◄[AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.I) | #thriller (✓)

◄ [MP:1] - BÖLÜM 19 ►

(Bilgilendirme: Korku gifidir./Işıksız bir odada raflara çıkmış kedilerin yeşil gözleriyle deler gibi baktıkları giftir.)

👁‍🗨: "Saklambaç oyununun sonu her zaman tatlıya bağlanmayabilir."

[x]

Jungkook önden koridoru ilerlerken arkasından Lalisa geliyordu. "Nerede bunlar?"

Koridorlar aşırı sessiz ve tozluydu. Ve biraz da karanlık. Gece olduğunda zifiri karanlık oluyordu.

"Dikkat et yürürken, tadilattan kalma bir şey vardır ondan sonra kadının haline düşmeyelim." Diye söylendiğinde Jungkook, Lalisa aklına gelen görüntüyle daha da kötü oldu. "Ya kahretsin, ne diye hatırlatıyorsun? Gitmeyecek şimdi kafamdan yine!"

"Pardon." Dedi Jungkook öne geçerken. "Arkamda dur."

İkisi de merdivenlere ilerlediklerinde bir tıkırtı duydular. Bir esinti geldi sol taraflarından.

Sol tarafta pencere yoktu.

"Üfleme Lalisa." Dedi Jungkook. Lalisa kaş çatıp yüzünü buruşturdu. "Ne üflemesi Jungkook?"

Aslında, kendisinden 5 yaş büyük birine adıyla seslenmek oldukça saygısız olduğunu hissettiriyordu Lalisa'ya. Yine de bunu dile getirmese iyiydi.

Merdivenleri çıktıktan sonra sol tarafta, küçük bir parıltı gördüler. Parıltı, 2 saniye havada durup ardından söndüğünde Jungkook duraksayarak parıltının olduğu yere bakındı. "O neydi?"

"Ateş böceğidir. Hadi ilerle." Lalisa Jungkook'un omzuna dokunarak ilerlemesini söyleyince Jungkook takılmadı.

"Korkuyorum."

"Ben de." Dedi Lalisa. "Ama bulmamız gerekiyor."

[MP1]

Chaeyoung gözlerini açtığında derin bir nefes alarak odanın havasını içine çekti. Solundaki pencereden kendisine doğru yansıyan ışığa baktı ilk önce. Sonra sağındaki duvar ve köşede duran kapıya. Kapı açılıp içeri hemşire girdiğinde kendisine gülümsedi. "Günaydın Bayan Park."

Chaeyoung'un derin nefesler almak dışında konuşmaya hali yoktu.

"Nasıl hissediyorsunuz?"

Sağ bel kısmında keskin bir acı hissediyordu.

Bir şeyler hatırlar gibiydi. Görüş açısı bir anda kayıyordu, perdelerin kendiliğinden çekildiğini, evin içinde uyumsuz notalarda piyano çalış sesleri duyduğunu, ayağının bir şeye takılarak bir anda yere düştüğünü, ve belinin sivri bir şeye battığını hatırlıyordu.

"N'oldu... bana?" Doğrulmaya çalışarak sırtını hafifçe yastığa dayadı. Hemşire serumu düzelttikten sonra kendisine baktı. "Bıçaklandınız."

"Ne!?" Chaeyoung dehşet içinde kadına baktı. Hemşire rahatlatan bir gülümseme sundu. "Merak etmeyin, şu anda iyisiniz. Acil tedavi yaptılar, bu yüzden çok kan kaybetmeden ölümden dönebildiniz."

"Çok açıksözlü bir açıklamaydı." Dedi Chaeyoung buruşturduğu yüzüyle hemşireye bakarken yutkunarak. Hemşire işlerini hallettikten sonra odadan çıktığında, Rose dışarıya bakındı biraz. Hava güzeldi, sadece güneş görünmüyordu ve beyaz bulutlar kaplamıştı gökyüzünü.

'Neden bıçaklandım? Ne oldu...' Diye düşündü.

Günahlar.

Ve günahkârlar.

Derin nefesler alıyordu. Jimin neredeydi?

Başını kurumuş boğazını ıslatmak için komodinin üzerinde duran su şişesine çevirdiğinde bir kamera buldu. Kaşlarını çatarak kameraya uzandı, ve eline aldı. Tozluydu, 50 sene öncesinden kalmış gibiydi. Kamerayı kucağına bırakıp su şişesini eline aldı ve kapağını açıp suyu yudumladıktan sonra yerine koydu, ardından kucağındaki kamerayı alıp kapağını açtı. Lensi kırıldığı için parçaları yoktu. Ön tarafını çevirip diğer kapağı açarak içini inceledi. Fotoğraflar ve videolar olarak iki adet dosya vardı. İlk olarak fotoğraflara girdiğinde bir şey yoktu, fakat videolara girdiğinde tek bir video olduğunu görünce kaş çattı. Videoyu açıp izlediğinde, kalp ritmi hızlanmaya başladı. Mide damarlarının hareket ettiğini, nefeslerinin kesildiğini hissetti. Damarlarında akan kanın sesi kulaklarında yankı yapmaya başlamıştı.

Jimin'in yatak odasında, genç bir kızı altında inletirken çekilmiş gizli kamera görüntüleriydi.

[MEZAR PARTISI: BIRINCI KITAP]