Survive For Love

Hoofdstuk 56

"Mentirosa - leugenaar!" Brult Fernando, ik schrik wakker en maak vermoeid en zwak mijn ogen open. Een harde klap laat mijn wang doen branden, hij trekt me aan mijn haar overeind en duwt me naar achter en schreeuw het uit van de pijn. De buikpijn die ik eerder voelde neemt langzaam toe, alsof de klapt het verergert heeft en ik nu pas de pijn daadwerkelijk voel. Diep van binnen hoop ik dat er niks gebeurd met de baby, hoe ironisch. Eerst wou ik het niet, ik wou er niks van weten en nu smeek ik dat er niks gebeurd.

"Je hebt tegen mij gelogen!" Schreeuwt hij woest, door de angst krijg ik uit het niets een flashback naar het verleden. Ik maak me klein en weer met mijn handen af om mezelf te beschermen.
Met alle geweld grijpt hij me hardhandig vast.
"Waarom? Waarom heb je gelogen?!"
"Waar over?"
"Je bent fucking getrouwd met Fabio, cono - fuck!" Ik schrik even.
"Alles was een leugen, alles wat je zei was een leugen en ik geloofde je. Ik dacht dat je oprecht was, dat je door me heen kon kijken. Ik zei toch dat geen enkele vrouw me zou willen zelfs jij niet wat ik wel dacht" Ik ben helemaal verward, ik heb nooit gezegd dat ik hem wil.
Woedend schreeuwt en vloekt hij van alles. Hij schiet in het rond en ik krimp in elkaar en slaak een gil.
Deze man is echt gek, hij stelt zich dingen voor die er niet zijn, dingen die ik niet gezegd heb.
"Laat me gaan alsjeblieft..."
"Nee!" Met een harde klap duwt hij me tegen de ijzeren paal aan en ik kreun het uit van de pijn en knijp mijn ogen dicht. Een scherp voorwerp wordt tegen mijn nek aangedrukt en mijn hart staat voor even stil, in mijn hoofd probeer ik iets te bedenken maar ik ben blanco in mijn hoofd en blokkeer helemaal.
Hoe harder hij drukt hoe minder adem ik krijg en een paniek aanval op voel komen. Ik hoor een harde klap en probeer mijn ogen open te maken en word hard tegen mijn hoofd geslagen met een voorwerp en zak in elkaar op de grond met een klap.

"Laat je wapen zakken!"
"Qual, eso o eso - welke, deze of deze?" Hoor ik Fernando vermaakt lachen, hij geniet van dit. Hij houdt een mes vast en een pistool. Mijn ogen knijp ik fijn om door de wazige zicht heen te kijken en houdt mijn hoofd vast. Een aantal mannen in het zwart met een bivakmuts op en een wapen. Een van de mannen schiet op Fernando maar het lijkt hem niks te doen.
"Dat was niet zo slim" Fernando trekt me omhoog en ik schreeuw het uit van de pijn die ik in mijn buik voel en probeer naar adem te happen. Ik kijk naar mijn buik waar de mes in zit en Fernando het eruit haalt en me weer wilt steken, wanneer hij uit wilt halen hoor ik een aantal schoten. Mijn handen zitten onder het bloed en verward staar ik ernaar.
Fernando valt voor me neer en ik sta stijf, bevroren en zak in elkaar.