Hoofdstuk 20

212 15 1
                                    

Mijn koffer rits ik dicht en loop het balkon op waar ik een paar hijsen neem van de joint.
"Farah!" Ik draai me om en hij loopt het balkon op.
"Ben je klaar?"
"Ja..."
"Ik zal je alle tijd en ruimte geven dat weet je toch, maar praat met me als je ergens mee zit" Ik knik, sinds de bezoek aan zijn opa en oma zat ik zo in de knoop met mijn eigen gevoelens en emoties waarvan ik niet weet wat ik er mee aan moet en waar het vandaan komt, ik heb heel erg de behoefte gehad om alleen te zijn en mijn rust te hebben en trok me terug van Fabio die mij gelukkig begreep.

Ondank ik nu bij hem intrek zullen we niet in een bed slapen maar apart zodat ik mijn ruimte en tijd heb. Fabio kwam met het voorstel en daarbij zal het me kosten besparen. Fabio zet de koffer in de kofferbak en stapt vervolgens ook in.
"Hoe voel je je?"
"Geen idee, het schiet alle kanten op, mijn hoofd is onrustig. Ik wist niet dat het zóveel met me zou doen"
"Het komt wel goed, je hebt tijd nodig en die zal ik je geven. Is er iets wat ik kan doen?" Vraagt hij lief maar toch bezorgd.
"Nee, je doet al veel te veel voor me"
"Veel is nooit genoeg mami" Ik glimlach klein en kijk naar buiten. Na enige tijd rijden komen we bij een witte huis, niet te groot maar ook niet klein. De poort gaat open, twee grijze pitbulls staan te wachten en hij parkeert onder de onderdak van de open garage, het geblaf van de honden dringt meteen mijn oren in. Ik slaak een zucht en blijf zitten, Fabio stapt inmiddels uit, ik hoor hem even fluiten en dan maakt hij de portier open en ik na enige tijd uitstap.

De honden zitten enkele centimeters van me vandaan en ik durf me niet te bewegen.
"Ze blijven zitten, kom" Fabio pakt mijn hand vast en loop hem achterna, hij heeft een veranda en als hij de deur open maakt overspoelt een gevoel van rust me zodra ik een stap in het huis zet. Zijn huis is wit met beige en bij binnenkomst hangt er een spiegel en in de hoek staat er een enorme plant. Hij leidt me door heel het huis rond en ik krijg er geen genoeg van.
"Hier slaap je, er is een badkamer en toilet" De logeerkamer is ruim en heeft een eigen badkamer en toilet en heeft een kleine balkon.
"Je hebt goede smaak"
"Ik ben architect, ik moet wel het een en andere weten over interieur" Lacht hij.
Het huis is best luxe en ondanks de grootte toch klein en knus, zelfs heel netjes voor een man.

We gaan achter zitten en ik neem plaats in de wipstoel, ook zijn tuin staat vol met planten en hier en daar hoor ik wat vogels. Fabio haalt te drinken en gaat dan mijn koffer pakken.
"Ik ga zo even langs mijn opa en oma om eten te halen. Ik neem aan dat je niet meegaat?" Ik schud mijn hoofd.
"Ik wil heel graag maar ik ben moe"
"Dat geeft niet, ze vragen wel naar je"
"Wat heb je gezegd?"
"Dat je je niet lekker voelde, wat eigenlijk ook zo is. Je bent een beetje overrompeld van alle emoties die opeens op je afkomen en dat is oké Farah. Geef toe aan je emoties, je voelt van alles wat je niet eerder gevoeld heb en je niet weet hoe je er mee om moet gaan en dat kan mentaal vermoeiend zijn. Maar je komt er wel bovenop pero por favor - maar alsjeblieft als er iets wat ik kan doen dimelo - vertel het me"

De tranen voel ik al in mijn ogen prikken en probeer het in te houden.
"Laat het gaan..." Fabio kijkt me strak aan en omhelst me dan, ik hou het niet meer en voel ze dan over mijn wangen rollen, teder veegt hij ze weg en drukt een aantal kusjes op mijn gezicht.
"Neem een douche, lees een boek, doe een dutje en dan eten we straks samen goed?" Zegt hij als ik weer bij zinnen ben en knik, hij loopt mee naar de kamer en drukt een kus op mijn hoofd.
"Er gebeurd niks, Bunker en Bauser zijn hier"
"Bunker en Bauser? Hoe kom je aan die namen?" Vraag ik lachend als hij doelt op zijn honden.
"Bunker is gespierd en sterk en Bauser vond ik er gewoon leuk bij passen. Als er iets is bel me, maar ik zal niet lang weg zijn" Lachend kijk ik hem aan en hij vertrekt dan.

Mijn koffer pak ik uit en zet het hoognodige in de kast, als ik klaar ben loop ik de badkamer in en geloof mijn ogen niet. Fabio heeft kaarsen aangezet, het bad vol laten lopen en er rozenblaadjes in gedaan. Ik ga meteen het bad in en het is nog heerlijk warm, wanneer hij dit gedaan heeft weet ik niet maar ik sluit mijn ogen en geniet van dit moment.

Survive For LoveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu