Survive For Love

Hoofdstuk 61

We zijn geland in Bogota, Colombia. Ik ga zitten op de bagagekar aangezien het nog wel even kan duren voor we onze koffers hebben. Fabio wou er tussenuit na alles wat er gebeurd is en nu we de drie maanden zwangerschap behaald hebben en het goed gaat ondanks ik af en toe nog een emotionele onstabiele wrak ben. Wanneer we onze koffers hebben lopen we naar de exit hal.
"Bogota is waar het allemaal begon mamacita!" Lachend slaat hij op mijn kont en ik mijn opmerking maar achterwege laat.
"Jij wist toen al dat je me leuk vond maar ik nog niet. Pero - maar hier begon alles inderdaad" Even moet ik hard lachen als ik er aan terug denk, ik had geen weet van dat hij me leuk vond.
Als Fabio zijn papieren gecontroleerd zijn krijgen we de autosleutels en lopen naar de jeep. Hij laad de koffers in en we rijden naar het hotel.
"Dit is het hotel waar ik toen verbleef!"
"We blijven hier een paar dagen en dan gaan we naar een andere deel van Bogota"

Terwijl we nog even wachten tot onze kamer klaar is zitten we in de lobby.
"Wat wil je eten? Waar heb je zin in?"
"Lo que sea - doe maar iets zolang het maar pittig is" Fabio besteld het eten en wanneer de kamer gereed is worden we geroepen.
"Fabio! Mucho tiempo - lang geleden!" Beide draaien we ons om naar een man in pak die aan zijn badge te zien in dit hotel werkt. Ik loop alvast door naar de liften en druk op de liftknop wanneer hij aan komt lopen.

"Wow je hebt flink uitgepakt!" Bij het zien van alle ballonnen, kaarsen, rozenblaadjes en versieringen kijk ik even mijn ogen uit. Ik krijg hier nooit genoeg van, maakt niet uit hoe vaak hij dit doet en hoe vaak hij me verrast het went nog steeds niet. Ik loop door en zie dan pas hoe groot onze kamer is, een suite.
"Mira que grande - kijk hoe groot!" Het bed is versierd met rozenblaadjes maar ik kan het niet laten om erop te springen en trek Fabio mee.
"Ik kon het niet laten" Hijg ik als ik van het bed af ga en hij lachend zijn hoofd schudt van mijn actie.

De suite kijk ik rond en besef dat dit echt groot is, letterlijk alles. In de kamer staat er zelfs een jacuzzi bij het raam.
"Ai Fabio, dit hoefde echt allemaal niet" Ik hou hem strak vast.
"Als het aan jou ligt hoef ik niks. Pero mi encanta - maar ik vindt het leuk. Ik hou er van om dit te doen dat weet je toch"
"Ja dat klopt..." Fabio is van eigens een romantische man vol passie, charisma en zorgzaamheid.
De schuifdeur van het balkon maak ik open en geniet van het uitzicht. We zitten op de elfde verdieping en het is prachtig, de zon kan elk moment onder gaan en de stad wordt verlicht door de stadslichten.

"Mami! La comida yego - het eten is er" Ik loop naar binnen en schuif de schuifdeuren achter me dicht. Hij haalt alles uit de zakken en ik ga alvast zitten.
"Hmm" Pasta met groente en pittige garnalen, een stukje taart en een brokje kush. Vragend kijk ik hem aan.
"Solamente pa anoche, huntos. - alleen voor vanavond, samen" Ik glimlach klein.
"Maar het is niet nodig, ik kan het ook alleen ruiken"
"Het is al goed" We beginnen aan het eten en kletsen aan een stuk door. Fabio laat het jacuzzi vol lopen met badzout en bad olie met lavendel.

Eenmaal in de jacuzzi sluit ik mijn ogen en even later komt Fabio erin die mijn schouders en rug masseert. Zijn armen omklemmen mijn lichaam en gaat over mijn buik heen.
Als het water afgekoeld is gaan we de jacuzzi uit, drogen elkaar af en trek ik een nachthemd aan.
Fabio trekt een simpele witte hoodie aan en een jogger.
"Hier" Hij reikt me een hoodie en jogger aan die ik over mijn nachthemd aantrek.

