Survive For Love

Hoofdstuk 96

Het bed ga ik uit en Bunker opkijkt.
"Buenas - goedemorgen Bunk" Ik aai hem onder zijn kin en loop dan de badkamer in, nadat ik gedoucht en aangekleed ben verwissel ik het beddengoed. Schuif de gordijnen open en maak de ramen open en ik begin aan het opruimen en schoonmaken. De was zet ik aan en loop de gang over, als ik langs het kantoor loop merk ik dat de deur open staat en binnenloop.
"Buenas - goedemorgen, sinds wanneer ben jij hier?" Vraag ik Carlos die door een mapje met papierwerk heen gaat.
"Ik was er al best vroeg, Emi is al vertrokken trouwens. Jij bent vroeg wakker"
"Ja ik moet ergens beginnen, jij moet oppassen zo te zien?" Hij lacht en schuift het mapje weg en ik achter het bureau loop waar de maxicosi op staat.
"Hola muneca hermosa - mooie poppetje!" Ze uit een lach als ik haar kietel.
"Hoe groeien kinderen zo snel" Ik maak een pruillip.
"Ja vertel mij wat, Dani is maar net geboren en nu ben ik opa" Lacht hij en ik ook moet lachen.
"Carlos? Ik wil je wat vragen, je hoeft alleen maar ja of nee te zeggen ik hoef geen details..."
"Bueno - goed" Hij leunt achterover en afwachtend kijkt hij me aan.
"Wist je dat Emiliano een vriendin heeft?" Carlos knikt, ik wist het.
"Hmm oke, ik ga wat te eten maken wil je iets?"
"Nee, ik kom zo"

De keuken loop ik in, ik glimlach klein als ik zie dat er ontbijt afgedekt op de keukeneiland staat met een notitie van Emiliano die ik op de koelkast plak bij de rest van de notities.
De deksel haal ik van het bord af en warm de pannenkoeken op en zet thee en neem een bakje fruit en ga buiten zitten.
"Waar is mijn poppetje?" Vraag ik als Carlos ook buiten komt zitten met een bakje fruit.
"Die slaapt, van waar je vraag over Emi?"
"Gewoon, we hadden het gisteren over van alles en nog wat. Hij zei dat de liefde tussen ons puur was en dat je dat zelden vindt, net als jij en Isabella, Rico, opa en oma. Emi zei dat hij zo een liefde wil..."
"Dus ik vroeg hem of hij een vriendin heeft maar verder wilt hij er niks over kwijt. En ik wist gewoon dat jullie het al wisten, ik hoor altijd alles als laatste. Als ik het niet gevraagd had dan zou ik het niet weten..."
"Carlo, ben ik zo een slechte moeder? Vertrouwen mijn kinderen me niet om me zulke dingen te vertellen, voelen ze zich er niet prettig bij? No se - ik weet het niet..." Uit ik verslagen.
"Ik denk niet dat dat het is, hij vindt het gewoon makkelijk om met ons te praten. Hij wacht denk ik tot het juiste moment om het te vertellen, je hebt heel wat achter de rug Farah..."
"En dan nog kan hij met me praten, is het iets serieus?"
"Ja, ik denk het wel zoals ik hem hoor praten"
"Is dat zijn eerste vriendin?"
"Serieus wel ja..."
"Hij vertelt jullie alles in vertrouwen dus bij deze eindig ik de conversatie. Ik ga verder met opruimen..." Carlos houdt me tegen als ik naar binnen wil lopen, we zijn enkele centimeters van elkaar verwijderd waardoor ik me ineens warm voel worden en we elkaar even aan blijven kijken.

"Hij zal het je echt nog wel vertellen Farah"
"Maar het is gewoon klote dat jullie altijd als eerst alles weten, ik doe er niet toe, ze vinden mij niet belangrijk genoeg om dat soort dingen met mij te delen. Wat er in hun leven omgaat..." Zucht ik kort en naar binnen loop en verder ga met opruimen en schoonmaken. De was hang ik op om de volgende was te draaien en Emiliano zijn kamer binnenloop, zijn vuile was raap ik op van de badkamertegels, in de mand gooi en ermee naar de washok loop. Ik ga door al zijn broekzakken heen waar ik wat papier uithaal, een sleutel, armband en een condoom waar ik voor even naar kijk. Dit is de derde keer in de afgelopen jaar dat ik er een vindt en elke keer verbaasd het me maar ik ben allang blij dat hij het veilig doet. Hij haat zulke gesprekken met mij maar met Fabio of met zijn ooms heeft hij er geen problemen mee. Als Fabio in mijn bijzijn zo een conversatie los liet vondt hij dat helemaal niks, alleen maar ongemakkelijk.
De wasmachine druk ik aan en zijn gevonden spulletjes op zijn bed legt. Uit nieuwsgierigheid vouw ik het papiertje open, een rekenformule en verder niks bijzonders.

"Farah! Wij zijn weg!" Hoor ik Carlos roepen en de deur achter me dichttrek en hun gedag zeg.
"Is er iets wat je nodig heb of nog voor je kan doen?"
"Nee gracias - dankje Carlos. Heb je al je papierwerk?" Hij knikt en vertrekt even later. De speaker zet ik aan en rap met de muziek mee, ik pak een fles water en loop naar buiten. Het is bloedheet vandaag en de honden liggen onder de afdak, toen Carlos zijn auto er nog stond lag Bambi onder de auto te slapen en nu loopt hij de hoek om. Ik pak hun waterbakjes die ik ververs met koud water en er wat ijsblokjes in gooi en hun met de tuinslang nat spuit waar ze van genieten.
De planten geef ik water en voldaan ga ik zitten om een joint aan te steken en een flinke hijs neem, genietend sluit ik mijn ogen en mee met de muziek zing en rap.