Survive For Love

Hoofdstuk 62

De gordijnen maak ik open en zie dat het enorm mistig is en dat het regent. Na een paar dagen zijn we naar een hoger berggebied gegaan in Bogota en het weer doet me denken aan Nederland maar toch anders. Ondanks ik van het klimaat in Barranquilla hou is dit voor de verandering ook lekker. Ik schrik op uit mijn gedachte als Fabio me van achter knuffelt en zijn armen om mijn buik heen doet.
"Buenas - goedemorgen" Zijn ochtendstem maakt dat ik vlinders voel, tot de dag van vandaag ben ik nog zó verliefd op deze man dat hij me nog steeds verlegen maakt en ik nog steeds vlinders in mijn buik voel.
"Buenas - goedemorgen" Mompel ik lachend en hij een kus op mijn wang drukt. Ik draai me naar hem om en druk een kus op zijn lippen en rust mijn hoofd tegen zijn borstkas.
"Lekker geslapen?"
"Si claro - ja tuurlijk!" We waren best laat gaan slapen. Ik giechel zacht en hij gaat over mijn haar heen.
"Ga je verlegen worden"
"Misschien" Hij drukt lachend mijn gezicht, nek en schouderblad onder kusjes.
"Ik vind het echt leuk dat je nog steeds verlegen wordt, dat siert je"

"Ik denk dat je cravings hebt naar pittig eten" Zegt hij als hij zijn eten op heeft.
"Hoezo?"
"Je wilt de laatste dagen alleen pittig eten, zelfs op mango doe je chilipoeder" Ik neem een slok van de thee en leg de mok neer en kijk hem aan.
"Maar ik hou van pittig eten"
"Yo se - weet ik maar nu verlang je er echt naar. Sinds wanneer eet je mango met chili" Lacht hij en ik bij zijn opmerking stil sta.
"Nooit, zijn dit cravings?" Hij knikt en ik schiet in de lach.
"Wat gaan we doen?"
"Ik wou naar de kabelbaan maar ik weet niet of de mist opklaart"
"Dat is toch niet erg"
"Als de mist zo blijft heeft het geen zin mami, dan zie je niks van het uitzicht behalve mist"

Mijn bodywarmer trek ik uit als ik ga zitten, in het kleine cafe is het lekker warm. Ik vestig mijn aandacht op de tv en kijk vervolgens naar Fabio.
"Het is zo bizar dat ik alles versta, ik sta er niet eens meer bij stil" Hij glimlacht breed.
"Ik ben trots op je mami"
"Gracias - dankje" De serveerster brengt ons onze chocolademelk en arepas en bedanken haar, de heerlijke geur van pure cacao dringt mijn neus in. Fabio en ik hadden een wandeling gemaakt en zijn langs een waterval geweest en nu zitten we hier.
Voor we gaan ga ik nog snel naar het toilet en loop naar Fabio die mijn bodywarmer reikt en ik het aantrek.

"Dit is hoog, hoger dan ik me de laatste keer kan herinneren!" Toen ik voor het eerst naar Bogota kwam en Fabio me wat van de stad liet zien zijn we ook naar een kabelbaan geweest alleen lijkt het nu hoger voor mijn idee.
"Tienes miedo - ben je bang?" Plaagt hij, zijn brede speelse lach is niet te missen.
"Nee"
"Ah no - oh nee?" Ik grijp meteen Fabio zijn arm vast als de cabine heen en weer beweegt en hij het uit schatert.
"Hou op met zulke stomme grappen lolbroek!" Ik geef hem een harde tik tegen zijn been aan en enkel zijn gelach vervult mijn oren.
"Fabio! Ik meen het"
"En anders?"
"Niks" Mompel ik en hij me omklemt met zijn arm.
"Ik zal je niet bang maken mami" Lacht hij nog steeds en een kus tegen me wang aandrukt.

Beide genieten we van het uitzicht aangezien de mist op geklaard is. Als we bij het einde komen pakt Fabio mijn hand vast en stap de cabine uit. We lopen het gebied door en gaan terug naar het appartement.
Vermoeid neem ik plaats op de bank en maak mijn knot los en masseer mijn hoofdhuid. Hij ploft naast me neer op de bank en masseert mijn hoofd, dit voelt hemels.
"Ik sta nog altijd versteld van hoe lang je haren zijn, ik dacht jaren geleden dat het lang was maar dit wauw"
"Hmmm" Mijn haar reikt inmiddels nog net niet boven mijn billen.
"Niet stoppen" Mompel ik.
"Ik wil het knippen, ik doe er niks mee en het zit me alleen maar in de weg"
"Ahora - nu?"
"Maakt me niet uit" Ik draai me naar hem om en rust mijn hoofd tegen hem aan.
"Wacht tot we thuis zijn, we hebben hier geen goede schaar om je haar te knippen" Ik knik.
"Vind je het niet erg?"
"Nee tuurlijk niet, kort of lang ik hou nog steeds van je en je blijft net zo mooi"
"Je weet altijd wat je moet zeggen"
"Es la verdad - dat is de waarheid"

We nemen een douche en gaan in bad, Fabio vlecht mijn haar als ik eenmaal aangekleed ben.
"Heb ik je al gezegd dat je een schat van een man bent"
"Si muchas veces - ja heel vaak"
"Omdat dat ook zo is" Ik druk mijn lippen op die van hem en onze tongen elkaar bespelen.
"Geniet er maar van nu het nog kan"
"Hoezo?" Ik speel met zijn ketting en sluit mijn ogen.
"Omdat je er straks misschien geen behoefte aan hebt"
"Hmm"
Versuft staar ik voor me uit als Fabio binnen komt lopen en ik hem bekijk en mijn wangen voel gloeien. Hij gooit mijn badjas naar me toe en trek het aan en dicht knoop.
"Het eten is klaar, kom"
"Je hebt gekookt?" Fabio knikt.
"Hmmm" Ik sta op om me snel op te frissen en ga zitten om te eten.
"Waarom heb je zoveel eten gemaakt?" Verbaasd kijk ik hem aan.
"Omdat ik niet wist waar je zin in had en sinds mevrouw cravings heeft heb ik een beetje van alles gemaakt"
"Gek! Het had me niet uitgemaakt hoor maar ik neem het ervan!" Ik neem van alles wat en beginnen aan het eten en als we klaar zijn ruim ik af.

"Ga je een film kijken zonder snacks?" Het zakje met kush waar ik in ruik leg ik weg en kijk naar Fabio die van oor tot oor glimlacht.
"We hebben geen snacks meer en jij zegt elke keer dat ik niet zoveel snacks moet eten"
"Dat is waar"
"Waarom lach je zo?"
"Gewoon"
"Wat ben je van plan?" Zonder wat te zeggen loopt hij weg en komt terug met een dienblad en kijk er nieuwsgierig naar wanneer hij het op de salontafel neerzet.
"Oeh!" Een van mijn favoriete taart met aardbei erop, hij heeft een chocoladetaart met karamel en nog een kleine schaal met pistachenoten en thee.
"Ik wil niet eens weten hoe ik er over een tijd uit ga zien maar dat is iets voor later"
"Nog steeds prachtig, siempre - altijd"
"Niet met je ogen rollen" Vervolgd hij streng als ik dat doe en ik kort lach, hij steekt een paar kaarsen op en komt dan zitten.
Fabio stopt de vork met het stukje taart in mijn mond waar ik van geniet, we eten en drinken alles op en ga tegen hem aan liggen en kijken naar de film.