"Het is een stuk kouder als de laatste keer dat ik hier geweest ben" Ik ga zitten op het bankje in de balkon.
"Dat komt omdat we nu in een andere seizoen zitten als laatst. Waar we hierna heen gaan is het nog kouder"
"Nog kouder?"
"Si, Bogota is kwa temperatuur verschillend. Hoe hoger in het gebied, hoe hoger richting de bergen hoe kouder het wordt"
"Ik ben benieuwd" Barranquilla is tropisch en heerlijk warm dan ben ik wel benieuwd naar hoe koud Colombia kan zijn.
"Wel gek, een deel is tropisch warm en ergens anders regen of koud"
"Mami Colombia is enorm groot, het hangt er vanaf waar je zit"

Hij rolt de joint in elkaar en steekt het op en komt naast me zitten. Fabio neemt een paar hijsen en doet een aantal keren een gunshot en ik blaas het rook uit.
Genietend sluit ik mijn ogen en blaas de laatste rook uit en ik de joint uit druk.
Voor ik Fabio een vraag kan stellen beantwoord hij de vraag die ik heb.
"Het is niet erg zolang het zo puur mogelijk is. Cannabis is een medische plant, sterker nog het kan helpen als je kwaaltjes hebt zoals misselijkheid. Ik heb mijn onderzoekje gedaan, ik wist veel over cannabis maar nog niet zoveel" Lacht hij breed.
"En je doet het niet elke dag zoals voorheen meer"
"Dat wist ik niet eens"
"Mensen zeggen zoveel over wiet algemeen hoewel ze eigenlijk niks weten. Daarom moet je altijd research doen zodat je weet waar je het over hebt" Ik knik lachend.
"We kunnen wel een avondje chillen. Niks ergs mee, ik weet wat ik zeg en doe." Hij drukt een kus op mijn lippen.
"Yo se - weet ik" Ik knuffel hem strak waarna hij me optilt en naar binnen loopt.

Ik ga op het bed in een kleermaker zitten en hij komt tegen over me zitten.
"Wat heb jij?"
"Chocolademousse met nootjes en karamel" Gretig pak ik de lepel uit zijn hand en neem een hap van zijn toetje. Hij moet erom lachen.
"Dit is echt lekker!" Hij knikt en pakt gauw de lepel van me af om zijn eigen toetje verder te eten en ik de cheesecake op eet terwijl we diepgaande gesprekken met elkaar hebben.
"Waarom lach je?" Vraagt hij uiteindelijk en me bij mijn benen vast pak en naar zich toe trekt.
"Ik hou van deze avonden waar het nergens om draait als alleen ons. Die hebben we altijd maar even ergens anders zijn, diepe gesprekken hebben, spelletjes spelen no se - geen idee maar het is een andere vibe als thuis"
"Si hmm, ik hou er ook van." Zijn baard kriebelt in mijn nek die hij onder kust en uit een harde lach.

"Mi ecanta tu sonrisa - ik hou van je lach!" Fabio port een aantal keren in me zij waardoor ik nog harder moet lachen.
"Stop! Het kietelt!" Hij pakt met een hand mijn gezicht vast en drukt een lange kus op mijn lippen.
"Hoe vaak ga je dat zeggen?" Vraag ik er tussendoor.
"Nog heel vaak, todo tu vida. Sabes porque? - heel je leven, weet je waarom?"
"Porque - waarom?"
"Omdat je dat verdiend. Farah tu estas linda, hermosa, preciosa - Farah je bent mooi, prachtig. En da-"
"Ook nu?"
"Siempre - altijd!"
"Ook al ben ik in de afgelopen twee jaar aangekomen?"
"Si claro - ja tuurlijk. Kilo meer of minder maakt niet uit je bent en blijft prachtig mami. Ik wil dat je dat onthoud" Hij tikt tegen mijn slaap aan.
"Je weet dat je jezelf ook mooi moet vinden hmm"
"Ja weet ik" Glimlach ik breed.
"Denk je dat ik je minder mooi zal vinden?" Ik knik.
"No mami tuurlijk niet" Hij drukt intens zijn lippen op de mijne.
"Una cosa mas - nog een ding. Deze wondertje zal in zekere zin je lichaam doen veranderen, jouw hormonen, stemmingswisselingen. Je gaat een buik krijgen en dat allemaal vind ik niet erg. Ik kan juist niet wachten tot je buik tevoorschijn komt" Lacht hij breed.
"Het maakt me wel zenuwachtig..."
"De veranderingen?"
"Si, ik kan me niet voorstellen dat mijn buik opeens gaat groeien. Es un locura - het is gek"
"Lo es - dat is het ook. Bedenk maar hoe wonderbaarlijk een vrouwelijke lichaam is. Es un locura pero muy linda - het is gek maar heel mooi"
"En we doen dit samen" Hij verstrengeld zijn vingers tussen de mijne.
"Huntos - samen"