Survive For Love

Hoofdstuk 51

Mijn lichaam krijgt een enorme kippenvel die ik nooit eerder ervaren heb en knijp in de hand van Fabio. Voor even sluit ik mijn ogen, zoiets heb ik nog nooit in mijn leven gehoord. De tranen laat ik de vrije loop en kan niet stoppen met huilen.
Het geluid van het kloppende hartje weergalmt door de ruimte, een rustgevende geluid. De brede glimlach van Fabio stelt me gerust, ik nu pas kan accepteren dat ik zwanger ben, een levende creatie uit liefde van ons twee in mijn buik draag.
Zijn glimlach reikt van oor tot oor en de tranen rollen over zijn wangen heen en met mijn duim over zijn wang strijk.

Het voelt nu als een goede beslissing ondanks mijn angst, de chaos en paniek in mijn hoofd. De gynaecoloog haalt de gel van mijn buik weg en geeft ons de echo foto.
"Het ziet er goed uit, het hartje klopt goed zoals jullie gehoord hebben. Wel wil ik erop aanduiden dat u echt moet rusten, luister naar u lichaam. Uw bloeddruk is aan de hoge kant en daarom wil je ik vaker dan gemiddeld zien om het in de gaten te houden goed?" Ik knik en trek mijn shirt omlaag.
"Zeker omdat het nog pril is kan het risicovol zijn. Onthoud goed rusten!"
"No es problema - dat is geen probleem. Daar zorg ik wel voor" Zegt Fabio die me helpt om van de ligstoel af te komen.

"Bent u eerder zwanger geweest?" Ik kijk naar haar op en schud heftig mijn hoofd.
"Nee waarom?
"U heeft wat littekenweefsel op uw baarmoeder..."
"Ja laat maar ik weet het al. Mij is eerder verteld dat ik om die reden geen kinderen kan krijgen" Ze knikt en kijkt me even aan.
"Gefeliciteerd" Glimlacht ze breed en oprecht.

"Wat is het risico?" Vraag ik doelend op wat ze eerder heeft gezegd.
"U bent bijna vijf weken zwanger, hoge bloeddruk, stress, niet voldoende rust kan in u geval betekenen dat het kan leiden tot een miskraam"
"Oke" Zucht ik.
"Heb je ergens last van aarzel dan niet om te bellen."
"Dankjewel..."

"Huil je nog steeds mami"
"Ja ik kan er niks aan doen. Op dat moment toen we het hartje kregen te horen kon ik het pas accepteren. Het gaf me kippenvel op een manier die ik nooit gevoeld had, zoiets heb ik nooit eerder gehoord of gevoeld. Ik kan het gewoon niet beschrijven" Fabio knuffelt me strak en drukt tientallen kusjes op mijn gezicht.
"Je wordt vader..." Piep ik door mijn tranen heen.
"Serio - serieus? Je meent dit?"
"Ja ik ben er nu zeker van om het te houden." Onze tongen spelen een langdurige spel met elkaar. De tranen van Fabio veeg ik lachend weg.

"Ik ben geen klein kind"
"Ik wil niks horen, geen stress en optimaal rusten" Hij slaat de dunne laken over me heen en geeft me het kommetje waar yoghurt, fruit en noten in zit.
"Oke oke, ik zal je orders volgen meneer" Lachend drukt hij een kus op mijn hoofd.
"Hoe laat ben je thuis?"
"Ik probeer niet lang weg te blijven maar ik denk rond een uur of vijf"

Fabio vertrekt en ik eet alles op en drink het glas water leeg.
De auto stap ik in en rijdt naar het winkelcentrum, ik moet het goed maken met Fabio. Met een benauwd gevoel loop ik de babywinkel in, ondanks ik het geaccepteerd heb is het nog steeds gek en dit een enorme grote stap voor me.
"Kan ik je ergens mee helpen?" Ik weet niet waar ik kijken moet, er is zoveel dat alles op me af lijkt te komen en ik weet het gewoon niet meer.
"Ben je op zoek naar iets specifieks?"
"Ik wil mijn man verrassen..."
"Een cadeau om te vertellen dat je zwanger bent?" Ik knik dan.

