Survive For Love

Hoofdstuk 24

"Ik wil niet gaan" Mompel ik teleurgesteld als ik mijn koffer heb ingecheckt.
"Weet ik, ik ook niet maar het is even niet anders. Die twee maanden vliegen zo om"
"Dat is maar te hopen" Zucht ik. We gaan bij een kiosk zitten, Fabio bestelt een koffie en thee. Ik kreeg geen hap door me keel voor we hier kwamen, we waren rond een uur of kwart over vier middernacht al vertrokken.

"Wat wil je eten?"
"Niks..." Ik kijk snel op de menukaart.
"Eet iets mami, je hebt een lange vlucht en je houdt niet van vliegtuigeten.
"Je hebt broodjes en alles voor me ingepakt"
"Dan nog" Ik wijs naar een red velvet koekje met witte chocola op de kaart.
"Een koek zo vroeg?"
"Ja ik moet toch wat eten, nou een koek dan. Ik wil niks anders..." Hij bestelt de koek die ik met moeite opeet en dan de thee opdrink.
De uren verstrijken en Fabio blikt op zijn horloge.
"Mami je moet echt gaan..." Het liefst blijf ik zitten en maakt het me eigenlijk niet uit als ik de vlucht zou missen.

"Je gaat het niet halen zo, al weet ik dat je dat niet erg vindt." Ik uit een gefrustreerde zucht, hij loopt mee tot aan de roltrappen om door de controle heen te gaan.
"Je gaat niet leuk vinden wat ik ga doen, schrik niet"
"Wa-" Ik gil kort als hij me optilt.
"Fabio!" Ik geef hem een harde tik tegen zijn schouder, enkel zijn gelach vult mijn oren. Hij drukt een lange kus op mijn lippen en houdt me stevig vast, mijn benen klem ik om hem heen en snuif zijn geur op.
"Dit is zo klote..."
"Weet ik, hooguit twee maanden dan ben ik er. Yo te prometo - ik beloof het je" Hij zet me neer en knuffelt me nog strak, een ketting van kusjes laat hij achter op mijn gezicht.
"Je moet echt gaan mami, ahora - nu" Met moeite laat ik hem los maar pak hem al snel vast en druk een kus op zijn lippen, die dan een glimlach vormen.
"Hmm, bel me zodra je geland bent" Zegt hij tussen neus en lippen door.

Fabio duwt me uiteindelijk zowat de roltrap op anders blijf ik hangen. Ik zwaai hem nog na en loop snel door naar de controle, buiten adem kom ik bij de gate aan, er staan nog drie mensen en sluit achterin de rij aan. Na mijn paspoort en boarding pass te laten zien loop ik de tunnel in van het vliegtuig.

-

Ik vlieg Houda om de hals zodra ik haar zie en besef dat ik haar aanwezigheid gemist heb.
"De vakantie heeft je goed gedaan lieverd"
"Of moet ik zeggen de liefde!" Beide schieten we in de lach.
"Alletwee" Geef ik eerlijk toe en met haar schiphol uit loop naar de auto. Ik klets haar de oren er van af en vertel haar over de vakantie en natuurlijk Fabio, aandachtig luistert ze naar wat ik allemaal te vertellen heb.

"Mijn kind, ik ben oprecht heel blij dat je liefde hebt gevonden, dat je de juiste liefde krijgt en weet wat het inhoudt. De vakantie en de liefde doet je goed, je straalt en glundert helemaal!"
"Dankjewel yemma" Glimlach ik van oor tot oor oprecht.
"Je baalt dat je terug bent he"
"Ja, als ik jullie hier niet had dan zou ik denk ik gebleven zijn..."
"Voor altijd bedoel je?" Mijn schouders haal ik op.
"Dat weet ik niet..."

Als we bij mijn flat aankomen gaat ze mee naar boven, het huis ruikt heerlijk fris en ik loop meteen door waar ik neerplof op de bank.
"Je had echt niet hoeven schoon te maken yemma"
"Het is niks, ik doe het graag dat weet je. Ik heb ook boodschappen voor je gedaan, het hoognodige. Er staat soep in de koelkast en je broers hebben je spul voor je achtergelaten..." Doelt ze op een joint, na zo een enorme lange vlucht snak ik er wel naar.
"Merci"
"Is er nog iets wat ik voor je kan doen?" Ik schud mijn hoofd.
"Als er iets is bel maar!" Ze drukt een lange kus op mijn hoofd en ik omhels haar straks.
"Ga je al weg?" Mompel ik.
"Ja, ik denk wel dat je na zo een lange vlucht naar bed wil"
"Ja maar blijf nog even nu je er toch bent" Haar arm pak ik vast en trek haar op de bank, mijn hoofd leg ik op haar schoot en strek mijn benen, ze aait over mijn slaap heen.

"Ik ben je oprecht dankbaar voor alles, jou en iedereen"
"Dat weet ik schat, je weet dat je altijd bij ons terecht kan. Voor wat dan ook" Ik knik en sluit voor kort mijn ogen.