Survive For Love

Hoofdstuk 67

Vermoeid ga ik door mijn krullen heen en met een shirt maak ik mijn haren droog en bind het vast. Na mezelf afgedroogd en ingesmeerd te hebben trek ik een badjas aan die ik wil dichtknopen en even mezelf in de spiegel aankijk. Mijn lichaam lijkt en voelt anders maar is tegelijkertijd toch hetzelfde.

"Kom hier mami" Fabio wenkt me naar hem toe en ga op het bankje zitten voor het bed.
"Necesita algo? Como le va? Como se siente? - Heb je iets nodig? Hoe is het me je? Hoe voel je je?" Ik zucht diep uit en draai me half naar hem om.
"Zo overweldigend nog steeds, ik had het totaal anders verwacht"
"Biën o mal? - goed of slecht?"
"Mal - slecht, maar het is beter gegaan dan alle scenario's die ik in mijn hoofd had."
Hij knikt begrijpelijk en haalt het shirt van mijn hoofd en masseert mijn hoofdhuid, hemels.
"Weet je al of je wilt gaan?"
"Ik wil niet gaan. Hem zien was al overweldigend genoeg en ik sta eerlijk gezegd niet te springen om zijn vrouw en kinderen te ontmoeten. Althans niet nu, ik wil hem eerst beter leren kennen. No se - ik weet het niet" Zucht ik.
"Je moet niet he, als je niet wil gaan dan gaan we niet. Ik sta achter je dat weet je en hij zal dat echt wel begrijpen. Het heeft tijd nodig..."
"Ik wil niet gaan maar als hij wilt, wil ik wel samen met hem en Karim gaan eten"
"Bueno - goed. Jullie hebben nog samen gepraat hoe ging dat?"
"Tres bon - heel goed, hij heeft vooral gezegd hoe erg hem het spijt maar daar kan hij niks aan doen. Terwijl ik dacht dat hij niks met mij te maken wou hebben heeft hij wel naar me gezocht en ergens is dat een troost voor me. We hebben elkaar veel verteld, ik heb hem verteld over wat er gebeurd is wat ik zomaar niet zou vertellen, dat ik opeens zo open ben naar een vreemde is gek. Hij is mijn vader maar toch een vreemde maar het voelt wel goed. Hij vroeg zich af hoe je bent tegenover mij, wat voor man je bent, hoe je me behandeld en vooral na alles wat ik heb meegemaakt."
"Ondanks dat ik hem veel verteld heb, heb ik hem een aantal dingen niet verteld. Onder andere dat ik blow en mijn zwangerschap..."
"Omdat je het niet wilt of omdat het je te veel is?"
"Gewoon omdat het té veel is, wat zal hij denken als ik zeg dat ik blow? Gedronken heb en noem maar op?"
"Ik denk niet dat hij zo snel zou oordelen mami, al is dat wel zo. Dit is wie je bent en wat je hebt meegemaakt, hij was er niet dus veel kan hij ook niet zeggen"
"Ja weet ik maar toch. Waar wou hij met jou over praten?"
"Onze relatie, onze huwelijk. Zoals je zelf net zei hoe ik je behandel en dat ik ervoor moet zorgen dat je niks te kort kom en je geen pijn moet doen. Zijn vaderlijke kant kwam naar boven maar hij bedoelde het goed, niet dat hij de les wilt lezen maar hij wilt er zeker van zijn dat je na alles op goede benen staat, iemand die van jou houd, jou steunt, dat je niks tekort komt..." Ik glimlach breed.
"Zijn vaderlijke kant dus? Een ding is zeker, daar hoeft hij geen zorgen over te maken. Ik heb de beste man waar ik niet eens van had durven dromen"

Ik druk een lange kus op zijn lippen, zijn vingers glijden door mijn haren heen, mijn benen sla ik over hem heen en ga op zijn schoot zitten. Zijn handen glijden onder mijn badjas en hoor hem zacht lachen.
"Hmm, je hebt niks aan ai!" Lacht hij ondeugend.
"Dat is niks nieuws, ik had geen zin om iets aan te doen" Mompel ik lachend.

