Survive For Love

Hoofdstuk 40

Ik zet als laatste mijn handtekening en krijg mijn cendula, id kaart in ontvangst.
"Gracias - bedankt!" De aanvraag en verwerking ging sneller als ik dacht in tegenstelling tot de goedkeuring van het visum. Glimlachend pak ik het uit la van de doorgeefluik in de balie en loop naar Fabio die op mij wacht.
"Laat me kijken!" Goedkeurend knikt hij als hij naar de cedula kijkt.
"Nu hoor je officieel bij Colombia" Lacht hij breed.
"Mooie foto" Ik schiet in de lach.
"Ik lijk net een crimineel! Kom we gaan eten want ik heb honger" Hoofdschuddend loopt hij achter me aan en gaan we eten.

-

"Kom op vertel!" Met een pokerface stap ik de auto in en klik de gordel vast.
"Ik heb het niet gehaald..." Zeg ik zo serieus en teleurgesteld mogelijk.
"Je maakt een grapje toch? Dat kan niet! We hebben dagen en nachten lang geoefend waar je moeite mee had"
"Ja, ik raakte het gewoon kwijt. Alles was opeens blanco" Ik ga voor kort in mijn rugzak en haal de certificaat eruit.
"Maar ik heb wel dit gekregen. Tadaa!" Hij geeft me een zachte klap op me been.
"Farah!" Lacht hij hard.
"Ik zei toch dat je het ging halen, kon niet anders!" Ik lach hard en voel zijn kusjes over mijn gezicht.
"Ik wou je gewoon in de maling nemen omdat je er zo erg op hoopte. Ik kan nu officieel Spaans" Na lang zwoegen en met behulp van Fabio, zijn broers, zijn vader, opa, oma en de ouders en zusje van Carlos , Mariana  heb ik dankzij hun heel hard aan mijn Spaans gewerkt en heb de examen gehaald.

Fabio wilt het vieren door te gaan eten.
"Kies jij maar een restaurant want jij weet waar de beste zitten. Zolang ik maar ijs of taart kan eten" Luidt zing ik met de muziek mee en Fabio rapt het refrein. Bij het restaurant bestellen we te eten en te drinken en zodra het opgediend wordt beginnen we aan het eten.
"Kan je nog wel ijs of taart hebben?" Vraagt hij naderhand.
"Ja tuurlijk!" Ik bestel een pistache ijs en blijven nog zitten praten en na een uur vertrekken we.

"Wil je naar het strand?"
"Ja! Maar ik heb geen kleren..."
"Wie zegt dat je niet in je lingerie kan zwemmen?" Even kijk ik hem aan.
"Wat? We gaan daarna toch naar huis. In de achterbak heb ik handdoeken"
"Oke!" We rijden naar het strand, ik had verwacht dat het enorm druk zou zijn maar het valt mee. Fabio pakt de handdoeken uit de achterbak en dan lopen we naar het strand. Ik heb al heel lang niet gezwommen, wat ik heerlijk vind en kan daarom niet wachten het water in te gaan. We nemen een plekje vlakbij de rotsen onder een palmboom.
"Hier trek dit aan" Hij gooit een shirt naar me en houdt de badlaken voor me vast.
"Ik wil niet dat mensen je in een lingerie zien" Zegt hij dominant en me uitkleed en een shirt van hem aantrek. Plagend gooi ik een kledingstuk naar hem toe.
"Laat maar zakken hoor ik ben klaar" Al snel krijg ik een tik tegen mijn bil aan, negerend loop ik het water in en neem een duik. Niet veel later komt Fabio het water in, door de zon komen zijn tattoos en ogen meer tot zijn recht.
"Lukt het met staren?" Ik giechel betrapt en gooi water zijn kant op, af en toe zwijmel ik helemaal weg van hem.
We besteden tijd in het water, we omhelzen elkaar en Fabio draait stilletjes aan rond in het water. Mijn hoofd rust in zijn nek, mijn ogen doe ik dicht en geniet van dit moment en het geluid van de golven in de zee. Volgens mij hij ook, we wisselen geen woord met elkaar. Op dit moment zijn er geen woorden nodig.

"Kom we gaan" Hij tilt me het water uit, pakken onze spullen en vertrekken dan. Zwemmen maakt me altijd moe maar ik vind het heerlijk, ik ontspan er door.
"Gracias - dankje. Dit had ik echt nodig..." Zeg ik versuft.
"Dat weet ik mamacita. Ik zal je thuis afzetten en dan ga ik eten halen bij opa en oma oke?"
"Hmm" Mijn hoofd leun ik tegen het raam aan en val in slaap.

"Mami..." Fluistert Fabio enkele keren voor ik wakker wordt.
"Hmm"
"We zijn thuis" Hij slaat de handdoek om me heen en keert me de rug, ik ga op zijn rug en hij loopt het huis binnen.
"Ben je al naar je oma en opa geweest?"
"Nee, Carlos is er. Hij heeft eten meegenomen dus ik hoef niet weg"
"Oke" In de badkamer ga ik van zijn rug af, ik heb opeens geen fut meer in me. Het water zet hij aan en kleed me uit, doucht me, droogt me af en kleed me aan.
"Je bent echt de liefste man, lo amo - ik hou van je" Mompel ik en hoor hem zacht lachen.
"Lo amo tambiën - ik hou ook van jou" Ik druk een kus op zijn lippen.
Fabio gaat douchen en komt even later de douche uit, zijn natte krullen druppelen nog na over zijn borstkas.

In de keuken tref ik Carlos aan en groet hem.
"Blijf je niet eten?" Vraag ik als hij op het punt staat om te vertrekken en hij zijn hoofd schudt.
"Je mag wel blijven, je hoeft van mij niet weg. Tenzij er thuis gekookt is" Alweer schudt hij zijn hoofd.
"Dan blijf je hier"
"Farah ik wil jullie nie-" Uit de kast haal ik drie borden en schuif het zijn kant op om zijn mond te snoeren.

"Y un mujer dice sientate y come - En als een vrouw zegt zit en eet..." Lacht Fabio die binnenkomt.
"Dan moet je haar orders volgen" Beide mannen lachen, de humor van de grap zie ik niet in maar het maakt me wel aan het lachen.
Het wordt een lange avond, eten, kletsen en spelletjes spelen. Vermoeid wrijf ik in mijn ogen.
"Ik kan echt niet meer, slaap lekker" Ik poets snel mijn tanden en ga in het bed liggen.