◄[AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.I) | #thriller (✓)

◄ [MP:1] - BÖLÜM 29 ►

(Bilgilendirme: Ormanda vampirden kaçar gibi koşan şahısın gözünden gördüğü manzaranın gifidir.)

👁‍🗨: "Dünyada iki çeşit insan vardır; Aklında yaşattığı kişi için öldürenler ve kalbinde yaşattığı kişi için ölenler."

[x]

Kapıya doğru baktı demir çitlerin arkasından Taehyung. Kızı alıp kaçmayı bir türlü başaramamışlardı ve bu sinir bozucu olmaya başlamıştı. Dakikalar sonra kızı saçma ve uçuk bir deney için kurban edeceklerdi ve eli kolu bağlı şekilde oturup öylece bekleyemezlerdi.

Jungkook sırtına vurdu. "Hadi, çık."

Taehyung hızla yerinden çıkıp demirlikleri tırmandı ve vakit kaybetmeden hastanenin terasına atladı. Korkusu hala bedeninde, damarlarının içinde, iliklerinde dolanırken bu cesaret nereden geliyordu?

Terk edilmiş okul, elleri kana bulanmış akıl hastalarının olduğu bir hastane, ve bir de mezarında ters dönen morukların olduğu bir mezarlıkta akşamüstü vakti dolanıp duruyorlardı.

Kafayı yemişlerdi sanki.

Eskimiş merdivenlerden yavaşça inerken karanlık olmasına takılmamaya çalıştı ve ışıkları aramaya koyuldu. Şu anda hiç olmadığı kadar korkuyordu ve hiçbir yolu yoktu bastırmanın. Lanet olası binanın içerisinde anasının karnından doğduğuna pişman eden yaratıklar, uyanmak üzerelerken bu imkansızdı.

Derin bir nefes alarak yutkundu ve ışığı yanıp sönen asansöre baktı.

Hayır.

Merdivenleri tercih ederek bir kat daha indi. Bu defa ışıklar yanıyordu, fakat bir sürü oda vardı ve genç kızın nerede tutulduğunu da bilmiyordu. Laboratuvar aşağı kattaydı, eğer orada tutuluyorsa yakalanmadan onu oradan kaçırmanın bir yolu yoktu. Odaların kapılarını açarak içerilere baktı. Eli bir başka kapıya giderek usulca açtığında içeride küçük bir kız çocuğunun tepkisizce elindeki oyuncak bebekle oynadığını gördü.

O bir hasta mıydı? Ya da, belki de bir öğrenci?

"M-Merhaba." Taehyung yutkunarak kendisine bakarken küçük kız hiç konuşmadan sadece elini bir kukladan yapılmaymış gibi aniden havaya kaldırıp ağır ağır yana sallayarak selam verdi. Taehyung korkusunu bastırarak yine yutkundu. "Bir kızı arıyorum, nerede olduğunu biliyor musun?"

Küçük kız kolunu indirmeden elini büktü ve kendisini gösterdi. Taehyung şaşırdı. "Tam anlamadım, üzgünüm?"

Küçük kız elini bozmadığında Taehyung kaş çatarak üzerindekilere baktı. Hiçbir şey yoktu.

Fakat ayaklarının yanında iki adet gölge vardı.

Taehyung dehşeti anında bedeninde hissedince sakin kalmaya çalışarak yavaşça arkasına döndü. "M-M-Merhab-..."

Beyaz koruyucu kıyafet giymiş ve başına arı başlığı takmış iki adet çocuk vardı karşısında. El ele tutuşarak öylece kendisine bakıyorlardı şaşkınca. Her ne kadar şaşkın olsalar bile yüz ifadeleri korkunç görünüyordu. Taehyung tırsmasına rağmen takılmamayı seçerek çömeldi ve ikizlere baktı. Cebine uzattı elini, bir adet şeker çıktığında ikizlere uzattı. İkisi de aynı anda hızla şekeri alınca aralarında çekişmeye başladılar. Taehyung 2 dakika boyunca kendilerini izledikten sonra diğer cebine elini attı. Bir tane daha şeker çıkınca ikizler diğer şekere baktılar. Taehyung hiç konuşmadan işaret parmağıyla paylaşamadıkları şekeri bir kardeşe, elindeki şekeri bir kardeşe vereceğini işaret etti. İkizler şekerleri kaptıktan sonra hiçbir şey yapmadan öylece Taehyung'a bakmaya devam ettiklerinde Taehyung yutkundu. Korkusu azalmıştı.

"Ben kahverengi saçlı bir kızı arıyorum. O burada, kobay olarak kullanılacak. Nerede olduğunu, biliyor musunuz?" Dedi işaret diliyle. İkizler başlarını salladılar aynı anda ve ağır bir şekilde. Bu bile korkunç görünüyordu. İşaret parmaklarını arkasında odada oyun oynayan kukla kıza çevirdiklerinde Taehyung'un yüzü düştü. Onlar da bilmiyor olmalılardı. Kenara çekildiğinde ikizler arka arkaya odaya girip yere oturdular ve kukla kızla birlikte oynamaya başladılar. Taehyung onlara bakarken ne yapacağını düşünüyordu.

[MEZAR PARTISI: BIRINCI KITAP]