De vrouw helpt me en ik reken af. Ik ben voor een beige pakje gegaan waarop staat papa, sokjes en een speentje. In een feestwinkel haal ik heliumballonnen en rijdt terug naar huis.
De ballonnen en het tasje haal ik uit de auto en loop het huis in, de woonkamer versier ik met de helium ballonnen die ik gehaald heb en blaas nog een aantal witte ballonnen op en spreid overal rozenblaadjes.

Aan een ballon niet ik de echo foto aan het lint vast. Ik zet kaarsen neer en het eten van gisteren haal ik uit de koelkast. Ik neem een douche en trek dan een nachthemd aan en ga op de bank liggen.
Het is kwart voor vijf als de wekker af gaat en ik opsta om het eten op te warmen en de kaarsen aan te zetten.
Zenuwachtig wacht ik op Fabio, elke keer wordt ik toch zenuwachtig om hem te verrassen.

"Oei que esto? - wat is dit?"
"Een verrassing om het goed te maken" Fabio glimlacht breed.
"En ik dacht dat je sliep..." Hij drukt zijn lippen passievol op die van mij en raken verwikkeld in een vurige zoenpartij. Hij streelt over mijn been naar mijn billen.
"Niet doen..." Giechel ik tussendoor.
"Dat hoort niet bij de verrassing" Vervolg ik.
"Je bent weer in zo een plaag mood hmm"
"Misschien" Al snel zoent hij me weer.
"No no no papi, eerst het cadeau..." Hij gaat zitten en zijn blik valt dan op de echo foto die aan het lintje van het ballon hangt. Zijn glimlach siert zijn hele gezicht en staart naar de echo foto.

"Que paso - wat is er?" Vraag ik als een traan zijn oog verlaat, mijn kleine handen houden zijn gezicht vast en met een twinkeling in zijn ogen kijkt hij me diep en intens aan waardoor mijn hart een slag mist.
"Estoy feliz - ik ben blij. Ik ben gelukkig, ik ben gezegend. Ik ben zo blij dat je van gedachte veranderd bent..." Zijn grip om mijn middel verstrakt hij en rust zijn hoofd tegen me aan.
"Lo siento - het spijt me. Vergeef het me alsjeblieft..."
"Het is je vergeven mami, het is je vergeven." Ik druk zijn gezicht onder kusjes.
"Gracias, gracias - dankje, dankje"
Ik geef hem het doosje, hij scheurt het inpakpapier en maakt het doosje open.
"Aaai zo schattig" De blik in zijn ogen, zijn lach het is priceless, niks kan me dit geven.
"Gracias - dankje mami" Hij trekt me op zijn schoot en drukt een aantal kusjes in mijn nek.

"En nu? Moeten we het aan jou familie vertellen?"
"Nee ik wacht liever nog even, al wil ik het uitschreeuwen maar het is nog te vroeg..."
"Maar mijn familie weet het al"
"Weet ik, je was wanhopig. Je moest iemand hebben om mee te praten en dat is oke"
"Wat als we alleen aan de belangrijkste personen vertellen? Je broers, opa, oma, je vader?"
"Bueno - goed, maar nu draait het om jou en de kleine..." Hij gaat over mijn buik heen en de vlinders gieren door mijn buik.
"En om jou!"
"Wat lach je zo?"
"Om jou en ik voel vlinders" Hij lacht hard.

Na het eten gaat Fabio douchen en ik naar bed. Hij laat zich op bed vallen en neemt me in zijn armen.
"Wacht..." Mompel ik kreunend.
"Kunnen we nog wel seks hebben?"
"Ja waarom niet? Omdat je zwanger bent? Het kan gewoon"
"Is het niet erg?"
"Nee mami, wil je dat ik het opzoek of aan de gynaecoloog vraag volgende keer?"
"Nee ik geloof je!"

"Ik ben oprecht echt gelukkig, dat was ik al begrijp me niet verkeerd. Pero eso, un papa - maar dit, een vader worden wauw!" Ik kijk op naar Fabio die zijn ogen dicht heeft en breed glimlacht terwijl hij in mijn haar speelt.
"Gracias - dankjewel..."
"Nee ik moet juist jou bedanken, dat je het me vergeeft na deze grote teleurstelling. Dus jij bedankt papi..."
"Ai Farah lo amo tanto - ik hou zo veel van je"