Survive For Love

Hoofdstuk 97

Het is enorm stil in huis besef ik me als ik de deur van de slaapkamer dicht trek en door de gang loop. Met een diepe zucht loop ik de keuken binnen en het hete water uit de ketel in de theeglas schenk en een theezakje pak en in de dampende theeglas doe.
Met mijn theeglas in mijn hand maak ik de achterdeur open en buiten ga zitten, de honden rennen meteen naar me toe en gaan voor mijn voeten liggen. De lucht is nog donker gekleurd en de halve maan verlicht de hemel.

"Kom Bunk, we gaan!" Ik fluit hem na als ik het huis afgesloten heb en hij komt aanlopen en zijn lijn aan de halsband vast klik. Zodra ik de klep van de truck open maak springt hij erin, doe de klep dicht en ga achter het stuur zitten.
Het is kwart over zes en de zon is de donkere hemel aan het doorbreken, ik start de pick-up en rijd naar de begraafplaats waar ik al een lange tijd niet meer geweest ben.
Als ik er eenmaal ben blijf ik even in de pick-up zitten, ik pak de rozen op de bijrijdersstoel en stap dan uit. Bunker springt eruit en laat de lijn los en hij naar binnen rent, als ik er bijna ben krijg ik Bunker in het zicht die bij het bankje ligt waar we altijd zitten. De oude rozen haal ik uit het vaasje en de nieuwe rozen erin zet, zuchtend staar ik naar de grafsteen en met mijn vingers over de gesierde letters van zijn naam ga.
Ik ga zitten op het betonnen bankje, het is nog fris en het koude briesje snijdt langs mijn huid heen.
"Ai papi, yo extrano mucho - ik mis je zo erg. Elke dag nog steeds maar nu de kinderen weg zijn komt de klap harder. Emi zijn studie in Medellin gaat goed en Pablo heeft al een aantal wedstrijden in Amerika gewonnen..." Lach ik klein.
"Je zou zo trots zijn. Aaliyah is met Emi bij jou moeder in Medellin. Het huis is zo akelig stil nu ze weg zijn tenzij Carlos, Rico, Dani of wie dan ook er is. Het is gewoon eenzaam en alleen..." Zucht ik diep, uit de zak van mijn vest pak ik een joint die ik aansteek en een aantal flinke hijsen neem en de rook uitblaas.
"Para ti - voor jou..." Mompel ik zacht.
"Oh en Aaliyah wilt haar verjaardag niet meer vieren omdat jij er niet meer bent. Iedereen mist je, heel de familie, de kinderen, yo - ik. De leegte, de eenzaamheid vreet aan me ondanks ik iedereen om me heen heb, aan het einde van de dag vreet het aan me en vooral als ik alleen ben.
Yo extrano tu besos, manos, holor - ik mis je kusjes, je armen om me heen, je geur. Ik mis alles papi. Ik kan minuten, uren en dagen naar foto's en video's kijken maar dat is toch anders dan je echt bij mij te hebben maar het is tenminste een troost vooral als ik de video's bekijk, om jouw lach, jouw grapjes, jouw stem te horen pff..."

Ik kijk even op mijn horloge, er is al een anderhalve uur verstreken en sta op als ik mijn hart en ziel heb uitgesproken en ik opgelucht ben. Na de dood van Fabio kwam ik eerst élke dag hierheen maar nou eens in de zoveel tijd, wanneer ik het nodig heb. Bunker zet ik weer aan de lijn vast en we de begraafplaats verlaten en ik naar huis rijdt, de auto van Dani staat er en Bunker springt de truck uit en rent naar de achterkant van het huis waarna ik volg.
"Kijk eens wie daar is, onze tia hermosa - onze knappe tante!" Zegt Daniël lachend met een kleine stem tegen zijn dochtertje die op zijn schoot zit met haar speentje in haar handje.
"Hola!" Lach ik breed, ik druk een kus op Dani zijn hoofd en ga zitten, wanneer ze me opmerkt gaat ze op en neer met haar handjes en pak ik haar op en druk haar onder kusjes en voor even mijn ogen sluit en haar geur tot me opneem, heerlijk.
"Hoe is het met je tia - tante?"
"Goed en met jou?"
"Je liegt, maar het gaat goed. Heb je al ontbeten? Mijn vrouw heeft arepas gemaakt"
"Gelukkig, nee nog niet!"
"Hoezo lieg ik?" Vervolg ik.
"Je moet wel iets eten he tia - tante"
"Ja, ja ik weet het maak je geen zorgen..."
"Dat doe ik wel, je zit de laatste tijd niet zo lekker in je vel heb ik gemerkt. Papa heeft me verteld dat je je alleen en eenzaam voelt, wat volkomen te begrijpen is maar vergeet niet dat je ons hebt hmm"
"Claro - maar natuurlijk vertelt hij je alles"
"Ja je bent mijn tante, ik geef om je dus het gaat me ook aan"
"Dankje Dani en tuurlijk kan ik niet vergeten dat ik geweldige mensen om me heen heb maar het is zoals het is. De ene dag gaat het beter als de andere, dat weet jij, dat weet Carlos, dat weet iedereen..."
"Ja dat weet ik, je mag je zo voelen dat is prima. Dat is niet erg maar als je er echt doorheen zit en het echt even niet meer weet dan heb je ons, praat met ons, schrijf zoals je altijd doe of naar begraafplaats ga. Ik weet dat je daarvandaan komt..." Ik glimlach klein naar hem.