Survive For Love

Hoofdstuk 52

Fabio rijdt een terrein op en ik staar uit het raam.
"We zouden toch naar Carlos gaan?"
"Zijn we ook"
"Carlos woont hier?" Vraag ik nu enorm verbaasd en naar het donkere bouwval voor me kijk. Dit is voor het eerst dat ik bij Carlos kom.
"Si" De sleutel haalt hij uit het contact en stapt uit en volg zijn handeling en doe de auto deur achter me dicht. Ik grijp meteen naar Fabio als er een rotweiler achter een houten schutting komt rennen maar niet verder komt door de ketting waar hij aan vast zit. De hond stopt niet met blaffen en probeert weg te rennen, Fabio moet maar een beweging of geluid maken en hij is meteen stil.
"Hoeveel honden heeft hij?" Als er uit een andere hoek nog twee honden aan komen rennen.
"Deze drie, die bruine komt uit hetzelfde nest als Bambi" Nog steeds staar ik naar het huis voor me, althans een huis zelf is er eigenlijk niet meer van over.

Het is een bouwval, het ziet er zwart en geblakerd uit alsof er brand heeft plaatsgevonden. Fabio pakt mijn hand vast en haalt me uit gedachte.
"Je vragen zullen zo beantwoord worden mami" Mijn hoofd zit inderdaad vol met vragen, ik snap niet hoe Carlos hier woont maar wie ben ik om daarover te oordelen. Ik weet dat net als Fabio, Carlos ook vol mysterie zit dus hij zal wel zijn reden hebben. We lopen het bouwval door er hangt een gekke lucht.

We lopen een hal door, wat er nog van over is. Mijn ogen komen tegemoet met steigers en een nieuwbouw waar we doorheen lopen, rap muziek dringt mijn oren in. De nieuwbouw lijkt al even aan de gang te zijn.
"Carlo!" Roept Fabio hard en een stoel voor me aanschuift waar ik op ga zitten en Fabio drinken voor me in schenkt. Voor even kijk ik rond, mijn ogen vallen op een foto en op dat moment komt Carlos binnen en draai me dan om naar hem.
"Hoi!" Hij knikt en draait de stoel om en gaat zitten.
"Je vraagt je zeker af wat je hier doet?"
"Ja..." Afwachtend kijk ik hem aan.
"Fabio en ik moeten je wat vertellen" Uit zijn toon weet ik niet of het iets goed is of niet.
"Jullie maken me zenuwachtig..."

"Con calma por favor - voorzichtig alsjeblieft" Zegt Fabio tegen Carlos die knikt.
"Mami het is belangrijk dat je je niet druk maak, als het teveel wordt vertel het ons"
"Vertel nou maar"
"Heb je toevallig het nieuws gezien van de afgelopen dagen?"
"Wat dan precies?" Carlos staat even op en komt terug met een krant die hij op tafel legt.

"Dit precies" Wijst hij naar de voorpagina met de dikgedrukte krantenkop 'Meest gezochte voortvluchtige ontsnapt uit Carcel - gevangenis La picota'
"Iemand die uit de gevangenis is ontsnapt?"
"Niet zomaar iemand Farah"
"Mijn neef, Fabio zijn broer"
"Wat?" Vraag ik verward.
"Je hebt nog een broer?" Fabio knikt, verbaasd kijk ik beide mannen aan.

"Wacht, dus deze man die ontsnapt is, is jouw broer? Jouw neef?"
"Si..."
"Dus je hebt nog een broer?" Vraag ik nogmaals verbaasd en Fabio weer knikt.
"Huh maar ik sna-"
"Ik zie hem al jaren niet meer als mijn broer. Ik heb hem afgeschreven, hij betekent niks voor me en dat is de reden dat ik er nooit over gesproken heb. Dat heeft een reden" Zegt Fabio kill en staar hem even aan, geen greintje gevoel zit erin. Ik kijk naar de Fabio die ik voor het eerst ontmoet had, de kille en koude man.

"Ik heb je verteld dat Isabella dood is maar niet hoe en wat"
"Maar dat hoeft ook niet..."
"Anders begrijp je niet waarom wij hem hebben afgeschreven en ook nooit over hem gepraat hebben" Vervolgt Carlos.
"Farah, Isabella is..."
"Isabella is vermoord" Zegt Carlos vervolgens zacht.
"Wat?!" Piep ik uit, ongeloofwaardig kijk ik hem met grote ogen aan.
"Vermoord?" Ik durf het haast niet over mijn lippen te krijgen, Carlos zijn blik wordt donker en hij knikt.
"Door hem!" Zegt hij ijzig en de krant naar de andere kant van de tafel gooit. Nog steeds verbaasd, geshockeerd en sprakeloos kijk ik hem aan.

"Dus jouw broer, jouw neef heeft jouw vrouw vermoord? De man die uit een zware gevangenis ontsnapt is?" Beide knikken ze.
"Maar waarom? Hoezo?" Mijn stem valt abrupt weg en sla mijn hand voor mijn mond.
Niemand zegt iets, er heerst een akelige stilte.
"Farah, ik wil je best alles vertellen maar ik weet niet of je dat aan kan..." Verbreekt Carlos de stilte.
"Vertel maar" Hij kijkt kort Fabio aan die knikt.
"Fernando is een psychopaat, un sicario - (huur)moordenaar..."
"Ik weet niet eens wat ik moet zeggen" Fluister ik vol ongeloof.

