Beyaz sakallı ve beyaz saçlı lord, sakalını kaşıyarak konuştu...

[Aru: Hoş geldiniz, benim adım Aru ve bu şehrin lorduyum. Başardığınız şeyi duydum ve sizi tanımaktan şeref duyarım.]

Rachelle zarifçe eğildi.

[Rachelle: Ben, Herexhul şehri başkanının kızı Rachelle Des Ornavela efendim. Yanımdaki kişi ise çok değerli dostum Katsu Sasaki. Sizi tanımak bir onurdur.]

Katsu bir anda nazikleşen ve asil bir tavra bürünen Rachelle'ye şaşkınlıkla baktı.

[Aru: Herexhul demek ha! Hohoho! Rulivad neler yapıyor bakalım?]

[Rachelle: Babamı tanır mıydınız efendim? Kendisi şu an şehrin ticaret yollarını düzenlemekle meşgul olmalıdır.]

[Aru: Babanla çok iyi dosttuk. Görmeyeli baya büyümüşsün Rachelle!]

[Rachelle: Babama selamlarınızı ileteceğim.]

Lord yerinden kalkıp, ikilinin önüne geldi.

[Aru: O zaman size ödülünüzü vereyim artık. Hizmetçiler, lütfen ödülü getirin.]

Salonun kapısı açıldı ve altın bir tepside duran iki kese ors taşıyan hizmetçi içeri girdi. Ors denen şey bu dünyanın en değerli para birimiydi.

[Aru: Lütfen çekinmeyin ve kabul edin.]

Hizmetçi diz çöktü ve tepsiyi uzattı. Katsu iki keseyi de aldı.

[Aru: Bu paraya yapmak istediğiniz bir şey var mı?]

[Rachelle: Bu para üzerinde benim bir hakkım olduğunu sanmıyorum efendim. Onu yakalayan kişi Katsu'nun kendisidir.]

[Aru: Bu yaşta büyük bir iş başarmışsın evlat!]

[Katsu: Öncelikle teşekkürlerimi sunmak istiyorum ve bu parayı size verip, Gordo'nun ele geçirdiği köyü kalkındırmanızı istiyorum. Orası benim için çok değerli bir anlama sahipti efendim.]

[Aru: Serel köyü demek... Tamamdır evlat orayı eski günlerine kavuşturacağımdan emin olabilirsin.]

[Katsu: Minnettar olurum.]

Rachelle ve Katsu, lordu selamlayıp odadan çıktı. Kiraladıkları hana doğru ilerlemeye başladılar.

[Rachelle: Sen özel birisin Katsu... Normal bir insan o parayı alıp hayatının kalanını huzur içinde geçirebilirdi ancak sen köyü kurtarmayı tercih ettin.]

[Katsu: 6 yaşındaki biri için paranın değeri yoktur Rachelle.]

[Rachelle: Haklısın sanırım.] (Hafif bir kıkırdamayla.)

Katsu da ona sıcak bir gülümsemeyle karşılık verdi.

[Rachelle: Diona'yı iyileştirdiğimizde ben de sizinle birlikte gelmek istiyorum. Seninle daha çok vakit geçirmek için falan.]

[Katsu: Kendinden 11 yaş küçük birine aşık olduğunu söyleme.]

Rachelle yumruğunu Katsu'nun başında sürttü.

[Rachelle: Pedofili mi sandın beni? Şimdilik sana o gözle bakmam.]

[Katsu: Şimdilik...]

Güneş yavaşça yükselirken, odanın pencerinden içeri sızan ışık, Katsu'nun gözüne geldi. Yerinden yavaşça kalktı ve üzerini giyip Rachelle'yi uyandırmak için diğer yatağa yaklaştı. Yorganın kenarını tutup çektiğinde gördüğü şey Rachelle'nin çıplak bedeni oldu.

[[Katsu: N-NE!? NEDEN BU SOĞUKTA ÇIPLAK UYUMUŞ!?]]

Bedenine değen soğuğu hisseden Rachelle, gözlerini yavaşça açtı ve dünyanın en sapıkça suratıyla onu süzen Katsu'yu gördü.

[Rachelle: AYI MI OYNUYOR LAN!?]

Katsu'nun yüzüne inen tokadın sesi tüm şehir boyunca yankılandı.

Sakinleşip, sessizce kahvaltı yaptılar ve vagonu hazırlayıp yola çıktılar. Katsu hala sızlayan sol yanağını tutuyordu.

[Katsu: Bu kadar sert vurmana gerek var mıydı?]

[Rachelle: Doğduğumdan beri kimsenin görmediği vücudum... AAAAH ARTIK EVLENEMEM! NEDEN ÜSTÜMÜ AÇTIN Kİ!?]

[Katsu: BU HAVADA ÇIPLAK UYUYAN BİRİNİN VARLIĞINI NASIL BİLEBİLİRİM!?]

[Rachelle: Bedenimin yarı ilüzyon olduğu zamanlardan kalma bir alışkanlık... Şu an soğuğu hissedebildiğimi unutmuştum!]

[Katsu: Donarak ölmediğine şükretmelisin!]

Birkaç atışmanın ardından Katsu, Rachelle'yi bedenini sıcak tutması gerekçesi ise yolcu kabinine gönderip vagonu kullanmaya başladı.

[Katsu: Orada mısın Orenda?]

[Orenda: Gidecek bir yerim olduğunu sanmıyorum...]

[Katsu: Doğru ehehee...]

[Orenda: Yaptığın şey çok düşünceli bir davranıştı Katsu. Teşekkür ederim...]

[Katsu: Bir kahraman böyle yapmalıdır sonuçta. Gelecekte orayı ziyarete gidip insanlarla tanışırız.]

[Orenda: Evet... Benim kahramanım...]

Böylece yollarına devam ettiler ve 1 gün sonra Herexhul'a vardılar.