Survive For Love

Hoofdstuk 19

De laatste winkel loop ik uit en Fabio heeft inmiddels mijn tassen overgenomen. Ik had niet veel gehaald, het hoognodige aan lichaams en verzorgingsproducten en wat kleding. Hij legt alles achterin waarna ik dat ook doe en als we onderweg naar zijn oma en opa zijn wordt ik toch wel echt zenuwachtig.
"Ik heb niks voor je oma en opa gehaald. Kunnen we nog ergens bloemen halen?"
"Dat is niet nodig, maar dat kan"
"Ja, ik kan niet met lege handen komen" Hij stopt bij een kleine bloemist langs de weg en ik kies een boeket bloemen uit die ik mooi vind.

"Je hoeft echt niet zenuwachtig te zijn mami" Hij knijpt geruststellend in mijn hand.
"Ik vind het moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen en daarnaast zijn het wel je oma en opa. Ik heb nooit iemand zijn ouders of wie dan ook ontmoet"
"Het stelt niks voor, geloof me. Die zenuwen zullen zo weg zijn"
"En toch vind ik het eng..."
"Weet ik, pero estoy contigo - maar ik ben met je" We rijden een gebied in waar
natuur en platteland is, super rustgevend. Enige tijd later komen we op een grote erf waar Fabio door een poort rijdt.
"Er zijn honden?" De truck is niet eens tot stilstand gekomen en de drie honden omringen de truck al.
"Het kan niet beter" Mompel ik en hoor Fabio lachen.
"Tranquila - rustig, ze doen niks"
"Ja vast..." Hij stapt uit en maakt dan voor mij de deur open omdat ik niet wil uitstappen. Fabio fluit kort en de honden gaan braaf zitten.
"Zie je, kom"
"Oke maar niet weg lopen"
"Nee, tuurlijk niet" Ik stap uit en klamp me aan Fabio vast maar de honden blijven zitten, ze kwispelen enkel met hun staart en kijken niet weg.

Fabio loopt met mij de veranda op waar hij het hekje open maakt en nu pas merk ik op dat dit best een groot huis is. Het huis heeft een okergele met witte kleur en is omringd met een mooie tuin vol bloemen en planten. De honden hadden me compleet afgeleid, als hij nog het hekje dicht doet schrik ik op van een stem.
"Fabio!" Een vrouw loopt de schuifdeur uit, de veranda op. De vrouw oogt vriendelijk, ze heeft een blauw- witte jurk aan en haar haren in een klem.
"Es Farah no? Dit is Farah he?" Verward kijk ik van Fabio, naar de vrouw bij het horen van mijn naam.
"Si - ja, dit is ze!" Fabio doet zijn pet af.
"Dit is mijn oma"
"Jouw oma?" Ik had niet verwacht dat zijn oma er jong uit zou zien al weet ik niet waarom.

Voor ik het weet trekt ze me in een knuffel, een hartverwarmende welkomst knuffel. Er komen meteen van alle emoties los die ik niet ken en het weg slik, het voelt verwarmend. Ze laat me even los en strijkt over mijn haren en gezicht heen terwijl ze me goed bekijkt. Ze glimlacht van oor tot oor.
"Que hermosa! - wat mooi!"
"Ze vind je mooi, zie je je zenuwen waren nergens voor nodig" Mijn zenuwen waren abrupt verdwenen toen zijn oma mij in omhelzing nam. Ik geef haar de bloemen die ze vrolijk aanneemt.

"Ven aca - kom hier" Ze neemt me bij mijn hand vast waarna ze met me naar binnen loopt en Fabio achter ons aan komt lopen. Ik neem plek aan de keukeneiland, de bloemen legt ze even neer en zet dan twee glazen voor ons neer.
Ze neemt Fabio in omhelzing en hij drukt een kus op haar hoofd.
"Ze is me al meteen vergeten bij het zien van jou" Grapt hij en ik moet lachen.
"Wat wil je drinken?" Vraagt hij vervolgens.
"Doe maar wat" Aandachtig volg ik het gesprek tussen de twee al versta ik het niet, zijn oma schenkt te drinken voor ons in. Ze haalt de blaadjes van de bloemen weg en knipt de stelen iets korter en zet ze in een vaas. Glimlachend zet ze de vaas midden op het keukeneiland.

"Ze is blij met haar bloemen, ik kom zo..."
"Zie je ik kon niet met lege handen aankomen. Wat ga je doen?" Vraag ik iets paniekerig als hij weg wilt lopen.
"De honden wat brokjes geven omdat ze geluisterd hebben en ik wil me even opfrissen..."
"Ow oke" Fabio was van uit werk meteen naar mij gekomen en had geen tijd om zich op te frissen. Hij loopt het huis uit en komt al snel terug, op dat moment komt er ook een man binnen die breed naar me glimlacht.
"En dat is mijn opa" Zijn opa legt de tassen op tafel, wast zijn handen en geeft me een hand. Zijn opa en oma ogen nog best jong en heel vriendelijk.