"Er is meer, het is een heftige verhaal. Wanneer je het niet meer aan kan moet je dat zeggen. Ik bespaar je de details"
"Ik weet niet eens waar ik moet beginnen maar Isabella is mijn jeugdliefde, we wisten beiden dat we elkaar leuk vonden. Maar Fernando vond haar ook leuk en probeerde alles om Isabella te krijgen maar ze had geen oog voor hem. Hij kreeg uiteindelijk zelf een relatie en is ergens anders gaan wonen, na jaren is zijn vriendin vermoord en is hij in een andere wereld verzeild geraakt waardoor we hem eigenlijk niet zagen. Zodra Isabella achttien werd zijn we gaan trouwen, trouwen boeit me niet maar omdat zij uit een nette familie komt die alles op de juiste manier wou doen ben ik met haar getrouwd omdat ik wist dat ik haar wou. Na jaren van de dood van zijn vriendin is hij opgedoken..."

"Een van de ergste eigenschappen die je kan hebben is jaloezie heb ik geleerd. Hij kon het niet hebben dat we samen waren, hij heeft een keer gezegd als hij Isabella niet kan krijgen dan niemand niet, dus ik ook niet. Op een nacht kwam hij hier, heeft het huis onder benzine gegooid. Door de honden en de geur werd ik wakker en heb Isabella wakker gemaakt. Het huis werd in brand gestoken, ik heb haar naar buiten gestuurd, de belangrijkste spullen gepakt en ben het huis uit gerend maar kon Isabella niet vinden..." Ik slik bij het zien van Carlos zijn intense blik vol woede en verdriet, zijn stem klinkt gebroken.

"Ik hoorde haar en Fernando schreeuwen waar ik naar toe was gerend. Hij hield Isabella vast en we raakte in een heftige ruzie, hij was compleet over de rooie en heeft me neergeschoten. Het gekrijs van Isabella kan ik nog steeds horen. Alles ging zo snel, dat opeens Isabella voor me lag dood te bloeden, ik kon niks doen als enkel haar bloed stelpen. Machteloos, machteloos zijn is het ergste wat er is als het gaat om je liefde. Ik kon haar niet helpen, de dag dat Fernando haar heeft vermoord, heeft doodgeschoten heeft hij mij ook vermoord..." Er gaat een koude rilling over mijn lichaam heen, hij heeft alle details weggelaten maar aan zijn blik kan ik zo zien dat er zóveel meer is, het gaat veel dieper dan dat hij nu in het kort verteld.

"Hij heeft Isabella voor jouw neus doodgeschoten? Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik heb geen woorden hiervoor. Ik-"
"Si, niet alleen Isabella maar ook mijn kind"
"Jouw kind?"
"Isabella was zwanger, bijna uitgerekend, hij heeft haar meerdere keren neergeschoten. De broeders heb de baby nog proberen te redden maar dat mocht niet baten. Haar ouders, haar familie ze haten me, ze geven mij de schuld ervan en mag daarom mijn zoon niet meer zien"
"Jouw zoon? Je hebt een zoon?" Vraag ik verbaasd, ik heb nooit geweten dat hij kinderen had. Carlos zucht en gaat over zijn vlecht heen.
"Ja, Daniël"

De tranen rollen inmiddels al over mijn wangen, zijn stem klinkt intens pijnlijk. En nu, nu begrijp ik Carlos zijn gedrag, zijn mysterieuze en kille gedrag toen ik hem in het begin leerde kennen. Wat er achter hem schuilt, zijn verhaal

"Ik weet echt niet wat ik moet zeggen"
"Je hoeft niks te zeggen maar dat is mijn verhaal"
"Ik ben gewoon in shock" Mijn tranen veeg ik snel weg en sta op om Carlos een knuffel te geven.
"Het spijt me, het spijt me zo erg dat je dit hebben moeten meemaken."
"Het is oke" Volgens mij is hij voor even ongemakkelijk en laat ik hem los.
"Het is niet oke, dat is gestoord!"
"Geloof me, je weet niet waar mensen tot in staat zijn door jaloezie." Ik zucht vermoeid.
"Maar je woont hier nog steeds?" Hij knikt.
"Maar hoe kan je hier wonen? Dat is toch niet gezond om in een bouwval te wonen, zeker niet waar er brand geweest is" Zijn schouders haalt hij op.

"Es mi casa - het is alsnog mijn huis, ons huis..." Doelt hij op Isabella.
"Je weet wel dat je bij ons welkom bent toch"
"Ja dat weet ik" Lacht hij klein, het is zijn tweede huis maar na dit te horen wil ik hem nog meer duidelijk maken dat hij echt welkom is en niet door mij weg hoeft te blijven.
"Is hij er mee weg gekomen?"
"Nee hij is ervoor opgepakt, er was bewijs genoeg door de camerabeelden. Maar zoals je weet is hij nu ontsnapt en ik hou mijn hart vast voor wat hij gaat doen"
"Nog gaat doen?"

"Mami er is nog iets..."
"Nog iets? Ik kan denk ik niet nog zo een heftige verhaal aan" Ik ga zitten en kijk Fabio aan.
"Geen details. Maar je weet dat
mijn broer Pedro vermoord is..." Uit hij op een bepaalde toon.
"Nee dat meen je niet!" Roep ik als ik weet wat hij wilt gaan zeggen.
"Hij heeft zijn eigen broer vermoord?"
"Jullie hebben me helemaal in schok gebracht, ik weet echt niet wat ik moet zeggen" Ik ga over mijn slaap heen en loop naar buiten.