Survive For Love

Hoofdstuk 88

Vijf jaar later.

"Papa!" Aaliyah kan er alleen maar om lachen als Fabio op de grond neer valt en niet meer beweegt. Met de toverstok tikt ze tegen zijn borstkas aan en zich voorover buigt. Fabio laat haar schrikken en geschrokken gilt ze.  Haar kinderlijke, aanstekelijke lach vervult onze oren, een lach waar je spontaan van gaat lachen. Fabio schudt haar in elkaar en knuffelt haar helemaal plat en haar niet los laat. De jongens springen op beide en even hou ik mijn hart vast zoals altijd, ondanks Aaliyah echt een meisjes meisje is houdt ze van stoeien maar dat kan niet anders met twee broers.

"Doen jullie rustig!" Mijn opmerking wordt genegeerd door het lachen en gillen van de kinderen die met elkaar stoeien bovenop Fabio. Pablo wordt op de bank geworpen, Aaliyah en Emiliano volgen daarna.
"Fabio!"
"Que - wat?" Roept hij lachend, hij kan net zo goed een kind zijn in het bijzijn van zijn kinderen. Als hij wilt opstaan springt Aaliyah op hem. Ze probeert met al haar kracht Emiliano van haar af te duwen en knijpt hem hard. Hoofdschuddend kijk ik naar het gebeuren.

"Kom we gaan eten!"
"Nee nog niet!" Schreeuwt Pablo buiten adem die nog uren door kan spelen.
"Drie tellen!" Ze gaan allemaal van Fabio af en willen naar de keuken rennen als hij Pablo en Aaliyah oppakt en op de bank gooit en Emiliano aan de kant duwt om als eerste in de keuken te zijn, een ding is zeker Fabio plaagt zijn kinderen net zo goed als hun bij hem doen.
"Wie als eerste is!" Roept Fabio lachend en alle kinderen zo snel mogelijk de keuken in rennen om hun vader in te halen.

Fabio draait de kraan open en alle kinderen hun handen gaan wassen. Ik voel een harde klap op mijn bil.
"Waar was dat voor nodig?"
"Ga zitten, ik doe de rest" Lacht hij speels.
"Ben je weer in zo een bui" Hij knikt en ik ga dan zitten en Fabio schept voor ons het eten op.

"Emiliano, nee is nee!" Zeg ik streng. Hij zucht geïrriteerd en loopt naar binnen.
"Dit slaat nergens op" Hoor ik hem mompelen, als de honden uitgespeeld zijn gaan ze liggen en loop ik naar binnen. Fabio zit op de barkruk, met Pablo speelt hij een bordspel.
"Pero - maar ma ik heb jou net geholpen met afruimen!"
Dit beloofd nog wat denk ik bij mezelf, hij verzint eindeloze excuses om weg te gaan. Fabio daarentegen lijkt er niks van aan te trekken maar ik merk en weet dat hij van onder zijn pet Emiliano observeert, ik ken hem inmiddels uit duizenden.

"Dus je hebt me alleen maar geholpen om weg te gaan?" Kaats ik terug, hij knikt.
"Dan had je niet hoeven mee te helpen" Vervolg ik.
"Hoezo mag ik niet weg? Papa praat met mama alsjeblieft" Fabio geeft geen kick en verplaats het gekleurde poppetje op het bord. Ik hou mijn hart vast als hij niks zegt, dit gaat weer zo een flinke discussie worden.

"Omdat je vorige week ook al weg bent geweest en eergisteren ook. In het weekend mag je weer gaan!"
"Wat voor domme regel is dat? Ik ga toch samen met Dani"
"Ik weet dat hij mee gaat, maar nee is nee. Ik ben uitgepraat Emiliano Ismael!" Hij slaakt een geërgerde zucht.
"Het is maar een kleine buurtfeest, de beste artiest komt vandaag! Alsof jij niet naar een feest ging toen je mijn leeftijd had" Bij het skatepark is er al twee weken van alle soorten activiteiten en concerten. Ik uit een gemaakte lach van zijn opmerking.
"Toen ik jou leeftijd had, had ik hele andere dingen aan mijn hoofd" Zegt ik kort en me omdraai om weg te lopen.
"Ja vast, je bent echt stom val neer, te lo juro co- ik zweer het o"
"Te lo juro nada - je zweert op niks. En helemaal niet op god en je moeder! Je hebt haar toch gehoord, nee is nee." Zegt Fabio kill die zijn stem verheft, zijn ellebogen rusten op het blad van de keukeneiland en hij zijn handen in elkaar gevouwen heeft.
"Hoezo jij zweert toch altijd op god?"
"Alleen als het gaat om de liefde van je moeder meer niet. Zo praat je niet tegen je moeder, helemaal niet dat ze neer moet vallen esta loco o que - ben je gek?!" Sist Fabio kwaad dat zelfs ik er rillingen van krijg.
"Waarom niet?" Daagt hij Fabio uit.
"Omdat je je moeder de dood in wenst. Ik ben klaar met jou discussies, ga je huiswerk maken want die heb je nog niet af, in plaats van te zeuren dat je naar dat buurtfeest wil. Voor de rest van de avond wil ik je niet zien en horen!" Emiliano wilt duidelijk nog wat zeggen maar Fabio laat hem niet praten.
"Ni una palabra - geen enkel woord!"
"Waarom ben je zo boos?"
"Emiliano Ismael!" Brult Fabio dat Pablo en Aaliyah meteen stil zijn van de schrik. Met tegenzin loopt hij weg, wij spelen nog een spel met de kinderen en daarna gaan ze naar bed.