Survive For Love

Hoofdstuk 31

Gapend loop ik de keuken in, Fabio was allang naar werk vertrokken. Het is zijn laatste werkdag voor zijn vakantie begint.
De ketel zet ik op het fornuis en ga aan het keukeneiland zitten en wacht tot het water kookt. Een notitieblaadje krijgt mijn aandacht en glimlach meteen bij het lezen ervan.
"Buenas - goedemorgen. Eet smakelijk, het wordt laat tot vanavond amor." Lees ik hardop en het notitieblaadje op de koelkast plak, hij heeft een kom met fruit gelaten en de rondje kaasbroodjes waar ik zo gek op ben die ik in de oven zet om het op te warmen.
Zodra de ketel fluit zet ik het vuur uit en haal de ketel van het vuur en pak een mok waar ik een theezakje in zet en het hete dampende water in schenk. De broodjes haal ik uit de oven en begin dan aan mijn ontbijt, zodra ik klaar ben was ik alles af en maak de achterdeur naar buiten open en zet schone water en brokjes in de bakken voor de honden. Ik ga in de schommelstoel zitten en steek een joint aan. De huistelefoon gaat af en versnel me stappen naar binnen, op het scherm zie ik Fabio staan en verward kijk ik naar de telefoon in mijn handen.
"Hallo?"
"Hola mami!"
"Hoi! Waarom bel je via de huistelefoon?"
"Ik heb je al een paar keer gebeld en een bericht gestuurd hoor"
"Ow mijn telefoon is nog in de slaapkamer, alles goed?"
"Oke, si estoy bien - ja alles is goed. Met jou?"
"Ja ook"
"Mijn oma heeft gevraagd of je met haar naar de mall wilt en boodschappen wilt doen"
"Ja tuurlijk, heb je iets nodig wat ik voor je moet halen?"
"Nee gewoon het hoognodige"
"Oke, ik bel haar wel en dan komt ze je binnen een half uur halen. Besitos - kusjes"
Hij hangt op en ik loop de slaapkamer in om me om te kleden, ik trek een legging tot me kuiten aan en een oversized shirt. Ik ben precies op tijd klaar als ik de auto hoor toeteren.

Ze begroet me uitbundig, ik maak nog snel een boodschappenlijstje en dan vertrekken we naar de mall. In zo veel mogelijk gebrekkig Engels praat ze er op los en lopen we winkels in en uit, de laatste winkel lopen we in. Een winkel vol douche -en bad producten. Een voor een ga ik geurtjes af en voor ik het weet is mijn winkelmand al half gevuld met parfums, scrubs, kaarsen, crème en dergelijke. Ik reken af en dan lopen we naar de auto.
We rijden vervolgens naar de supermarkt en ga een voor een mijn boodschappenlijstje af.

"Ik weet dat Fabio heel vaak eten bij jullie haalt omdat hij soms geen tijd heeft om te koken. Maar ik wil dat je me leert koken, koken zoals jij kookt"
"Wil je dat echt?" De verbazing is te horen en knik lachend naar haar.
"Ik leer het je met alle liefde en plezier"
"Dankje, wat is zijn lievelingseten?"
"Alles, Fabio is niet de moeilijkste wat betreft eten en vindt alles wel lekker. Maar hij houdt het meest van vis"
"Heb je al gekookt?"
"Nee, ik heb geen idee wat ik wil koken..."
"Bueno - goed, dan gaan we samen koken!" Ze rijdt naar Fabio ze'n huis en alle boodschappen laad ik uit en berg alles op.
"Wat had je in gedachte om te maken?" Ik haal mijn schouders op, ik weet niet waar ik zin in heb. Uit de kast haalt ze een zak rijst, pasta en wijst dan naar de aardappels. Ik kies voor rijst, ze haalt van alles uit de voorraadkast en een voor een gaat ze alles na.
Op een papier schrijf ik de nederlandse benaming met de spaanse vertaling erachter.
"Arroz - rijst, leche de coco - kokosmelk" Ze leidt me door het kookproces heen en kletsen vol op, bij haar voel ik me zo op mijn gemak.
We maken rijst in kokosmelk met zwarte bonen, gebraden kip en bakbanaan. Bakbanaan en avocado is iets wat nooit mist tijdens het eten hier.
Daarnaast maak ik nog een salade.