Fabio zijn gezicht neem ik in mijn handen en kijk hem intens aan, zijn blik geeft me een siddering.
"Ik krijg nooit genoeg van jou weet je dat"
"Nunca? - nooit?" Ik schud mijn hoofd.
"Nee..." Fluister ik zacht in zijn oor en zijn oorlel lik, zijn handen strelen mijn benen. Met mijn vingertoppen streel ik zijn gezicht en littekens en sla geen enkele stuk over tot aan zijn lippen.
"Niet zo kijken" Lach ik verlegen.
"Como? - hoe?"
"Zo intens, sneaky en sexy"
"Ik bewonder mijn vrouw gewoon" Lacht hij breed waar mijn hart een slag van mist. Zijn lach is echt alles, Fabio is echt alles, het gaat zo diep en intens dat ik het niet in woorden kan uitdrukken.
Ik lik voor kort zijn lippen en al snel komen onze tongen met elkaar in aanraking en belanden in een vurige zoenpartij en hij kort aan mijn lip zuigt en bijt.

Ik hou Fabio strakker en strakker vast naarmate de tempo opgevoerd worden, zijn tong streelt mijn tepel en zuigt er aan. Sinds kort heb ik ontdekt dat dat nu een gevoelige plekje is wat voorheen niet was en volgens hem komt dat door de zwangerschap. Mijn vingers glijden door zijn haren waar ik zachtjes aan trek.
Beide komen we op adem en blijven in dezelfde positie zitten en hijg na. Fabio laat zich achterover vallen en blijf op hem zitten, zijn armen omklemmen mijn heupen.
Ik lach high naar hem en streel over zijn borstkas.
"Mami..."
"Ssht je hoeft niks te zeggen, dit was intens, cloud nine op een next level" Glimlach ik en druk een kus op zijn lippen en druk zijn gezicht onder kusjes en hij me omklemt. Hij knikt en sluit zijn ogen en streel zijn slaap.
"Papi lo amo, lo amo mucho - ik hou van je, ik hou zoveel van je..."
"Yo tambiën, con todo mi corazon y alma - ik ook met heel mijn hart en ziel"

Ik trek mijn lingerie aan en Fabio geeft me klap tegen mijn bil.
"Papi?"
"Ja?" Lacht hij en zijn tanden poetst.
"Ben ik dikker geworden?"
"Dikker? No je bent prachtig en wordt met de dag mooier en mooier. Maar je buikje begint nu zeer zeker te groeien, je heupen en borsten ai" Hij bijt ondeugend op zijn lip.
"Como dice - hoe zeggen ze dat. Je straalt? Como un glow - een gloed..."
"Gloed?" Hij knikt en droogt zich af.
"Je straalt op een andere manier"

Luid rap ik met het muziek van  Rim'k en PNL mee en kleed me verder aan, het is een tijd geleden dat ik Franse rap muziek heb geluisterd en zeker zo een goede die hard aankomt.
Fabio zet het ontbijt op tafel en schudt lachend zijn hoofd terwijl ik op de beat van de muziek mee doe.
"Waar gaat het over?"
"De straat en overleven. Je kent het wel" Hij knikt lachend en neemt een hap van de croissant.
Na het ontbijt touren we door de stad heen en gaan winkelen.
"Dit is zo klein!" Roep ik lachend en het schoentje uit Fabio zijn hand pak en ernaar staar.
"Zo schattig!" Piep ik zacht en gaan afrekenen.

Als we langs een patisserie lopen, loop ik naar binnen.
"Je mag maar twee dingen"
"Twee? Ik ben in Frankrijk, ze staan bekend om hun patisserie en ik mag maar twee dingen? Ai papi no!" Hij lacht hard.
"Farah je gezondheid..." Ik geef hem een speelse klap.
"Pretbederver!" Koppig als ik ben luister ik niet naar hem en koop wat ik wil.
Hoofdschuddend volgt hij me naar de auto.
"Bespaar je preek, laat me even genieten!" De chocolade eclair met vanilleroom haal ik uit de doos en neem een hap en eet de helft op.
"Hier de helft mag jij" En pak vervolgens een grote macaron en deel die ook met hem.
"Dit is de laatste, dus zoveel was het niet en ik heb met jou gedeeld" Het laatste stukje taart eet ik op en drink dan water.

Na een lange dag laat ik me op bed vallen en trap mijn sneakers uit, Fabio masseert mijn voeten en sluit genietend mijn ogen.