Survive For Love

Hoofdstuk 27

De zenuwen gieren door mijn lijf wanneer ik de honden hoor blaffen wat aanduidt dat Fabio thuis is, mijn hart klopt als het ware in mijn keel. Ik hoor zijn stemgeluid en voel meteen de vlinders in mijn buik, geduldig wacht ik af tot hij binnenstapt. De deur gaat open en hoor zijn voetstappen in de hal, ik hoor hem wat mompelen.
"Quien es aqui? - Wie is hier?" Met moeite hou ik mijn lach in, hij kijkt door het raam van de deur en zodra de klink omlaag gaat stokt mijn adem.
"Verrassing!" Gil ik uit, aan zijn gezichtsuitdrukking te zien is hij totaal verrast en geschrokken.
"Farah?!" Ik schater het uit van het lachen, hij kijkt me aan alsof hij water ziet branden. Nog steeds in shock opent hij zijn armen en ik hem meteen om de hals vlieg en we elkaar stevig knuffelen. Zijn heerlijk vertrouwde geur snuif ik op.
"Ay dios mio, te extrano tanto! O mijn god ik heb je zo gemist!"
"Ik jou ook" Mompel ik terwijl hij mijn gezicht belaadt met kusjes. Even laat hij me los en kijken we elkaar lang aan, hij drukt een lange kus op mijn lippen.

Hij kijkt rond en glimlacht breed.
"Je hebt wel je best gedaan mami, ik vind het leuk" Hij trekt me naar de bank en ga op zijn schoot zitten.
"Hoe? Wie heeft je geholpen hmm" Lacht hij sneaky.
"Carlos..."
"Carlos?" Ik knik, hij uit een lach.
"Vandaar dat hij zei dat we geen wedstrijd meer gingen kijken omdat hij wat te doen had en dan niet langs abuela - oma zou gaan"
"Zouden jullie een wedstrijd kijken dan?"
"Si, bij mijn oma. Een honkbalwedstrijd"
"Ow, we kunnen wel samen kijken..."
"No esta loca - nee ben je gek. Ik wil mijn tijd aan jou besteden nu je hier bent" Teder drukt hij een kus op mijn lippen, met zijn tong likt hij mijn lip. Voorzichtig glijdt hij met zijn tong in mijn mond, ik laat hem toe. Onze tongen bespelen elkaar, mijn buik lijkt dit gevoel niet aan te kunnen en ik krijg het heet. Met veel zorg zoent hij me alsof ik zo fragiel ben dat ik elk moment kan breken. Langzaam verbreekt hij de intense zoen, drukt nog een kus op mijn lippen en trekt zich terug. Beschaamd kijk ik weg en kom langzamerhand op adem, voor het eerst ben ik niet geschrokken van zijn handeling die ik normaal niet zie aankomen. Dit is na zó lang de eerste keer dat we écht zoenen en het voelt goed, ik had überhaupt niet verwacht dat ik me er goed bij zou voelen, laat staan dat ik er van genoten heb. Dit voelt anders als de korte zoen van op het strand.
"Damn Farah" Mompelt hij hees.
"Estas biën - ben je oke? Ben je geschrokken? Ben ik te snel gegaan?" Vervolgt hij, de bezorgdheid in zijn stem ontgaat me niet, ik glimlach naar hem.
"Nee ik ben niet geschrokken en nee je bent ook niet te snel gegaan. Helemaal niet zelfs, we gaan al een half jaar je hebt wel lang genoeg gewacht..." Hij strijkt over mijn wang heen en lacht.
"Al moet ik één jaar of meer wachten Farah, ik wil niet dat je je op-"
"Het voelde goed, echt waar. Maak je geen zorgen" Beschaamd hou ik mijn handen voor mijn gezicht, al snel haalt hij mijn handen weg en kijk hem aan en streelt mijn wang.
"Hmm je bloost, dat zegt voldoende" Lacht hij sneaky, ik geef hem een zachte duw.

"Ik ga douchen"
"Oke, heb je honger?"
"Si po-" Ik laat hem niet uitpraten en sta op waarna ik hem omhoog trek en de schuifdeur van de keuken open maak.
"Wat heb je allemaal gedaan? Het ruikt heerlijk"
"Gekookt"
"Hmm, als je alles warm maakt ga ik douchen en dan eten we goed?" Hij snoert me meteen de mond door zijn lippen op die van mij te drukken en me nogmaals te zoenen. Ik ga over mijn gloeiende wangen heen als hij de keuken uitloopt, deze man doet van alles met me.

Na zeker twintig minuten komt Fabio terug in een simpele hemd en korte broek en slippers. Zijn krullen die nog na druppelen droogt hij af met een handdoek. Hij schuift meteen aan en beginnen met eten en kletsen enorm veel bij.
"Het was lekker mami gracias. Je hebt me oprecht echt verrast" Hij ruimt de tafel af en wast alles af.
"Ja?"
"Ja ik heb dit totaal niet verwacht"
"Dit keer wou ik jou verrassen"
"Dat is je goed gelukt!" Ik druk een lange kus op zijn lippen.

"Hoe laat begint de wedstrijd die je wou kijken?" Hij blikt even op de klok.
"Half uurtje..."
"We kunnen alsnog samen kijken"
"Maar Fa-"
"Je bent helemaal gek op honkbal, het maakt echt niet uit kom op. Ik ben hier nog wel even hoor, we hebben genoeg tijd samen"
"Wat is even?"
"Hooguit drie maanden"
"Que - wat?!" Roept hij verrast.
"Hmm drie maanden no? Perfecte timing, over vijf dagen begint mijn vakantie ik zal wel wat leuks plannen"
"Ik ben benieuwd!" Ik haal een bakje ijs uit de vriezer en neem plaats op de bank tussen Fabio zijn benen en kijken samen de wedstrijd.