Hoofdstuk 9

227 15 0
                                    

"Vind je het mooi?"
"Ja, het is echt tof!" Roep ik enthousiast en naar de kleurrijke muren kijk die vol met graffiti gespoten zijn.
De straat is vol met graffiti kunstenaars die bezig zijn om graffiti kunsten op de muren te spuiten.
Fabio laat me heel wat van Bogota zien.
Na een lange dag gaan we ergens eten, beide nemen we plaats.
"Wat wil je?" Ik kijk even op het menukaart maar leg het al meteen weg na een paar gerechten in het Spaans gelezen te hebben.
"Wat neem jij? Wat is typisch Colombiaans eten?"
"Arepas, empanadas, arroz con pollo, tostones, yuca. Arepas is een soort van hartige pannenkoek die je kunt eten met bijv kaas of kip. Empanadas zijn gevulde pasteitjes, arroz con pollo is rijst met kip waar je standaard avocado, tomaat en bakbanaan bij krijgt. Geldt ook bij rijst en vis of vlees. Tostones zijn gefrituurde bananen zoals bananen chips en yuca is gebakken cassave. En ik neem rijst met vis..."
"Het klinkt allemaal lekker, ik neem wel wat jij neemt en bananen chips"
"En wat wil je drinken?"
"Sap is goed" Fabio bestelt het eten wat even later geserveerd wordt, het ruikt lekker en ik hoop dat het net zo lekker is.

"En?" Vraagt Fabio als ik een paar happen op heb.
"Het is lekker" Als we uitgegeten zijn staan we op, Fabio rekent af en reikt me een zak aan.
"Je hoeft niet te betalen!" Zeg ik geïrriteerd.
"Eten is op mijn kosten zoals ik zei" Ik zucht en kijk in de zak, twee stukken taart en moet lachen.
"Bedankt"
"Je bent kennelijk een zoetekauw" Ik knik en dan lopen we de eettent uit.
Na een lange dag zet Fabio me bij het hotel af.
"Bedankt voor vandaag"
"Ik vond het leuk..." Vervolg ik oprecht. Ik kan nog net een glimp van zijn glimlach onder zijn pet zien.
"Ik ben blij dat te horen" In stilte lopen we naar de lift en brengt hij me tot aan de hotelkamer. Dit voelt vreemd, zelfs een beetje ongemakkelijk omdat hij morgen naar een andere stad vliegt en hem niet meer zal zien.

"Neem je rust, ik kom morgenochtend nog even langs en als je wilt kunnen we ontbijten..."
"Ja is goed" Zeg ik voor ik er over nagedacht heb.
"Bueno - goed, tot morgen"
"Tot morgen" De kamer loop ik in en sluit vervolgens de deur.
Ik facetime Redouan die met Yassin bij hun ouders zit.
"Heb je Fabio nog gesproken?" Vraagt Redouan als we na een halfuur nog in gesprek zijn.
"Ja vandaag toevallig, hij heeft me de stad een beetje laten zien. Het is hier echt mooi!"
"Kennelijk doet de vakantie je goed zoals ik zie" Ik knik glimlachend.

"Salam schat hoe gaat het mijn dochter? Gaat het over Fabio?" Hoor ik Houda hun moeder zeggen die dan in beeld komt.
"Hoi! Goed met u? Nee, hij liet me de stad zien"
"Hoe vaak heb ik gezegd dat je geen u maar yemma moet zeggen! Maar het gaat goed hmdl, ik ben in de keuken bezig. Maar ving jullie gesprek op en wou weten hoe het met je gaat. Bevalt Colombia?"
"Tot nu toe wel, het is hier best druk maar wel mooi. Ik neem bijna elke dag massages en ga zwemmen in het hotel echt heerlijk!"
"Geniet er maar van, dat verdien je en dat heb je hard nodig. Maar luister is, maak je niet zo druk om Fabio. Het is een goede jongeman al komt hij af en toe een beetje raar over maar je bent bij hem in goede handen! Yallah ik moet gaan, geniet ervan mijn dochter!" Ze knipoogt lachend en voor ik het weet is ze al uit beeld, door haar barst ik in lachen uit. Houda is een geweldige, humoristische vrouw, die me altijd thuis laat voelen en waar ik mijn ei altijd aan kwijt kan.

Na een gesprek van bijna twee uur hangen we op, ik steek een joint aan en na een paar hijsen zet ik het uit en loop de badkamer in waar ik de kaarsen aan doe en het bad vol laat lopen met badolie. Ik kleed me uit en ga het bad in en sluit mijn ogen en geniet van het ontspannen moment voor mezelf.
Mijn vinger zijn inmiddels gerimpeld door het water en laat het bad dan leeg lopen, ik droog me af en trek een satijnen badjas aan, ik eet de taarten op, poets mijn tanden. Reinig mijn gezicht en ga naar bed.

Survive For LoveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu