◄[AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.I) | #thriller (✓)

◄ [MP:1] - BÖLÜM 41 ►

(Bilgilendirme: Sahilde takım elbise giymiş yüzsüz bir şahıs fotoğrafıdır./Korku fotoğrafı.)

(Bilgilendirme: Tanıdığımız yüzsüzleri etiketliyoruz arkadaşlar dldjdld)

👁‍🗨: "Sessiz ve sakin, sükûnetin olduğu bir yerde..."

[x]

Uzun bir yoldan sonra kamyonetin benzini tamamiyle tükendiğinde Jungkook yol kenarına park ederek 2 şişe benzinden bir tanesini alarak arabadan indiğinde Taehyung da ona yardım etmek için arabadan çıktı. Lalisa, ikizler ve küçük kız yol boyunca uyumuşlardı. Silahlı çatışmadan çıkalı 2 saat olmuştu. Jennie arkasına yaslanarak Jimin'e baktığında Jimin de aşırı korku ve dehşetin bedenini sarıp sarmalamasından kurtulmanın verdiği yorgunlukla yutkunarak dışarı bakıyordu. Başı ağrıyordu fena halde, şu son 48 saat içerisinde (2 gün) başına gelenler yüzünden neye nasıl tepki vereceğini şaşırmıştı.

Taehyung kamyonetin kaputunu açarak kutuyu kontrol etti. "Çatlak yok, güzel."

Jungkook şişeyi açarak benzini doldururken Taehyung saatine baktı elini kaputun kenarından çekerek. Zaten eve geldiklerinde gece 9 civarıydı saat, şimdi 1'e geliyordu. Etrafa bakındı usulca, çok ıssız bir yer gibi görünüyordu. Dağlık bir alanda, orman yolundalardı.

"İşte." Şişeyi sıkıca kapatarak yere koyan Jungkook, kaputun kapağını örterek ellerini sirkeledi. "Bitti."

"Devam edelim, ne kadar yol kaldı?"

"Yaklaşık..." Telefonunu çıkardı ve navigasyona baktı Jungkook. "2.5 saatlik yol."

"80'le git, hızlı giderek gece vakti kaza yapmaya gerek yok." Dedi Taehyung arabaya binerken. Şişeyi arka kasaya yerleştirdikten sonra ön koltuğa kuruldu Jungkook. "Bak ne diyeceğim, biraz da sen sür. Çok yoruldum."

"Gel." Taehyung Jungkook'la yer değiştirdiğinde kemerlerini bağladılar ve yola koyuldular.

Yaklaşık 2 saatin sonunda küçük bir kasabaya gelmişlerdi. Kasabanın girişinde toprak yol ve çakıl taşları nedeniyle daha da yavaşlayarak 30 ile gitmeye başladılar. Jungkook camı hafif açarak bir kolunu kapıya yaslayıp elini dışarı sarkıttı. "Yarım saatlik yol kaldı, az daha ilerleyince göstereceğim."

"Çiftlik kime ait?"

"Amcamın oğluna."

Taehyung göz devirdi. "Komikti."

"Yok ciddiyim, gerçekten ona ait."

Taehyung hafiften güldü. "Güzel tesadüf."

Jungkook da gülerek başını salladı dışarı bakarken. "2 sene önce rahmetli olduğundan beri ev boş. Arada bir gidip bakıyorum kafa dinliyorum geliyorum öyle."

"Ne iyi."

Jungkook başını Taehyung'a çevirdi. "Sen barmenlik yapmaya ne ara heves ettin? En son bir uyuşturucu falan vardı sende?"

Taehyung derin bir nefes verdi. "Boşver."

"18 Yaşında uyuşturucu kullanan da ne bileyim."

"Kendi işine bak, bana diyen zamanında karı kızla ilgilenip onları or*spuya çeviriyordu." Diye sert bir cümle savuran Taehyung, başını önüne çevirerek yola bakarken Jungkook kıkırdadı fısıldayarak. "Ama zevkli miydi, orası tartışılır."

Taehyung sabır dileyerek güldü. Bir anlığına Jungkook'un bakışlarının arka çaprazdaki uyku moduna geçmiş Lalisa'ya kaydığını yakalayınca önüne bakarak konuştu. "Ne değişti şimdi?"

"Bir şey değişmedi, sıkıldım."

"Sen bir şeyden öyle basitçe sıkılacak insan mısın?" Diye sordu Taehyung. "Belki sen değilsindir ama birileri seni değiştirmiştir, orasını bilemem."

Jungkook çok üzerinde durmayarak başını dışarı çevirince Taehyung bıyık altından tebessüm etti.

"Sen de kızları yatağına atıp duruyordun, sende ne değişti?"

"Ben barmenim, normal değil mi?" Dedi gülerek Taehyung.

"Normal tabii de, kadın avcısı olmayan birinin başı belada olan baygın bir kızı kurtarması şüpheli." Dedi imalı imalı Jungkook.

"Saçma saçma konuşmasan iyi edersin." Dedi Taehyung gülümseyerek. Jungkook başını sallayarak ceketinin cebindeki sigara paketini çıkardı ve bir dal alarak dudaklarına yerleştirip yaktı, ardından dumanını dışarı saldı.

Ne değiştiğini ikisi de biliyordu.

[MEZAR PARTISI: BIRINCI KITAP]