Survive For Love

Hoofdstuk 37

"Fabio niet doen!" Lach ik beschaamd en zijn hand wegduw om van het keukeneiland af te gaan maar zonder succes. Hij masseert mijn benen en de binnenkant van mijn dijbenen, hoe graag ik ook wil toegeven probeer ik hem tegen te houden.
"Carlos komt zo..." Komt er zacht uit mijn mond.
"Y - dus?"
"Hij kan elk moment binnen komen!" Fabio zal Fabio niet zijn als hij me niet de mond zou snoeren door me vurig te zoenen.
"Fabio, ik meen het!" Mompel ik.
"Ik ook, maak je geen zorgen" Zegt hij nonchalant voor ik maar iets terug kan zeggen duwt hij me zachtjes naar achter, met mijn handen steun ik op het keukenblad. Zijn tong speelt een langdurig spelletje met mijn geslachtsdeel waar ik onder bezwijk en mijn benen strakker om hem heen sla, op een gegeven moment voel ik zijn vingers in me glijden. Mijn brein krijgt haast kortsluiting, hij flikt het elke keer, echt élke keer weer opnieuw.

"Hoe..." Ik kom niet uit mijn woorden en moet nog op adem komen, de brede sneaky glimlach op Fabio zijn gezicht vermaakt me.
"Hoe ik het elke keer weer flik?" Lacht hij en ik knik, dat is een vraag die ik zo vaak stel dat hij inmiddels weet wat ik wil vragen.
"Door je te kennen" Knipoogt hij, mijn lippen druk ik op die van hem, ik verbreek de zoen zodra ik de honden hoor blaffen.
"Laat me los!" Roep ik paniekerig, Fabio kan er alleen maar om lachen. Carlos kan elk moment binnen komen en ik probeer zo snel mogelijk de keuken uit te gaan. Hij laat me los maar trekt me al gauw terug, hij zoent me hartstochtelijk.
"Ik maak het nog goed..." Zeg ik zacht tussen neus en lippen en snel mijn badjas strak dicht knoop.
"Dat is je geraden ook" Gromt hij en hard op mijn bil slaat en ik snel de keuken uit loop. Zodra ik de hal uitloop komt Carlos naar binnen.
"Hola"
"Hoi!" Haastig loop ik de naar de slaapkamer en ga op het bed zitten om op adem te komen en laat me achterover vallen.

De deur gaat in een snelheid open en geschrokken ga ik rechtop zitten en kijk naar Fabio die de deur met een zwaai dicht slaat en op me af komt lopen.
"Con todo respecto - met alle respect maar ik kan niet tot straks wachten" Ik schater het uit.
"Ben je gek! Carlos is hier..."
"Denk je dat hij ons nooit gehoord heeft" Verbaasd kijk ik hem aan en voel meteen de schaamte op komen.
"Dat meen je niet..."
"Hoe vaak heb je hem de volgende ochtend getroffen nadat we seks hebben gehad. Het is niet dat hij die ochtend komt opdagen maar overnacht heeft" Vol ongeloof staar ik hem aan.
"Nee!" Hij knikt lachend.
"Dat is niet grappig! Ik schaam me nu al helemaal!" De kussen gooi ik op hem die hij vangt.
"Nergens voor nodig. Dat boeit hem echt niet, weet je hoe vaak ik Carlos heb horen se-"
"Wat?!"
"Het boeit hem echt niet, wij zijn heel open in ons familie. Dit is wel het laatste waar hij zich druk om maakt"
"Dat jullie zo open zijn wilt niet zeggen dat iedereen hoeft te weten en te horen dat we..."
"Weet ik, daar heb ik tegenover jou respect voor. Ik kan er ook niks aan doen dat hij het wel gehoord heeft"
"Hoe moet ik Carlos nu onder ogen komen? Ik schaamde net al toen hij me zo in een korte badjas en losse haren zag en nu ik dit weet al helemaal!" Rondom zijn familie kleed ik me normaal maar alleen met Fabio is het meestal wel een korte badjas over een shirt zonder broek en los haar.
"Dat hoeft niet, zoals ik al zei het boeit hem echt niet...."
"Mij wel!" Fabio zucht en gaat over zijn gezicht heen, ik ben totaal verbaasd. Waar Fabio en zijn familie heel makkelijk zijn in omgang met elkaar en heel open, is voor mij wennen, ongemakkelijk en soms zelfs beschaamd. Zo heel open zijn naar iemand toe ben ik nooit geweest, ik vond het zo moeilijk om me open te stellen naar Fabio. Dat hun familie zo open is met elkaar ben ik nog steeds niet gewend.

