Kristal Gül Serisi 1: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (1. Kısım)

SAVAŞIN SONU

İlk merminin silahtan çıkışıyla birlikte, perikuyruğu tozunun güçlü patlamasına dayanmaya çalışan namlu çatlamıştı. Katsu'nun şu ana kadar elde ettiği en dayanıklı maddenin bile zar zor dayandığı mermi, Fiamma'nın sol omzuna isabet etti ve arka tarafından çıktı.

Fiamma ağzı kapalı şekilde gülümsüyordu.

[Fiamma: Acıtıyor...]

Yarasını iyileştirmesine izin vermeden silahı üç kez daha ateşledi. Sırasıyla; kalbine, sağ kürek kemiğine ve alnının ortasını delip geçti. Kanlar içindeki yüzüne rağmen gülümsemeye devam ediyordu. Katsu daha iyi nişan alabilmek için yere indi ve silahını kontrol etti.

[[Katsu: Şu an bunu tamir ederek daha fazla enerji harcamak istemiyorum. 5. atıştan sonra kullanılamaz hale gelecek, yani tek hakkım kaldı. 6. mermiyi kullanamayacağım. Bu kadar hasar aldıktan sonra nasıl hala ayakta kalabiliyor şu kadın!?]]

[Orenda: Kalbi dursa bile bedenindeki ısı ile kan dolaşımını devam ettirebiliyor. Kafasını vücudundan ayırmak tek çare.]

[[Katsu: Mermiler etini delip geçemeyecek kadar güçsüz olsaydı bunu kolayca halledebilirdim ancak özellikle boyun gibi ince bir yeri geçmemesi imkansız.]]

[Orenda: Ses hızında giden mermiyi, tam boynuna girdiği sırada aktifleştirebilirsen eğer...]

[[Katsu: Bu tür hesaplamalarda asla iyi olamadım.]]

[Orenda: Bir yolu var. Annemin kim olduğunu biliyorsun değil mi?]

[[Katsu: Uzay Cadısı Marigold Periculum.]]

[Orenda: Periculum adını taşıyan bir cadı daha düşün.]

[[Katsu: Zaman Cadısı Cresent Periculum!]]

[Orenda: Kendisi babaannem olduğu için bedenimde onun genlerini taşıyorum.]

[[Katsu: Bedenindeki genleri özümseyip Zaman Cadısının gücünü uyandırmamı mı istiyorsun?]]

[Orenda: Çok kısa bir süre de olsa başarabilirsin.]

[[Katsu: Bunu yaptıktan sonra tüm enerjimi tüketeceğim... Ama onu öldürmek için tek şansımız bu!]]

Sol elini uzattı ve boyutsal çantasından Orenda'nın bedenini çıkardı.

[Fiamma: Evet... Bana neler yapabildiğini göster!]

Diz çöktü ve kumaşlar içindeki bedeni dizine yatırıp sol eliyle başının arkasını tutarken, sağ elindeki silahı yere bıraktı ve sağ elini, bedenin göğsünün üzerine koydu. Gözlerini kapatıp odaklanmaya başladı.

[[Katsu: Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok ama biliyormuş gibi hissediyorum...]]

[Orenda: Zihnine yol göstermeme izin ver.]

Bilinçsizce önündeki ışığı takip etti. Işığın arkasında bıraktığı parıltıların arasında yolunu buldu ve çok zayıf bir enerji hissetti. Antik çağlardan kalma bu enerjinin tek sahibi Zaman Cadısı olabilirdi.

[[Katsu: Buldum!]]

Gözlerini açtı ve Orenda'nın bedeninden yayılan yeşil auranın etrafa yayıldığını gördü. Çevresindeki her şeyin hareketi yavaşlamıştı. Düşünmeye bile vakti olmadığı için silahını kapıp ateşledi. Silahı bıraktığında, silahın namlusu ağır ağır parçalanmaya ve yere düşmeye başladı. Katsu ise koşarak hızla ilerleyen mermiye yetişip Fiamma'nın yanına gitti. Mermi giderek Fiamma'ya yaklaşıyordu. Kafasını biraz kaldırdığında, yavaşça ona doğru dönen suratı gördü. Katsu'nun tüylerini diken diken eden bir ifadesi vardı.

Mermiye odaklandı ve Fiamma'nın boynuna girişini gördü. Zaman yavaşlatmasının etkisi yavaşça kaybolurken, merminin içindeki efsunları serbest bıraktı. Mermiden fışkıran ve testere gibi dönen karanlık aura, Fiamma'nın boynunu kesip geçerken zaman da normalde döndü. Havadaki kafa yere düştü ve beden de kendini bırakıp yere yığıldı.

[Orenda: Başardın!]

[Katsu: Evet ama o korkunç surat ifadesi de neydi öyle...]

Yerde duran kafaya baktı. Korkutucu surat ifadesi hâlâ oradaydı. Fiamma'nın kopmuş kafasındaki gözlerinin kendisine baktığını fark etti. Hırıltılı bir ses duymaya başladı.

[Fiamma: Kendi bedenimle gelip öylece öleceğimi mi sandın...?]

Bedenin ve üzerinde oluşan beyaz alevler bir süre yandıktan sonra söndü ve bedenin asıl sahibi belli oldu. Gördüğü kişi, Ultgard Akademisini çökerttikten sonra konuştuğu ordu komutanı Vren idi. Katsu, gördüğü görüntü karşısında dondu.

[Dimera: Masum bir insanı öldürdünüz efendim.]

[Orenda: Seni kontrol etmesine izin verme. Bundan haberin yoktu.]

[Katsu: O duygulardan çoktan arındım. Bu adamın ruhunu alalım Orenda.]

[Orenda: Tamam.]