Survive For Love

Hoofdstuk 81

Fabio veegt teder mijn tranen weg, dit gevoel kan ik niet eens omschrijven. Een warme, liefdevolle gevoel en zóveel meer dan dat.
"Hij is mooi hmm" Ik knik lachend zonder mijn ogen van dit kleine mensje af te wenden. Voor even sluit ik mijn ogen en laat het allemaal bezinken, het besef dat ik dit gemist heb bij Emiliano hakt er flink in. Fabio neemt hem over als het me teveel wordt en van de vermoeidheid van de bevalling in slaap val.

"Baby!"
"Ssht niet zo schreeuwen mama slaapt" Hoor ik Fabio fluisteren en ik mijn ogen open maak, Fabio heeft Emiliano opgetild die vol bewondering naar de baby staart.
"Waar is de rest?" Vraag ik als ik me stem gevonden heb.
"Op de gang, heb je kunnen slapen?"
"Ja, hoelang heb ik geslapen?"
"Bijna drie uurtjes..." Het lijkt alsof ik een eeuwigheid geslapen heb maar nog steeds moe ben, Emiliano probeert het bed op te klimmen en als het met behulp van Fabio is gelukt gaat hij op mijn buik liggen.
"Hij is denk aan het kijken of je buik weg is omdat de baby er is" Ik grinnik kort en ga over zijn haren heen.
"Weg?"
"Ja, de buik is weg" We worden onderbroken door het geklop op de deur en de kraamverzorgster naar binnen komt.

"Hoe voel je je?"
"Goed maar wel vermoeid en een wrak" Ze glimlacht.
"Hij slaapt nog, piep me maar op als hij wakker is dan kan hij aan de borst" Voor even wordt ik zenuwachtig maar stem in en ze de kamer verlaat.
"Laat iedereen maar binnen"
"Zeker?"
"Ja..." Fabio drukt een kus op mijn hoofd en de kamer verlaat en even later heel de familie binnenkomt en de kleine bewondert.
"Hoe ging het?" Vraagt Houda oprecht.
"Goed, zóveel beter als de vorige keer. Het ging ook best snel" Doel ik op de bevalling en met iedereen blijf praten.

De kraamverzorgster komt binnen en helpt hem aan de borst te zetten, dit is onbeschrijfelijk ik heb het hooguit twee keer met Emiliano mogen ervaren en dat was van korte duur. Gulzig drinkt Pablo door tot hij voldaan is en ik zachtjes op zijn rugje klop.

-

Enkele dagen later.

"Het verbaasd me hoe goed het gaat" Fabio lacht breed.
"Dat is alleen maar goed, je straalt helemaal mi encanta - ik hou ervan om je zo te zien. Het doet me goed dat het goed met je gaat mami" Zegt Fabio oprecht. Als ik uit de wipstoel wil is Fabio me voor en pakt Pablo uit mijn armen om in zijn bedje te leggen. Emiliano staat op en rent naar het bedje en gefascineerd kijkt hoe Fabio hem in bed legt. Hij vindt het helemaal geweldig om een broer te zijn en wilt met alles helpen.

"Emi ga mama halen" Hoor ik Fabio zeggen en Emiliano de kamer in loopt en hij op me been tikt. Wanneer ik mijn ogen open maak staren zijn grote bambi ogen me aan en wilt me uit de trekken stoel.
"Que paso - wat is er?"
"Dada!"
"Wat is er met papa?" Lachend loopt hij de deur uit.
"Met papa is er niks alleen het feit dat ik je wil verwennen" Lacht Fabio als ik de slaapkamer in loop waar hij kaarsen heeft aangezet en me naar de badkamer leidt die vol is met kaarsen en rozenblaadjes. De geur van badolie dringt mijn neus in.
"Geniet van je bad. Ik ga deze boef eerst in bed stoppen"
"Ai papi gracias - dankje" Glimlach ik breed en een kus op zijn mond druk en dan uitkleed en in bad ga. Na het bad trek ik een hemd met een badjas aan, Fabio ruimt de badkamer op en komt ook in de keuken zitten.

Voor ons beide schenk ik een kop thee in.
"Wil je nog iets eten?" Fabio schudt zijn hoofd.
"Thee is genoeg mami" Uitgeput gaan we op de bank zitten en zet de tv aan, aandachtig kijk ik naar de soapserie die aan de gang is.
Fabio woelt door mijn haren wat hemels aan voelt en ik onderuitgezakt ga liggen.
"Je maakt me slaperig zo, dat weet je toch"
"Hmm" Ik richt me op Fabio als de soap serie is afgelopen.
"Farah ik ben trots op je"
"En ik op jou"
"No en serio - nee, ik meen het. Het gaat oprecht goed" Ik omhels hem strak, dit alles is het tegenovergestelde ten opzichte van Emiliano waar ik blij om ben. In het begin was ik wel angstig maar het gaat oprecht goed, beter als ik had kunnen denken.