Ingay doon, ingay dito. Ingay sa likod at ingay din sa harap. Ang sarap magwala at sumigaw na tumahimik sa sobrang ingay ng tinitirhan ko. Parang gusto ko nang umuwi. Gusto ko ng bumalik sa bahay pero hindi ko pa kaya. Not now!
As usual ay kinaya ko ang ingay. Nakatira ako ngayon sa isang boarding house na halos kasama ko rin ay mga studante pero halos lahat ay mga college students na. Sa isang room ay apat ang nakaoccupy, double deck din ang beds at may tag iisang locker. Iisang CR para sa apat na nakakawarto. Lahat sila ay may tig isang electric fan sa paanan ng bed nila habang ako ay pamaypay na papel lang.
Sabay sabay pa kaming lahat ng oras pumasok kaya pag late ka gumising ay siguradong ikaw na ang pinakahuling maliligo at siguradong late nadin kapag papasok.
Sa karinderia nadin ako kumakain sa baba at tabi ng boarding house namin. Alam naman talaga nila papa na dito ako pansamantala kaya minsan nadadatnan ko nalang na may pagkain na ako sa kama at yun ang panggabihan ko.
This is not the life that I want to be but I chose it just to distance myself from them for a while.
I sighed. I missed my parents.
"Hey!" nagulat ako sa pagbiglang akbay ni Jarus sa akin at agad ko yung tinanggal.
Nasa pathway na kami papunta sa school building namin.
"Anyare sa mukha mo? Parang dinaanan ng ilang barko ahh!" he jokingly said and then, laughed.
"Nakakatawa?" sungit ko saka ko siya inirapan.
"Ay hindi pala barko! Eroplano!" he added and looked at him curiously.
Saka nilapad ang kamay sa noo ko at doon ko napagtanto ang ibig sabihin ng joke niya.
"Baliw!" singhal ko at tawa lang siya ng tawa.
Nang mahimasmasan na siya ay inakbayan ulit ako at tinanggal ko ulit. Makulit din eh no.
"Kumain ka na?" tanong niya.
"Tapos na." tipid kong sagot.
"Wala so mood kumare?" he teasingly called me using our call sign. I grinned.
"Medyo kumpare." I teased back.
"Yannn, dapat ngumingiti ka sa akin." he said but I just rolled my eyes.
"Ngingiti ako kahit kanino ko gusto." I said.
"Nakakatampo naman yan. So sa iba ngumingiti ka habang sa akin hindi? That's unfair!" he exclaimed as if someone robbing him.
"Hindi yun unfair. Ang unfair ay claiming something that is not yours kumpare." I explained.
"So... ngingiti ka sa iba habang sa akin hindi?" he asked like he is in pain.
Nilingon ko siya.
"Pinagsasabi mo?" tanong ko and he bitterly smiled at me.
"Don't ever get close to someone who doesn't deserve your smile." he uttered. " I can be your bucket to catch up all your tears and I can be your rainbow to lessen your burden inside you and put curve in to your lips." he said like there's something a hidden message on it.
"Jarus." he looked at me with a serious eyes while wearing a small smile.
"I just read that, don't assume that's for you kumare." he said and burst out laughing.
Siraulo talaga toh. Sarap sipain.
"Nakakatawa?" I sarcastically said.
"Pikon?" he said in between his laugh.
"Sinong pikon?" takang tanong ko.
"Ikaw!" he said.
"Ako?"
BINABASA MO ANG
Fated to be Yours
Fiksyen PeminatSa paghahanap ni Via ng hustisya para sa nilakihang magulang ay malalaman niyang ang dating kasintahan na si Kian na minahal niya noon ay tagapagmana pala ng pamilyang plinaplano niyang sirain. Kaya niya kayang ituloy ang nasimulang plano o hahayaan...