Geïrriteerd loop ik de badkamer in.
"Mami wees niet boos por favor- alsjeblieft."
"Ik ben niet boos maar kun je je voorstellen hoe ik me nu voel. Hoe erg ik me schaam!"
"Ja tuurlijk kan ik me dat voorstellen. Het is bij ons normaal, jij moet daar aan wennen. Bij jullie in het algemeen is het een no-go, taboe, no se - ik weet het niet" Fabio tilt me op en zet me op de wastafel, hij staat duidelijk op springen maar zelfs nu houdt hij zich in.
"Ik schaamde me al bij jou als ik kreunde laat staan dat hij me gehoord heeft" Zijn vingers gaan door mijn krullen heen.
"Weet ik, je hebt gelijk..." Hij schraapt zijn keel, nog steeds verbluft kijk ik hem aan.
"Het is al goed mami" Glimlacht hij klein, ik zucht diep. Fabio strijkt over mijn kin heen en drukt een kus op mijn mond.

De koude kraan in de douchecabine draait hij open voor hij erin wilt stappen trek ik hem terug.
"Wacht..."
"Zolang hij ons niet hoort vindt ik het goed, smoor me de mond maar..." Hij lacht zacht en schudt zijn hoofd.
"Nee Farah, ik heb respect voor je. Ik wil niet dat je er nog meer onprettig bij voelt. Ik snap je hé, het is niet erg" Hij stapt de cabine in, ik sluit me bij hem aan en draai de kraan naar minder koud.
"Weet je het zeker?" Ik ga voor hem staan, zijn ogen zijn gesloten.
"Si" Mijn armen sla ik om hem heen en rust mijn hoofd op zijn borstkas, ik duw hem om te gaan zitten. Zijn geslachtsdeel neem ik in mijn mond, hij is totaal sprakeloos.
"Ay dios mio - oh mijn god..."
"Farah!" Hij streelt door mijn haren heen. Vervolgens ga ik boven hem zitten en verlos hem uit zijn lijden, hij smoort ons gekreun door me te zoenen. Hij tilt me op, mijn rug komt in aanraking met de muur en Fabio begint de tempo op te voeren en harder te stoten tot we tot onze climax komen.

Voldaan kijk ik hem aan, hij komt nog op adem.
"Je vraagt me hoe ik het altijd flik. Maar jij bent net zo ondeugend en stout" Lacht hij.
"Maar het had niet gehoeven he mami, ik respecteer je daarvoor. Ik had gewoon een douche kunnen nemen" Mijn schouders haal ik op.
"Ik wou je gewoon uit je lijden verlossen, dat doe je ook bij mij. Ga nou want hij heeft al te lang gewacht"
"Maar toch. Hij redt zich wel hoor" Lacht hij en drukt een kus op mijn hoofd. Na dat hij gedoucht heeft kleedt hij zich aan en verlaat de badkamer.

Na het douchen kleed ik me aan, mijn natte haren kam ik door en smeer er olie in om een strakke lage knot te maken.
Uren verstrijken en in de afgelopen uren heb ik Carlos bewust vermeden omdat ik me schaam, de joint druk ik uit en loop naar binnen wanneer ik het kantoor benader hoor ik de mannen uitbundig praten en lachen. Het geeft me een grote glimlach. Onhandig maak ik de deur open, Carlos geeft me zoals gewoonlijk een knik.
De dienblad met drinken leg ik neer.
"Hoe lang werken jullie nog door? Jullie zijn al uren bezig..." Ik kijk op naar Fabio die een simpele korte broek aanheeft en zijn ontblote bovenlichaam, ik moet moeite doen om niet te bezwijken. Lachend kijkt hij me aan en geeft me knipoog.
"We zijn al klaar maar waren gewoon aan het praten" Ik kijk naar het tekentafel waar een hele schets op te zien is.
"Oke, willen jullie eten? Ik heb eigenlijk geen zin om te koken..."
"We kunnen ook naar opa en oma gaan" Zegt Carlos.
"Er is nog wel eten van gisteren over..."
"Dan eten we dat" Zegt Carlos en zich omdraait om een paar slokken van zijn drinken te nemen. Fabio knikt instemmend en ik loop dan weg.

De gebraden kip met olijven en groente warm ik in de oven op, bak er friet bij en zet broodjes in de oven. Carlos loopt na enige tijd de keuken in en wast zijn handen.
"Het ruikt lekker" Mompelt hij en uit de koelkast te drinken pakt, dit is net Carlos zijn tweede huis. In het begin moest ik daar echt aan wennen maar weet nu niet beter.
Hij gaat zitten en geef hem een bord.
"Je wou me een tijdje geleden wat vragen maar die vraag heb je nooit meer gesteld..." Ik ben verbaasd dat hij vandaag zoveel met me praat, dat komt nooit voor. Hij is altijd kortaf en zegt enkel het nodige.
"Tijdens het crossen..." Herinnert hij me.
"Niks bijzonders"
"Je leek er mee te zitten, mocht je het nog willen vragen hoor ik het wel." Ik knik en dan loopt Fabio naar binnen, hij heeft een hoodie aangetrokken. De airco in huis staat altijd zo hoog.
We beginnen aan het eten en spelen daarna een bordspel.