Kristal Gül Serisi 1: Dünyanın En İyi Light Novelinde Normal Bir Gün (1. Kısım)

SYLVIA

Karışıklıklarla dolu o günden sonra Katsu, kendini 1 haftadır odasına kapatmıştı. Sadece kapıya bırakılan yemeği yiyor ve suyu içiyordu, ne Diona ile ne de Rachelle ile konuşmuyordu. Odasının perdeleri sonuna kadar kapalıydı, oda tamamen karanlıktı.

[Orenda: Daha ne kadar böyle duracaksın Katsu?]

[Katsu: Kendimi affedemiyorum Orenda.]

[Orenda: İçindeki her şeyi bana dök ve rahatla. Seni sonsuza kadar dinlerim Katsu.]

[Katsu: Kamelva'nın ölümünün sorumlusuyum ve sözde Hanae'yi koruyacağım diye bu rotayı seçtim ama bir boka yaradığım yok.]

[Orenda: Bunların olacağını bilemezdin Katsu. Burada suçlu olan kesinlikle sen değilsin.]

[Katsu: Hiçbir işe yaramıyorum, verdiğim sözlerin hiçbirini tutamıyorum ve bir de kendime kahraman diyorum.]

[Orenda: Yine de özünde insanların iyiliği için savaşıyorsun.]

[Katsu: Başaramadıktan sonra ne anlamı var...?]

[Orenda: ÇOK KARAMSARSIN! Biraz dışarı çıkıp pozitif enerji alman gerekiyor!]

[Katsu: Sanırım haklısın... Depresif ergenler gibi davranmaya başladım...]

[Orenda: Evet! Kendini sevmeyi öğrenip her şeyi tek başına sırtlanman gerekmediğini öğrenmelisin! Olup bitmiş olaylar için üzülmek yerine ileri bakıp daha iyi bir gelecek için çalışmalısın!]

[Katsu: Hahaha!]

[Orenda: Komik bir şey mi söyledim!?]

[Katsu: Hayır sadece beni umursadığını görmek hoşuma gitti. Teşekkür ederim Orenda, hadi dışarı çıkalım.]

[Orenda: Sonunda biraz pozitiflik!]

Katsu odasından indi ve Diona ile Rachelle'ye selam verip dışarıya çıktı. Şehirdeki çeşitli dükkanlara baktı ve bu dükkanlardan birinde harika bir hafif zırh gördü. Dükkana girip fiyatını sormak istedi.

[Katsu: Merhaba, vitrinde duran hafif zırh ne kadar acaba?]

Tezgahta duran kısa, beyaz saçlı ve ela gözlü, yuvarlak çerçeveli bir gözlük takan kadın, Katsu'ya döndü ve neşeyle güldü.

[Sylvia: Sen beni kurtaran çocuksun! Sayende çabucak iyileştim ve dükkanımın başına geri döndüm! Çok teşekkür ederim, benim adım Sylvia!]

Sylvia, tezgahtan çıkıp Katsu'ya yaklaştı.

[Sylvia: Oldukça da yakışıklıymışsın...]

[Katsu: Aaa... Ş-şey... İnsanlık görevimi yaptım sadece!]

-ÇOK YAKIN! FAZLA YAKIN!-

[Sylvia: Söylesene, kız arkadaşın var mı?]

[Katsu: Y-yok a-ama-]

[Sylvia: Huhu... Ne kadar hoş... Üstelik yaşıt gibi duruyoruz... ERKEK ARKADAŞIM OLUR MUSUN!?]

[Katsu: B-biraz erken değil mi!? Yani önce b-birbirimizi tanısak!?]

[Sylvia: Ah evet haklısın! Lütfen özürlerimi kabul edin.]

[Katsu: Öncelikle adım Katsu Sasaki... O adamın neden sana saldırdığını merak ediyordum aslında...]

[Sylvia: Kendisi kötü bir müşterimdi. Alacağı zırhı istediği fiyata vermeyince bana saldırdı.]

[Katsu: Burada yalnız mı çalışıyorsun!? Oldukça tehlikeli bir iş gibi duruyor!]

[Sylvia: Babam öldükten sonra kardeşlerime bakabilmek için buna mecbur kaldım... Annem de hasta olduğu için ilaç masraflarını da karşılamam gerekiyor.]

[Katsu: Senin adına üzüldüm...]

[Sylvia: Neyse, bu konuyu konuşup tadını kaçırmak istemiyorum. Şu hafif zırhı istemiştin değil mi? Onu sana bedava vereceğim. Beni kurtarmanın karşılığı olarak düşün.]

[Katsu: Sen bu kadar zor durumdayken bu hediyeyi kabul edemem!]

[Sylvia: Sen beni düşünme Katsu. Bu zırh ile daha fazla insanı kurtarıp mutlu et yeter.]

[Katsu: Olmaz Sylvia! En azından bu zırh karşılığında, Ultgard'da olduğum süre boyunca burada çalışmama izin ver! Sana işlerinde yardım ederim ve seni kötü müşterilerden korurum!]

[Sylvia: Çok naziksin... Tamam öyleyse! Artık benim çalışanımsın! Şimdi şu kutuları al ve arkaya götür!]

[Katsu: Tamamdır patron!]

[[Orenda: İyi dostluklar ediniyorsun Katsu... Aferin.]]