Karışıklıklarla dolu o günden sonra Katsu, kendini 1 haftadır odasına kapatmıştı. Sadece kapıya bırakılan yemeği yiyor ve suyu içiyordu, ne Diona ile ne de Rachelle ile konuşmuyordu. Odasının perdeleri sonuna kadar kapalıydı, oda tamamen karanlıktı.
[Orenda: Daha ne kadar böyle duracaksın Katsu?]
[Katsu: Kendimi affedemiyorum Orenda.]
[Orenda: İçindeki her şeyi bana dök ve rahatla. Seni sonsuza kadar dinlerim Katsu.]
[Katsu: Kamelva'nın ölümünün sorumlusuyum ve sözde Hanae'yi koruyacağım diye bu rotayı seçtim ama bir boka yaradığım yok.]
[Orenda: Bunların olacağını bilemezdin Katsu. Burada suçlu olan kesinlikle sen değilsin.]
[Katsu: Hiçbir işe yaramıyorum, verdiğim sözlerin hiçbirini tutamıyorum ve bir de kendime kahraman diyorum.]
[Orenda: Yine de özünde insanların iyiliği için savaşıyorsun.]
[Katsu: Başaramadıktan sonra ne anlamı var...?]
[Orenda: ÇOK KARAMSARSIN! Biraz dışarı çıkıp pozitif enerji alman gerekiyor!]
[Katsu: Sanırım haklısın... Depresif ergenler gibi davranmaya başladım...]
[Orenda: Evet! Kendini sevmeyi öğrenip her şeyi tek başına sırtlanman gerekmediğini öğrenmelisin! Olup bitmiş olaylar için üzülmek yerine ileri bakıp daha iyi bir gelecek için çalışmalısın!]
[Katsu: Hahaha!]
[Orenda: Komik bir şey mi söyledim!?]
[Katsu: Hayır sadece beni umursadığını görmek hoşuma gitti. Teşekkür ederim Orenda, hadi dışarı çıkalım.]
[Orenda: Sonunda biraz pozitiflik!]
Katsu odasından indi ve Diona ile Rachelle'ye selam verip dışarıya çıktı. Şehirdeki çeşitli dükkanlara baktı ve bu dükkanlardan birinde harika bir hafif zırh gördü. Dükkana girip fiyatını sormak istedi.
[Katsu: Merhaba, vitrinde duran hafif zırh ne kadar acaba?]
Tezgahta duran kısa, beyaz saçlı ve ela gözlü, yuvarlak çerçeveli bir gözlük takan kadın, Katsu'ya döndü ve neşeyle güldü.
[Sylvia: Sen beni kurtaran çocuksun! Sayende çabucak iyileştim ve dükkanımın başına geri döndüm! Çok teşekkür ederim, benim adım Sylvia!]
Sylvia, tezgahtan çıkıp Katsu'ya yaklaştı.
[Sylvia: Oldukça da yakışıklıymışsın...]
[Katsu: Aaa... Ş-şey... İnsanlık görevimi yaptım sadece!]
-ÇOK YAKIN! FAZLA YAKIN!-
[Sylvia: Söylesene, kız arkadaşın var mı?]
[Katsu: Y-yok a-ama-]
[Sylvia: Huhu... Ne kadar hoş... Üstelik yaşıt gibi duruyoruz... ERKEK ARKADAŞIM OLUR MUSUN!?]
[Katsu: B-biraz erken değil mi!? Yani önce b-birbirimizi tanısak!?]
[Sylvia: Ah evet haklısın! Lütfen özürlerimi kabul edin.]
[Katsu: Öncelikle adım Katsu Sasaki... O adamın neden sana saldırdığını merak ediyordum aslında...]
[Sylvia: Kendisi kötü bir müşterimdi. Alacağı zırhı istediği fiyata vermeyince bana saldırdı.]
[Katsu: Burada yalnız mı çalışıyorsun!? Oldukça tehlikeli bir iş gibi duruyor!]
[Sylvia: Babam öldükten sonra kardeşlerime bakabilmek için buna mecbur kaldım... Annem de hasta olduğu için ilaç masraflarını da karşılamam gerekiyor.]
[Katsu: Senin adına üzüldüm...]
[Sylvia: Neyse, bu konuyu konuşup tadını kaçırmak istemiyorum. Şu hafif zırhı istemiştin değil mi? Onu sana bedava vereceğim. Beni kurtarmanın karşılığı olarak düşün.]
[Katsu: Sen bu kadar zor durumdayken bu hediyeyi kabul edemem!]
[Sylvia: Sen beni düşünme Katsu. Bu zırh ile daha fazla insanı kurtarıp mutlu et yeter.]
[Katsu: Olmaz Sylvia! En azından bu zırh karşılığında, Ultgard'da olduğum süre boyunca burada çalışmama izin ver! Sana işlerinde yardım ederim ve seni kötü müşterilerden korurum!]
[Sylvia: Çok naziksin... Tamam öyleyse! Artık benim çalışanımsın! Şimdi şu kutuları al ve arkaya götür!]
[Katsu: Tamamdır patron!]
[[Orenda: İyi dostluklar ediniyorsun Katsu... Aferin.]]
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kristal Gül Serisi 1: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (1. Kısım)
FantasíaEskiden her türlü sporda çok yetenekli olan Sasaki Katsu isimli genç, bir gün bir trafik kazası geçirir ve belden aşağısı felç kalır. Artık eski hobilerini yapamayacak durumda olan Katsu, kendini yazarlığa adar. Aylar sonra ilk romanının sonunu nası...