Als we de keuken opgeruimd hebben blijft ze nog even zitten en vertrekt dan naar huis. Ik neem een lange douche en nestel me dan op de bank en kijk een programma.
Fabio zijn stem dringt mijn oren in, hij klinkt boos en gefrustreerd, mijn ogen maak ik verward open en besef dat ik in slaap ben gevallen. De deur in de woonkamer vliegt open waar ik van schrik en rechtop ga zitten.
"Hé Carlos?! Carlos donde esta - waar ben je?!" Gefrustreerd slaakt hij een kreun en gooit zijn telefoon op de bank, ik schrik van zijn temperamentvolle gedrag die ik voor het eerst mee maak.
"Fabio?" Mompel ik versuft.
"Oye - hey mami" Hij buigt zich voorover en drukt een kus op mijn lippen, hij grijpt naar zijn telefoon en loopt weg.

Ik sta op en loop de keuken in, Bunker en Bauser hun koppen liggen over de drempel van de deur die van de keuken naar buiten gaat. Ze liggen er comfortabel bij, Fabio heeft zijn honden op het uiterste getraind en mogen niet het huis in mits er iets ernstig aan de hand is. Deze honden waken in ieder geval heel goed, ze houden in deze positie blijkbaar in de gaten wat er in het huis gebeurd als ik alleen ben net zoals wanneer we slapen ze voor het balkon van de slaapkamer slapen. Zodra ik merk dat Fabio niet in de keuken is loop ik naar de slaapkamer en hoor hem binnensmond vloeken.

"Wat is er aan de hand?" Vraag ik zacht.
"Ik krijg Carlos al een aantal uur niet te pakken en toen ik hem net sprak hing hij opeens op" Ik snap niet waarom hij daarover gefrustreerd is.
"Ow, ben je net thuis?"
"Si, je sliep he? Sorry dat ik je wakker gemaakt heb"
"Maakt niet uit, moet ik je eten opscheppen en warm maken?" Hij schudt zijn hoofd en frist zich snel op in de badkamer en kleed om.
"Maar je oma heeft me geholpen met koken en ik heb me uitgesloofd en nu wil je niet eten?"
"Sorry mami, ik eet het later wel op. Gracias - dankje" Zegt hij gauw tussen neus en lippen door en heen en weer loopt om van alles bij elkaar te rapen.
"Ik word nerveus van je gedrag Fabio..." Piep ik zacht en hij stopt met waar hij mee bezig is.
"Sorry maar ik moet echt gaan!"
"Je bent net thuis, het is al tien uur geweest..."
"Ja weet ik. Pak je koffer alvast in, ik ga Carlos zoeken"
"Mijn koffer inpakken? Zoeken?" Vraag ik verward.
"Si, het gaat niet goed met hem en ik vrees voor het ergste" Roept hij na en de slaapkamer haastig uit loop, ik loop hem achterna naar de deur.
"Ga slapen, wacht niet op mij habiba" Vluchtig drukt hij een lange kus op mijn lippen.
"Kijk uit alsjeblieft" Fabio knikt en drukt nog een kus op mijn hoofd en is dan de deur uit. Verward en bezorgd laat hij me achter en ga in de keuken zitten. Zo heb ik hem nooit eerder gezien, hij leek een gefrustreerde wervelwind.

Zuchtend schep ik een bord met eten op en eet moeizaam alles op terwijl mijn gedachte alle kanten op schieten. Met mijn vingers blijf ik op het keukenblad tikken, ik was af en druk de tv uit en loop naar de slaapkamer en pak mijn koffer in. Na een joint gerookt te hebben en tanden gepoetst te hebben ga ik naar bed.